Opieka nad cudzym dzieckiem - jak sobie radzicie?

[Ulla]

Dziewczyny ostatnio dość często mam okazję zajmować się dzieckiem koleżanek. Zastanowiło mnie to jak wam idzie taka opieka - czy jesteście pobłażliwe dla takiego dziecka czy raczej traktujecie podobnie do swojego dziecka? Mi jest chyba trudno być inną - bo ja podobnie jak w domu traktuję dzieci w szkole mojej i tak samo odnoszę się do dzieci koleżanek. A ciekawa jestem jak to u was wychodzi?

[Margeritka]

Ula bardzo dobry temat, bo czasem na placu zabaw spotykam ten problem, jak dzieci przychodzą same i chca zajmować się moją Olą, no bo co innego, jak dziecko jest z opiekunem, wtedy nie musze się nim przejmować...
a jakim dzieckiem się opiekujesz równolatkiem Mikołaja czy starszakiem?

[Gość IWA23]

Ja traktuję tak samo jak moje dzieci,jeśli moje mają zakaz na coś od zawsze to i to pilnowane dziecko też,nie jestem pobłażliwa ,to ja pilnuję aby mu się nic nie stalo a jeśli temu dziecku coś się nie podoba i naskarży mamie trudno,ja wiem że było bezpieczne :)

[Ulla]

ja zajmuję się równolatką albo rok czy dwa różnicy i dla mnie nie ma znaczenia czy to moje czy inne zasady są do przestrzegania dla wszystkich ale ciekawa jestem jak to jest u dziewczyn - jak wy sobie radzicie

[serduszko87]

Nie mam jeszcze swoich dzieci, ale przez 2 lata pracowałam jako niania i muszę przyznać, że postępowałam z dzieckiem tak, jak postępowałabym z własnym - żadnego pobłażania, ani też zbyt surowego traktowania. Ale nie jest to łatwe.

[j_kaminska]

Jeśli zajmuję się innym dzieckiem, to traktuję je tak samo jak moje dzieci i musi przestrzegać tych samych zasad. Podobnie jeśli zostawiam moje dziecko sąsiadkom - wychodzę z założenia, że wszystkie dzieci razem muszą być tak samo traktowane. Tym bardziej, że są na tyle małe, że nie zrozumieją dlaczego jedno dziecko coś tam może, a drugie nie.

[serduszko87]

Tak sobie myślę, że właśnie babysitting to bardzo trudna praca, bo trzeba znaleźć taki złoty środek, z jednej strony należy dziecko traktować tak, jak traktowałoby się swoje, a z drugiej nie należy zapominać, że to nie my jesteśmy jego rodzicem