Jak podbudować dziecko, jak zachęcić do działań

[banitka]

Syn został zdiagnozowany jako dziecko autystyczne w wieku 2 lat,mamy za sobą kawał drogi i walkę o lepsze funkcjonowanie,osiągnęliśmy tak wiele że niektórzy są w szoku,dzisiaj syn mówi,funkcjonuje bardzo dobrze.

Kuleje trochę jego poczucie wartości,problem mamy z podejmowaniem wyzwań jeśli chodzi o zadania wymagające skupienia i logicznego myślenia.Łatwiej go zachęcić do czynności fizycznych by np.sam się ubrał (już się nawet nauczył sam ubierać) sam potrafi się wykąpać,umyć ząbki,posprzątać po sobie,pościelić łóżko itd ale problem mamy z zadaniami takimi jak myślenie,nie chce się skupić i pomyśleć,stresuje się co widzę po ruchach rąk,gmeraniu w skarpetce itd.jeśli mu się coś nie uda nie chce próbować dalej,ociera oczy,drapie się po buzi co dla mnie jest objawem stresu.
Syn ma 4 lata i 3 miesiące,gdy uda mu się coś zrobić jest oczywiście pochwała,przybicie piątki itd,nie nagradzamy materialnie bo chcemy by zrobił coś dla siebie a nie dla nagrody,nagrody są bez okazyjnie gdy jest grzeczny wtedy nie łączy nagrody z czymś co zrobi bo w taki sposób nie będzie łatwiej,kiedyś na terapii była zabawa za to że dzieci są grzeczne i wszystko robią jednak to mu nie służyło bo czasami jak nie było czasu na zabawę to był bardzo duży problem,więc zrezygnowaliśmy z takiej formy nagrody na terapii.
Na wczesnym wspomaganiu nagrodą jest kolejne ćwiczenie ale przyjemne dla dziecka czyli np.wyklejanie,obrazek do pokolorowania w domu itd

[psycholog Kamila Krocz]

Witaj banitka!

Cieszę się, że razem z synkiem nie ustajecie w staraniach o to, by jego rozwój był coraz lepszy. Jestem pełna podziwu i gratuluję sukcesów! ;) Chyba nie ma jednej dobrej metody na to, by podnieść poczucie wartości u własnego dziecka. Na pewno ważny jest przykład, jaki dajecie synkowi jako rodzice. Jeżeli sama do siebie będziesz miała pozytywny stosunek i będziesz cieszyła się z tego, co udało Ci się zrobić, to i synek powoli zacznie modelować Twoje zachowanie – cieszyć się z samego wysiłku, podjętego wyzwania, a nie tylko z efektu końcowego, który przecież może być różny. Staraj się doceniać syna za to, że w ogóle podjął zadanie, które wymaga koncentracji i logicznego myślenia. Nie rozliczaj z rezultatu. Doceniaj jego dobre intencje. Postaraj się też zaakceptować etap, na jakim znajduje się Twoje dziecko, dostosuj wymagania i oczekiwania do jego możliwości. Może rozbudowane zadanie matematyczne z treścią to dla niego zbyt wysoka poprzeczka, ale już kolorowanka matematyczna jest ok. I fajnie, gdy usłyszy od Ciebie pozytywne wzmocnienie, że udało mu się pokolorować obrazek albo chociaż część obrazka. Nie od razu Kraków zbudowano;) Polecam Ci również artykuł Agnieszki Stein: http://dziecisawazne.pl/jak-wspomagac-poczucie-wlasnej-wartosci-u-dziecka/.

Pozdrawiam i życzę powodzenia!