Lateralizacja skrzyżowana

[tarja30]

Syn ma stwierdzona lateralizacja skrzyżowaną po badaniu w poradni... mam pytanie czy ta lateralizacja jest na cale zycie?

[Joanna Matanowska]

Witam Panią,

Lateralizacja, czyli dominacja strony ciała (tendencja do posługiwania się określoną ręką, ale także okiem, nogą, uchem) kształtuje się w pierwszych latach życia dziecka. Zazwyczaj typ lateralizacji jest już ustalony z chwilą, kiedy dziecko rozpoczyna naukę w szkole, natomiast proces kształtowania się lateralizacji powinien zakończyć się około 12 roku życia. Najistotniejszy wpływ na funkcjonowanie dziecka w szkole i jego naukę ma model dominacji oka oraz ręki, które muszą stale ze sobą współpracować w procesie nauki czytania i pisania. Jeżeli dominuje oko lewe i prawa ręka lub na odwrót: oko prawe i lewa ręka, mamy do czynienia z typem tzw. lateralizacji skrzyżowanej, który może być mniej korzystny z uwagi na utrudnioną współpracę między okiem a ręką.
Ukształtowany model lateralizacji utrzymuje się przez całe życie, pominąwszy oczywiście przypadki schorzeń oraz innych czynników mogących mieć wpływ na funkcjonowanie mózgu, gdyż to właśnie mózg „zawiaduje” lateralizacją.

Pozdrawiam serdecznie

[Anulka]

Pani Joanno
Dołączę do tematu, ponieważ moje pytanie również dotyczy l.s.
Jakieś 3 miesiące temu na badaniu profilaktycznym moja pediatra uznała, że wówczas 2 i pół letnia córka ma lateralizację skrzyżowaną (poprosiła by Maja wykonała kilka ćwiczeń - jednym z nich było patrzenie przez rurkę).
Czy u tak małego dziecka można już stwierdzić początki l.s.?
Czy da się krótko podpowiedzieć jak z takim dzieckiem dalej ćwiczyć i co robić, by później nie miało problemów w szkole?
Pytam ponieważ mój 6 latek jest również obciążony l.s.

[Joanna Matanowska]

Droga Mamo Mai i Mikiego!
Dominacja ręki oraz oka u dziecka, jak wcześniej już pisałam, kształtuje się pierwszych latach jego życia, natomiast przebieg i tempo tego procesu może być różne u różnych dzieci. I tak zdarzają się maluchy, które wykazują wyraźne tendencje do dominacji określonej ręki/oka już w wieku 2-3 lat, u innych trwa to dłużej. Niewątpliwie z większą pewnością można ocenić typ lateralizacji u dziecka 6–letniego niż 2-letniego. Ocena dominacji oka oraz ręki wymaga zastosowania kilku prób, kilkakrotnie powtarzanych, aby uniknąć pomyłek lub błędnego osądu wynikającego ze zwykłego przypadku.
Możliwe, że Maja będzie miała skrzyżowaną lateralizację, biorąc pod uwagę typ lateralizacji występujący u jej brata. Ja natomiast nie nazywałabym tego obciążeniem. Lateralizacja skrzyżowana może być, owszem, utrudnieniem przy nauce pisania i czytania, ale nie trudnością nie do przezwyciężenia.
Podstawowym kłopotem przy l.s. jest utrudnienie we współpracy ręki i oka, która stanowi podstawę pisania i czytania, dlatego z pewnością warto proponować dziecku zabawy usprawniające koordynację wzrokowo – ruchową: wszystkie aktywności polegające na łapaniu piłki, rzucaniu do celu, chwytaniu piłeczek/kółek za pomocą kubeczków/patyczków, poza tym wszelkie formy rysowania precyzyjnego: rysowanie po śladzie, łączenie kropek, labirynty lub chociażby kolorowanie z przestrzeganiem granic konturów. Drugim aspektem, na który należy zwrócić uwagę, szczególnie gdy dominuje lewe oko jest przygotowanie i przyzwyczajenie dziecka do kierunku pisma (od lewej do prawej, gdyż lewe oko „narzuca” kierunek przeciwny).Tu pomocne będą zadania polegające na kontynuowaniu konsekwentnych serii (układanie wzorów z czego się da, np.: dwa guziki – listek – dwa guziki – listek itd.), szlaczków zgodnie z kierunkiem pisma, rysowaniu dróg (np. myszki do sera) także zgodnie z tym kierunkiem. Warto także usprawniać manualnie obie ręce dziecka poprzez proponowanie mu różnych atrakcyjnych form aktywności plastycznej, np. lepienie z gliny, plasteliny, ciastoliny, masy solnej, malowanie palcami, gdyż preferencje małego dziecka co do ręki mogą jeszcze się zmienić.
Nie należy zapominać o tym, że ćwiczenia dobre są wówczas, kiedy sprawiają dziecku radość, gdyż wtedy będzie ono chciało je powtarzać. Nie do przecenienia jest również pozytywne nastawienie rodzica, jego wiara w możliwości dziecka i akceptacja go takim, jakie jest.
Mam nadzieję, że udało mi się podsunąć kilka pomysłów. Życzę wszystkiego najlepszego Mamie i Maluchom!