Niepokojące zachowanie 18-miesięcznego dziecka

[Gość Zaniepokojona mama]

Witam!
Jestem mamą 18 miesięcznego synka. Dawid jest radosnym i żywym dzieckiem rozwija się prawidłowo jednak martwią mnie niektóre jego zachowania np.rzuca wszystkim co ma w rączkach nie ważne czy to zabawka kubek czy jedzenie. Nie chce jeść rączkami ani łyżeczka wpada w złość z byle powodu nie pokazuje "papa" kiedy chce żeby pokazał gdzie mis ma oczko denerwuje się tak samo jest gdy próbuje nakłonić go żeby dał buzi jest wtedy wybuch złości i płacz mówi mama, dada,baba,papa ale mam wrażenie ze mówi to nie zdając sobie sprawy jedynie gdy płacze wola mama reaguje na swoje imię pije z kubeczka ale tylko na leżąco na siedząc nie podnosi rąk z kubkiem do góry budzi się w nocy do picia czasami raz a czasami co godzinę mleka nie pije od 8 miesiąca. Czy któraś z obecnych tu mam ma podobny problem? Boję się że są to objawy autyzmu :-(. Proszę o wasze opinie. Z góry dziękuję.

[Ulla]

kochana ja nie mam takich objawów u synów ale wiem z doświadczenia że bez większego problemu można przejść się do poradni, gabinetów specjalistów którzy mogą wiele informacji przekazać poprzez obserwację dziecka więc skorzystaj a nie zamartwiaj się

[Dziubala]

Zaniepokojona mama, a jak wygląda Wasz dzień? Może mały ma za dużo bodźców np. telewizji, dźwięków, zabawek, gości, itd. A może w ten sposób chce zwrócić na siebie uwagę, bo za mało czasu z nim spędzasz. Powodów może być dużo. Dlatego tak jak Ulla poradzę zgłosić się na początek do pediatry. Opowiedz jej o tym co synek robi. Może na początek zleci badania, by sprawdzić czy nie ma jakiegoś niedoboru, a potem pokieruje Was dalej.
Powodzenia.

[karolina.bu]

Według mnie możesz przejść się z synem do poradni, jak mówią moje poprzedniczki, ale czy Twój syn przejawia również inne objawy autyzmu? Mianowicie: nie utrzymuje kontaktu wzrokowego, nie reaguje na innych, na ich twarze, jego twarz jest mało ekspresyjna (brak dziwnych min), nie ciekawią go różne przedmioty (nie przynosi ich Tobie i mówi, "mamo patrz", jakby chwalił się tym co ma), nie rozumiem czy napisałaś, że reaguje na swoje imię czy nie reaguje? (jeśli nie zawsze reaguje na swoje imię to objaw autyzmu), szeregowanie zabawek, unikanie kontaktu fizycznego i wiele innych. Mogę poradzić Tobie książkę, gdzie znajdziesz inne informacje o autyzmie i będziesz mogła spojrzeć na swoje dziecko trochę inaczej np. "Autyzm dziecięcy" L. Bobkowicz-Lewartowska rozdział o funkcjonowaniu i komunikacji, także "Autyzm wczesnodziecięcy" H. Jaklewicz, gdzie znajdziesz różne opisy przypadków (rozdział 6) i będziesz mogła je porównać. Jednak mam nadzieję, to Twoje obawy są niepotrzebne i wszystko będzie w porządku, a objawy dziecka są przejściowe.

[kats]

Zaniepokojona mamo, rzucanie przedmiotami to dla maluchów fajna zabawa. Uczą się one manipulować tym, co mają w dłoni, rzucają, obserwują jak przedmioty spadają na podłogę. W celu zapewnienia bezpieczeństwa proponuję dostarczenie dziecku zabawek, które nie będą wyrządzały szkody, np. pluszaków, miękkich piłek itp. Można również wykorzystać pudełko, kosz, worek, do którego dziecko będzie mogło rzucać różne przedmioty. Dodatkowo wytłumacz synkowi czym nie wolno rzucać, jeżeli rzuci nieodpowiednim przedmiotem powiedz, że tym nie wolno rzucać. Ważne jest, żeby w takiej sytuacji, jak i każdej innej, gdy coś dziecku tłumaczymy, karcimy je lub czegoś zabraniamy, nasz wzrok znajdował się na wysokości wzroku dziecka. Jeżeli sytuacja się powtórzy spróbuj zastosować konsekwencję, np. zabierz zabawkę.
Dzieci uczą się i poznają świat głównie przez naśladownictwo. Jak wyglądają Wasze posiłki, czy dziecko je wspólnie z Wami? Ważne jest też, żeby odpowiedzieć sobie na pytanie – czy synek wcześniej próbował sięgać samodzielnie do jedzenia, chwytał łyżeczkę, wkładał rączki do miseczki? Są to oznaki, że dziecko chce jeść samodzielnie, jak wtedy reagowało jego otoczenie? Spróbuj jeść równocześnie z dzieckiem, tłumacząc mu, że teraz „Ja jem i Ty jesz razem ze mną”, jeżeli trudno jest mu nabrać jedzenie na łyżeczkę podawaj mu już napełnioną łyżeczkę. Można też złapać rączkę synka i pomóc mu w przytrzymywaniu łyżeczki i trafianiu nią do buzi. Oczywiście nie zaczynamy od pokarmów płynnych, niech to będą pokarmy, które nie spadną z łyżeczki w drodze do ust. ;)
Tak, jak wcześniej pisałam, dzieci uczą się przez naśladownictwo. W taki też sposób nabywają mowę. Jeżeli uczymy na misiu pokazywać oko, to bawimy się z dzieckiem, np. w taki sposób: bierzemy misia i pokazujemy go dziecku, „zobacz, co to?”, czekamy chwilkę, jeżeli dziecko nie reaguje, odpowiadamy:„to jest miś”, „ooo, a gdzie miś ma oko?”, podobnie jak wcześniej dajemy dziecku chwilę czasu, jeżeli nie odpowiada, wskazujemy i mówimy: „tu ma oko”. Podobnie w odwrotną stronę, czyli pokazujemy oko i czekamy na odpowiedź, ale jeżeli dziecko nie odpowiada to nie naciskamy, mówimy sami, w ten sposób synek się uczy. Podobnie bawimy się oglądając proste książeczki, opowiadając co jest na obrazkach. Staraj się nie zwracać do dziecka: „powiedz, powtórz” bo może je to jedynie zniechęcić. Trzeba dużo synkowi opowiadać, ale używając prostych wyrazów, zdań i komunikatów, mówić troszkę wolniej. Bardzo ważne jest stosowanie wyrazów dźwiękonaśladowczych, więc oglądajcie dużo zwierzątek i wspólnie naśladujcie ich odgłosy. Jeżeli nazywacie jakieś rzeczy na obrazkach to niech to będą krótkie nazwy, np. auto, lala, buda, itp. Polecam również książkę Wczesna interwencja terapeutyczna. Stymulacja rozwoju dziecka od noworodka do 6. roku życia J. Cieszyńskiej i M. Korendo, szczególnie rozdział Rozwój języka w wieku poniemowlęcym. Zawiera on opis rozwoju mowy dziecka w drugim roku życia oraz przykłady ćwiczeń stymulujących rozwój mowy. Książka zawiera też rozdziały opisujące inne sfery rozwoju: motoryczną i manualną, spostrzeganie wzrokowe, słuchowe, zabawę i rozwój społeczny. W każdym rozdziale podane są przykłady ćwiczeń, dopasowanych do wieku i możliwości dziecka. Myślę, że ta pozycja może okazać się przydatna. Problemy w mowie mogą być również spowodowane oglądaniem telewizji, dlatego należy ją ograniczać.
Trudno jest mówić o dziecku, którego się nie widzi, więc myślę, że wizyta u specjalisty nie zaszkodzi.
Pozdrawiam