porod rodzinny

[uleczka170]

Ja szczerze mówiąc bardzo dużo myślałam o tym i doszłam do wniosku, że nie chcę być sama przy porodzie. Oczywiście zapytałam G czy zechce uczestniczyć. Na początku się wachał i to bardzo. Raz mówił tak, potem że nie... Ale doszedł do tego, ze teraz jest pewny.. Nie zmuszałam go do niczego. Powiedziałam tylko jak bardzo przyda mi się jego pomocna dłoń w momencie narodzin syna... No i on jako jeden z pierwszych zobaczy go w pierwszych sekundach życia. A psychiczie jest silny, fizycznie również, także będę mogła mu wyginać ręce i wbijać pazury w razie czego

[Agnieszka1979]

Witam :)

U mnie bardzo długo nie było wiadomo co z tym fantem począć... Z jednej strony bardzo chciałam rodzić z mężem, a z drugiej... miałam obawy. Przyznaję, że myślałam o swoim wyglądzie i zachowaniu, o możliwych "wpadkach" i o tym, jaki to będzie miało wpływ na nasze życie intymne. Poza tym mąż mało jest odporny na tego typu widoki, nawet w TV ;)

Z upływem ciąży dochodziliśmy do obopólnego postanowienia: rodzimy razem :) I żadne z nas nie żałuje tej decyzji. Razem przeszliśmy przez ponad 12 godzin mojej męki. Mąż pomagał mi w każdej czynności, bo nawet najmniejszy ruch sprawiał mi potworny ból - a tym samym pomagał położnej. Za mnie udzielał wszelkich odpowiedzi, bo z tego bólu mało co kontaktowałam. No i wiadomo - siedział przy mnie, trzymał za rękę, głaskał po policzku i powtarzał: "Aniołku, dasz radę. Jak nie ty, to kto?"

Ale nie dałam rady

Ostatecznie zakończyło się cięciem z powodu braku postępu porodu (odgięciowe ułożenie główki i rozwarcie maksymalnie 6 cm pomimo czterech "masaży"). Mąż musiał czekać pod salą operacyjną, ale po 10 minutach zobaczył naszego cudownego synka :)

Do końca życia wdzięczna będę mojemu mężczyźnie za to, że był przy mnie w tych trudnych chwilach (niestety, nie były to chwile piękne), że miał cierpliwość iście anielską, że miał w sobie niewyczerpane pokłady ciepła, miłości i bezgranicznego oddania.

Myślę, że tamten czas wytworzył między nami więź silniejszą niż kiedykolwiek wcześniej. A co do moich obaw sprzed porodu... okazały się bezpodstawne ;) Nie ważne jak wtedy wyglądałam, bo nie ma to wpływu na to, jak jest teraz. A teraz czuję się stuprocentową kobietą i właśnie tak postrzega mnie mój mąż

[Gość anna_:)]

U mnie jest tak: ja jestem wstydliwa i boje sie ze J bedzie mnie widzial taka rozlazla i jeszcze ten caly widok porodu...nie wiem nigdy nie rodzilam to wylacznie moje wyobraznia. Jarek za to chce byc przy porodzie i twierdzi ze mi na dekiel bije z ta gadka... A moja siostra rodzila z mama (ja nie mam takiej mozliwosci, jestem w UK sama z J), i twierdzi ze Jarek mi duzo pomoze, ze podtrzyma mi plecy, powspira, potrzyma za reke i co wazne zanim dojdzie do boli partych porozmawia zemna :)
Sama nie wiem... ale zgodze sie na porod rodzinny :) A jak Jarek bedzie chcial wyjsc to mu pozwole i nie bede zmuszala do pozostania :)
Kazda z nas ma swoja racje w tym co pisze. Kazda para podejmie decyzje indywidualnie bez ogladania sie na innych zdanie.

[Martynaa]

Obecność mężczyzny podczas porodu jest niezastąpiona. Rodziliśmy z K razem - pomagał, wspierał, przytulał i przypominał o oddychaniu, zamykaniu oczu.. Podawał picie, ręczniki, kiedy chodziłam mogłam się o niego oprzeć bez obawy, że się przewrócę. Nie wyobrażam sobie rodzić sama..

Dzięki temu, że K był przy mnie, mój poród wspominam super i oceniam go na 6+ :))

[AnnD]

Ja oczywiście chciałabym, aby mąż przy porodzie, ale gwarantuje że zemdleje. Taki już jest. A sama boję się rodzić.

[szyszka]

Ze mną mąż był do momentu decyzji o CC, ale powiem Wam, że nie wyobrażam sobie żeby miało go nie być wtedy przy mnie. Był wielkim oparciem szczególnie przy skurczach, bo wieszałam się na nim i to dawało powiedzmy ulgę:)Sama bym tam chyba zwariowała...
Teraz jeśli będzie SN to też będzie ze mną, ale pewnie i tak będę miałą CC.

[melanka2]

Mój mąż był przy moich dwóch porodach. Pierwszy był siłami natury. Mąż przytrzymywał mi głowę dawał picie. A drugi to była cesarka strasznie się bałam a przetrwałam dzięki niemu bo cały czas mnie całował po główce i pocieszał.Polecam poród rodzinny:)

[dorotea72]

Mąż chciał być ze mną przy porodzie ale bał się że zemdleje. Położna pokazała mu drzwi którymi może wyjść w razie gdyby zrobiło mu się słabo ale nie miał czasu na omdlenia:) Cały czas aktywnie uczestniczył, ma własne niepowtarzalne wspomnienia i teraz nie wyobraża sobie że będę rodziła bez niego. Ja zresztą też sobie nie wyobrażam.

[Gość Impuls]

Mamom mającym wątpliwości co do wyboru formy porodu polecam książkę "Domowe narodziny". Autorki: Ewa Janiuk, Emilia Lichtenberg-Kokoszka starają się uporać z bądź co bądź, wciąż kontrowersyjnym tematem porodu w domu.

Jak same napisały: "Nie jest to książka naukowa czy tym bardziej poradnik. To próba przybliżenia tematu, który budzi mnóstwo emocji – niestety najczęściej negatywnych."

Zapraszam do lektury. Naprawdę warto.

pozdrawiam

[dorotea72]

Impuls

Mamom mającym wątpliwości co do wyboru formy porodu polecam książkę "Domowe narodziny". Autorki: Ewa Janiuk, Emilia Lichtenberg-Kokoszka starają się uporać z bądź co bądź, wciąż kontrowersyjnym tematem porodu w domu.

Jak same napisały: "Nie jest to książka naukowa czy tym bardziej poradnik. To próba przybliżenia tematu, który budzi mnóstwo emocji – niestety najczęściej negatywnych."

Zapraszam do lektury. Naprawdę warto.

pozdrawiam

akurat w domu to nie chciałabym rodzić ze względu na ryzyko komplikacji a w konsekwencji tego spóźnienia się karetki

[karolka_aaa]

Ja bardzo chciałam rodzić z becnością tatusia, ale niestetyakurat kiedy nadszedl dzien porodu w szpitalu byl zakaz odwiedzin i męża nie wpuścili na porodowke. bylam zla ze zostalam z tym sama bardzo sie balam to w koncupierwsze dziecko nie wiedzialam czego mam sie spodziewac. chcialam zeby ktos mnie wspieral przytulal i mowil mile slowa. ogolnie moj porod nie byl zly myslalam ze bedzie gorzej ale dalam rade. obiecalismy sobie ze kolejne dzieci bedziemy po raz pierwszy witac razem. a jesli bedzie zakaz w naszym szpitalu to znajdziemy inny:)

[AnnD]

Beznadziejny zakaz w tym szpitalu. Zakaz odwiedzin nie powinien oznaczać zakazu wstępu męża na porodówkę. Jakiś nonsens.

[kasioleqq]

czesc kobiety:)

ja uwazam ze kazdy czlowiek zasluguje na to by byc przy narodzinach swojego dziecka;)
my rodzilismy razem:) R.najpierw nie chcial namawialam go do ostatnich dni mojej ciazy, na poczatku wcale nie chcial byc przy porodzie poniewaz on sie boi nawet jak pobieraja mu krew...wiec na poczatku byl zupelnie na nie...ale powiedzialam mu ze to bedzie najbardziej bolesny dzien w moim zyciu (pod wzgledem fizycznym), ze bede potrzebowala jego wsparcia...doszlismy do wniosku ze R.bedzie przy mnie ale tylko do momentu boli partych...potem sobie wyjdzie i wejdzie jak tylko maly sie urodzi...
dzien przed porodem kiedy wiedzialam ze jutro urodze bo mialam zaplanowana indukcje i bylam przerazona, postanowil ze zostanie do konca jesli nie zmedleje i nie zmedlal, wspierall mnie, gdy chodzilam podpieral, podawal picie, oddychal razem ze mna, przytulal, i mowil motywujace do dalszego rodzenia slowa...
potem przez moment zrobilo mu sie slabo, widzialam tylko ze jest strasznie blady, ale za chwile Kacperek byl juz na swiecie i R. zapomnial o tym ze zle sie poczul, razem przytulalismy Kacperka i plakalismy ze szczescia:)

dzis i on i ja uwazamy ten dzien za najpiekniejszy jaki mogl nas w zyciu spotkac:)
a on postrzega mnie jako wlasnie 100%towa kobiete;)

[kasioleqq]

polecam wszystkim rodzicom porod rodzinny:)

[dorotea72]

karolka_aaa nie bardzo rozumiem co ma zakaz odwiedzin w szpitalu do porodu rodzinnego ale w szpitalach dzieją się różne rzeczy więc cóż poradzić

[Cobra]

Hmm...

Ja nie chciałam widzieć męża przy porodzie. Ostatecznie im bliżej rozwiązania, tym bardziej jednak on mnie przekonywał, że bardzo mu na tym zależy. I zgodziłam się ze względu na niego. I tu będę chyba inna niż pozostałe tu osoby. Ja nie chciałam przytulania, pocieszania a tym bardziej gadania, że dam radę. Zastrzegłam mężowi, że ma się za dużo nie odzywać i tak też zrobił.
Nie robił nic poza tym, że był. I to mi wystarczyło. To sprawiło, że w maju znów będziemy rodzić razem, bo już nie wyobrażam sobie, że mogłoby go nie być... Kto przeciął by wtedy pępowinę? ;)

[1982Madzik]

Mi bardzo zależało na tym, zeby mąż był przy porodzie, cała jego rodzina uważała , że on na pewno zemdleje. Ale on zgodził się szybko i ostatecznie zdążył na samą końcówkę - momęt narodzin, bo był akurat w pracy i musiał czekać na zastępstwo. Potem dosłownie wdarł się na sale porodową, a po porodzie instruował pielęgniarke kąpiącą i ubierającą niemowle, bo jego zdaniem była zbyt szorstka
Zresztą ja tak naprawdę ledwo co zdążyłam do szpitala, bo jak byłam pierwszy raz koło 10, to lekarz mnie odesłał do domu, rozwarcia nie było , skurcze słabe ( jego zdaniem ), a jak dotaram po raz drugi koło 14 to inny lekarz stwierdził, ze trzeba mnie szybko transportować na porodówke bo rodze No i o 14.30 było już po wszystkim.
Mam nadzieje , ze teraz przy drugim też będzie szybko.

[karmelkowamamusia]

Mąż był przy obu porodach i nie wyobrażam sobie aby miało być iaczej.Dla mnie jego obecność była bardzo ważna.To ktoś bliski,człowiek nie vzuje sie taki samotny wśród obcych na porodówce,ma sie do kogo przytulić,popłakać jak boli,nakrzyczeć,ma kto pogłaskać...i jakby nie patrzeć to jest to osoba,która trochę patrzy na ręce personelowi i ten zachowuje sie inaczej.

[Gość Insana]

To może ja inaczej niż większość tu piszących- nie wyobrażam sobie mojego męża na porodówce i bardzo się cieszę że obydwoje podjęliśmy taka decyzję jak miałam rodzic drugą córeczkę ( pierwsze CC). Dałam sobie radę sama- przynajmniej koncentrowałam się tylko i wyłącznie na oddychaniu i poród przebiegł szybko i sprawnie- nie chciałabym żeby on mnie widział w takich sytuacjach same wiecie :) ale rozumiem że większość kobiet potrzebuje wsparcia i szanuję to.

[Gość ljadachowska]

U mnie był ze mną przy pierwszym (sn) a drugie miałam cc, był ze mna tylko jak zaczełam naturalnie (było to cc awaryjne) a potem ja na stół...

[Amelka85]

Ja bardzo chcialabym zeby maz byl ze mna przy porodzie, on sie jeszcze waha. Ale chodzimy teraz do szkoly rodzenia i polozna bardzo dobrze sie wypowiada o porodach rodzinnych i o roli meza przy porodzie i chyba go to juz prawie przekonalo:)

[Jomira]

Ja nie sobie nie wyobrazam, zeby mojego meza nie bylo.
Na wszystkie badania malucha chodzimy razem, byl przy biopsji lozyska i jego wsparcie nawet przy takiej blahostce bylo nieocenione.

Co do sytuacji... Porod jest jedna z wielu zyciowych sytuacji, ktore moga spotkac malzonkow. Moj maz golil depilowal mnie, karmil, ubieral i przemywal rany po operacji ramienia. Gdy przepuklina w kregoslupie ucisnela mi nerw, nakladal mi majtki, skarpetki, rajstopy, sznurowal buty... Jestem pewna, ze jak tfu tfu, za 40 lat trzeba bedzie zmieniac mi pieluchy, to moj maz to tez zrobi (albo ja jemu).

Porod moim zdaniem jest po porstu jedna z sytuacji, na naszej drodzie. Bardzo intynmna i bardzo wspolna, bo w koncu na swiat przychodzi wyczekiwane dzieciatko...
Nie sadze by mialo bardziej negatywnie wplynac na pozycie malzenskie, niz zakladanie majtek czy sznurowanie butow....
Ale to oczywiscie moje prywatne zdanie i doswiadczenia.

Za 8 tygodni i 2 dni idziemy razem rodzic nasza Maje, bedzie to cesarka, przy ktorej oczywiscie moj maz bedzie pelnil wazne zadania jak odcinanie pepowiny, przylozenie malej do cysia, czy opieka nad mala do momentu ustapienia znieczulenia u mnie.
W sumie, w trakcie calego porodu bedzie wazniejszy niz ja... Ja sobie bede tylko lezala :)

[mikusk]

Ja miałam poród rodzinny i nie żałuję. Bardzo często poród trwa długo (w moim przypadku było to 8 godzin) i nie wyobrażam sobie leżeć tyle czasu sama na sali. Wiadomo co chwilkę położna zagląda i sprawdza czy poród przebiega prawidłowo. Jednak nie ma to jak obecność i wsparcie bliskiej osoby (szczególnie pod koniec porodu), gdzie ta pomoc jest niezwykle ważna...............

[ela84]

Dziewczyny, a taki widok jak krew i cała ta sytuacja (krzyk, ból) nie powoduje później u faceta jakiegoś wstrętu do seksu? Wiem, że mężczyzna nie musi siedzieć od strony nóg i patrzeć na to wszystko, ale przecież dziecko jak się rodzi jest całe ubrudzone, potem trzeba urodzić łożysko itp. i krew siłą rzeczy jest.

Mój mąż ma znajomego, który spojrzał "tam", a potem było zero seksu i rozwód, więc ja go ustawię zdecydowanie koło głowy.

[Żana]

ela84

Dziewczyny, a taki widok jak krew i cała ta sytuacja (krzyk, ból) nie powoduje później u faceta jakiegoś wstrętu do seksu? Wiem, że mężczyzna nie musi siedzieć od strony nóg i patrzeć na to wszystko, ale przecież dziecko jak się rodzi jest całe ubrudzone, potem trzeba urodzić łożysko itp. i krew siłą rzeczy jest.

Mój mąż ma znajomego, który spojrzał "tam", a potem było zero seksu i rozwód, więc ja go ustawię zdecydowanie koło głowy.

Moj mąż był ciągle przy mnie, pomagał mi we wszystkim, widział jak mały wychodził, przeciął pępowinę a przy rodzeniu łożyska wszyscy wyszli, bo miałam zaraz po tym łyżeczkowanie. Nic a nic mu ten widok mnie nie obrzydził. Nie mogę zrozumiec takich facetów co to widok Jego żony męczącej sie i rodzącej Jego dziecko Go pozniej odrzuca od niej......