HELP - Nieustające skargi sąsiada na głośne zachowanie moich dzieci...

Karolajna84 · 6 Lutego 2012

Witam wszystkich,

postanowiłam zwrócić się do forumowej społeczności po poradę. Naświetlę pokrótce problem. Mieszkam w 9-piętrowym bloku z lat 70-tych (rama H a nie wielka płyta) na 8 piętrze. Mam 2 dzieci: dziewczynkę w wiek 2 lat i 2 miesięcy i chłopca w wieku 4 lat i 9 miesięcy. Dzieci są na nogach w godzinach 7-8 (zależy jak wstaną) do 20-20.30 (tak kładziemy spać). Syn chodzi do przedszkola, nie ma go w domu w godzinach 8.20-16.10 a mała siedzie ze mną w domku. Obecnie jestem w kolejnej ciąży (28 tc).

Pod nami od jakiś 2 lat mieszkają nowi lokatorzy - starsze, bezdzietne małżeństwo. No i niestety mamy z nimi ciągłe utarczki, na razie słowne... a raczej słowne (skargi przez domofon) i pisemne - listy podrzucane do skrzynki... Sąsiedzi z mieszkania pod nami skarżą się, że moje dzieci za głośno się zachowują, bawią... że biegają, tupią, skaczą. Podobno akustyka w bloku jest fatalna i u nich to wszystko słychać ze zdwojoną siłą. Po części ich rozumiem, ale też niewiele ze swojej strony mogę poradzić. Mnie też przeszkadza ich tupanie, ale:

1. Nie olewam sprawy, zwracam im uwagę, żeby nie biegały a chodziły, najlepiej na paluszkach. Powtarzam to po kilka razy dziennie, ale i tak są momenty, że tak się zapomną we wspólnej zabawie, że hałasują.
2. W każdym pomieszczeniu mam dywan (nawet w przedpokoju), żeby wytłumić hałas.
3. Dzieci chodzą w kapciach, żeby wytłumić hałas.
4. O ile starszy syn już rozumie sytuację, że mieszkamy w bloku i obok nas żyją inni ludzie, tak do małej to nie dociera i nie rozumie, że jej hałas może komuś przeszkadzać... Z resztą ona nie hałasuje specjalnie, nie wali w podłogę kijem / stołkiem tylko sobie czasem biega, tańczy, jak to każde zdrowo rozwijające się dziecko. Czasem się przewróci, czasem coś jej na ziemię spadnie, ale to chyba normalne.
5. Jak syna nie ma to mała jest o wiele spokojniejsza, bo nei ma z kim biegać i harcować. Ze mną głównie czyta książki, ogląda bajki, układa klocki, "pomaga w kuchni". Oprócz tego prawie codziennie ucina sobie 1,5 - 2h drzemkę, więc jest cichutka i spokojna.
6. Teraz jest kiepska pora na wychodzenie z domu, bo straszny mróz no i dzieci mi ostatnio często chorują (np. w styczniu miałam kwarantannę z powodu ospy wietrznej). Jednakże wiosną, latem sporo czasu spędzam z dziećmi poza domem na spacerach i placu zabaw a weekendy wyjeżdżamy za miasto na działkę. Tak więc nie jestem zwolenniczką trzymania dzieci za wszelką cenę w ciasnym mieszkaniu, sama wolałabym być częściej poza domem.

Czemu to wszystko piszę? Bo ten sąsiad znów "zaatakował". Nigdy, może oprócz 1 razu, nie ma tyle odwagi cywilnej by przyjść do nas i porozmawiać, zwrócić uwagę wprost, pożalić się etc. Woli zjechać na dół i "nadawać" przez domofon lub wrzucić list ze skargą do mojej skrzynki. Listy są w coraz bardziej podniosłym tonie i uprzejmych, choć ostrych i moim zdaniem sporo przesadzonych słowach. Przytoczę parę zdań z ostatniego pisma:
" Po wczorajszym (piątkowym) wieczorze mam poważne wątpliwości czy mogę mieć do Państwa szacunek. To już było świadome, celowe, perfidne znęcanie się. Czy nie wystarczy Państwu, że urządzacie nam codzienne pobudki w postaci biegów i skoków i dalej to samo przez resztę dnia? Czy musicie to robić jeszcze przez resztę dnia, kiedy to normalny człowiek chce obejrzeć wiadomości(...). Państwo zdają sobie sprawę, że pogłos skoków, biegów i walenia czymś twardym w podłogę uniemożliwiają jakąkolwiek słyszalność..."

Dodam, ze w ten wieczór, o którym sąsiad wspomina w liście mieliśmy gości, moją siostrę z mężem i jej 2-latkiem i nasze dzieci się wspólnie bawiły...
Zaczynam się bać, że na takich upomnieniach się nie skończy. Moje tłumaczenia i przeprosiny nie działają, chwilę jest spokój a potem znów to samo. Boję się,że ten cżłowiek doniesie na nas do administracji lub co gorsza na straż miejską / policję. Czy ma do tego jakieś podstawy?

Co ja poradzę, nie przywiążę przecież dzieci do kaloryfera, żeby siedziały w 1 miejscu. Klapsów nie uznaję, no i nie wolno ich dawać w świetle prawa. Tak w ogóle to jeszcze jakieś 1,5-2 lat będziemy tu mieszkać, potem wyprowadzka do domku jednorodzinnego. Na reszcie będziemy na swoim!

Poradźcie, co z tym fantem zrobić. Olać gościa? Odpisać na list? Pogadać "face to face" i próbować tłumaczyć swoje racje?

z góry dziękuję za opinie i porady. A może miał ktoś podobny problem.

Szczerze powiem, że czuję się zmęczona byciem pełnoetatową mamą, zaszczuta i pozbawiona pomocy. Mimo, że jestem w ciąży panuje znieczulica. Praktycznie nikt nie pomoże wnieść wózek z mała, przepuści w kolejce lub ustąpi miejsc a w busie czy choćby przytrzyma drzwi na klatce. Każdy gdzieś pędzi, zapatrzeni w siebie i swoje sprawy. Sąsiadom przeszkadza hałas dzieci, dozorcy ślady od kół wózka na klatce po deszczu, w większości osiedlowych sklepów nie ma podjazdów dla wózków, a między półkami ledwo się z wózkiem mieszczę. O podwyżkach na art. dziecięce, za małej ilości miejsc w żłobkach / przedszkolach nie wspomnę... A niby bije się na alarm, że za mało dzieci się rodzi w Polsce, że nie ma kto emerytów utrzymywać itd. Kraj absurdów :(

PRZEPRASZAM, ŻE SIĘ TAK ROZPISAŁAM... Mam nadzieję, że ktoś będzie w stanie doczytać do końca ;)

rorita · 6 Lutego 2012

Karolajna... sprawa jest dla mnie prosta OLAĆ!!! nie stresuj się ,bo nie ma czym uwierz mi... Sama dopiero wyprowadziłam się z takiego wieżowca ,ale moi sąsiedzi byli meeega wyrozumiali tylko jeden debil się znalazł z klatki obok i też miałam liściki w drzwiach ,w skrzynce z początkiem - "my lokatorzy klatki D ..." tylko jemu chodziło o to ,że pies szczeka na balkonie... Ale to zdarzało się raz na ruski rok jak elektryk przychodził na odczyt ,bo bał się mojego wilka i sam kazał go zamykać na balkonie dopiero mógł wejść, także 2 min i już po krzyku ... Ty przynajmniej wiesz od kogo masz listy ,ja snułam tylko domysły... i co sąsiada spotkałam to od razu mówiłam o tym o listach ,straszeniem strażą miejską itd i głośno mówiłam o tym ,że jak ktoś coś ma niech powie mi to w twarz ,bo nie uznaję tego typu (liściki) konfrontacji..

Przecież dzieci nie zamkniesz w szafie! to są małę dzieci i mają prawo do zabaw, pisków, śmiechów itd ... Normalnie aż mną telepie jak sobie wyobrażę tego gbura z dołu. Jak zadzwoni do domofonu to od razu odkładaj słuchawkę! ale przed odłożeniem powiedz - zapraszam do mnie osobiście i piźnij słuchawką, ja bym tak zrobiła.. liściki wtykaj z powrotem jemu do skrzynki ,albo od razu rwij! i się nie przejmuj! Ty nic złego nie robisz. Jak sobie wiadomości nie może obejrzeć to niech się wyprowadzi z bloku! takie są tego uroki niestety i trzeba się dostosować. A zresztą prawnie cisza nocna obowiązuje od godz 21 nieraz od 22 do 6 rano! także o co to halo???? i pewnie przesadza dureń stary ! na takich to ja mam ciśnienie jak nie wiem.

Także mówie Ci nie denerwuj się! nie robisz nic niewłaściwego ,ale mogę sobie wyobrazić że nerwów ciebie kosztuje każdy dzień skoro nawet dziecko w spokoju nie może się pobawić ...

rorita · 6 Lutego 2012

Co do skarg w administracji czy straży miejskiej .... To nie pójdzie ! wyśmialiby go już na wstępie i tak jak pisałam cisza nocna obowiązuje od 21-6 rano i jedynie jak prowadzisz jakieś prace remontowe typu wiercenia, nie wiem wywalanie ścian itd to na klatce powinnaś umieścić informację ,że od takiej do takiej h będą pod tym i pod tym nr mieszkania prowadzone takie prace remontowe ... i tyle!

Gościu się nudzi ,albo nie ma co innego do roboty tylko Was nachodzić.

I nie przepraszaj go ,bo niby za co? za to że masz dzieci? no proszę cię. on pewnie jeszcze się upaja tym ,że może wpędzić Ciebie w poczucie winy. To taki już typ. Postaw się i bądź twarda nic złego nie robisz . i nie daj mu się!!!

krolowa_angielska · 6 Lutego 2012

Szczerze powiedziawszy nie wiem, co Ci poradzić ale gratuluję wielkiej wytrwałości i tego, że jeszcze jesteś w stanie być uprzejma dla tych ludzi...
Jeśli sami nie mają, może nigdy nie mieli dzieci, to nic nie da przepraszanie, tłumaczenie itp.- nie zrozumieją! Jeśli są w 'podeszłym wieku'- tym bardziej... Starsi ludzie chcieliby mieć ciszę i spokój, a tego niestety ale mieszkanie w bloku lub kamienicy nie zapewnia- wiem, bo sama też mieszkam w bloku. Dzieci, to są dzieci, jak sama piszesz- nie są w stanie kontrolować się przez cały czas!
Chyba musicie z mężem przeprowadzić z nimi poważną, długą rozmowę- nie na klatce, tylko w domu. Zaproście ich i porozmawiajcie. Jeśli dalej będą was tak nękać zgłoście to dozorcy albo straży miejskiej/ policji- wy nie łamiecie prawa, nie nękacie ich, nie grozicie... Macie małe dzieci i mieszkacie w bloku, a to jeszcze nie jest przestępstwo!

kiki13 · 6 Lutego 2012

Karolajna84