Samotna, mimo że nie sama.....

[joanna 19]

Jeżeli chodzi o mojego męża to szczerze mówiąc nie patrzyłam na niego jak na przyjaciela bo nie sądziłam ze mąż moze byc cz y powinien byc tez przyjacielem. teraz zdecydowanie mogę powiedziec ze nie jest nim niestety i nigdy nie był

[ola2710]

Mój M.też nie był moim przyjacielem... Ale teraz jest. Z biegiem czasu zaprzyjaźniliśmy się też ze sobą.
Osobiście nie wyobrażam sobie tworzenia związku z przyjacielem...wiem,że to bardzo kontrowersyjna kwestia,ale wg mnie istnieje przyjaźń damsko - męska,sama mam dwóch przyjaciół.Nie było nigdy między nami nic więcej,nie są oni homoseksualni; dla mnie byli i są po prostu "aseksualni"...
Przyjaźń w związku jest wg mnie ważna - zakładając,że będziemy ze sobą długoooo,jak wytrzymamy ze sobą bez przyjaźni?

[Margeritka]

dla mnie też przyjaźń jest ważna i wiem, że jeśli mój mąż nie byłby moim mężem, to byłby na pewno moim przyjacielem, bo dobrze się rozumiemy, jak lubię, kiedy wraca z pracy i kiedy opowiada mi o tym, co robił, znam jego problemy, on zna moja, bardzo dużo ze sobą rozmawiamy i mam nadzieję, że tak zawsze będzie

[anaaa]

Margeritka tylko pozazdrościć ;) .
..a ja nie wiem .. jak to u nas jest :P ..u nas się zaczęło od przyjaźni przynajmniej z mojej strony :P z Jego nie ..od początku miał nadzieję na więcej ;)

[joanna 19]

Wiem że taka przyjażn jest mozliwa bo od dziecka miałam kumpli chłopaków az po studia, ale mój tego nie rozumiał i uważa ze to nie mozliwe. Bo jak rozmawiam z facetem to od razu o cos chodzi?
wogóle lepiej mi sie gadało z chłopakami. Kiedys mojemu podobało się ze nie jestem lalunią teraz nagle zaczęło przeszkadzac i wolałby "prawdziwą kobietę" u boku bo podobno czasem zachowuję się jak facet

[anaaa]

joanna może On ma jakiś kryzys wieku "średniego" :P

[adasaga3]

Ja podobnie jak Margeritka uwielbiam rozmawiać z moim mężem, lubię gdy mi opowiada o czymś, zwierza się. Z niecierpliwością czekam aż wróci z pracy by z nim porozmawiać. Co do początku znajomości to było jak u Anyyy. Na początku traktowałam go jak kumpla, powiernika, świetnego towarzysza wycieczek. Ile myśmy kiedyś podróżowali, ile szlaków razem zeszli... Stopniowo zaczęłam się w nim zakochiwać, bo ujął mnie wiedzą, intelektem, swoimi pasjami, cierpliwością, szalonymi pomysłami, tym że zawsze mogłam na niego liczyć. Mąż od razu widział sprawę inaczej, liczył na coś więcej i się doczekał, choć trwało to baaardzo długo.
Kiedyś przeczytałam gdzieś takie zdanie że powinno się wyjść za człowieka z którym mamy o czym i z którym lubimy rozmawiać, bo na starość tylko to nam pozostanie. ;-)

Joanna, chyba ma rację Anaaa pisząc że Twój mąż przechodzi kryzys wieku średniego. Bo i zazdrosny i się czepia z byle powodu, weź nim trochę "potrząśnij, może mu przejdzie. ;-)

[joanna 19]

ma 38 lat czy to nie za wczesnie, no ale co mam zrobic bo juz kompletnie niewiem. zrobiłam sie bezsilna i Jeszce tarczyca znowu leczę a przez to jestem na wszystko obojętna.
Co to będzie jak sie starosci dozyje skoro juz teraz nie mamy o czym rozmawiac, bo on nie lubi

[anaaa]

joanna to już jakiś psycholog czy inny ekspert by się musiał wypowiedzieć .. termin znany ale jak sobie z nim radzić to nie wiem niestety.. a czy to za wcześnie czy nie to chyba już indywidualna sprawa.

[joanna 19]

jakis czas temu w kosciele wypowiadało sie małżenstwo które prowadzi pomoc dla małzonków nie mogących sie porozumiec, mąż przyszedł do domu i sie podśmiał ze jak trzeba to sam sie ze mną dogada i nie rozumie tych co korzystają z takiej pomocy. Ja wiem ze on mysli jakos starodawnie, powiedziałam ze nie zawsze da sie samemu

[anaaa]

joanna mój na bank też by nie poszedł .. sama chyba bym miała opory :P chociaż w desperacji to któż wie ..

[ola2710]

Czasem trzeba skorzystać z pomocy kogoś z zewnątrz,bo sami jesteśmy ogarnięci emocjami,nie patrzymy przecież na siebie racjonalnie,często nie widzimy swoich błędów itp.

[mika17]

Ja sama osobiście skorzystałabym z pomocy psychologa czy też innej,dla mojego partnera,który jeszcze jest z nami byłoby to wyśmianie,on podchodzi do tego w dziwny sposób,obiecał że się zmieni,nie powiem bo efekty widać małymi kroczkami,więc postanowiłam dać mu jeszcze szanse,ale drugiej nie będzie-obym nie żałowała swojej decyzji

[anaaa]

ale ja do psychologów nic nie mam żeby nie było .. w sumie nie wiem jak taka terapia małżeńska wygląda czy to takie wspólne czy indywidualnego dla każdego z małżonków<?> .. opory bym miała do takiej wspólnej chyba (na tą chwilę w które owej pomocy nie potrzebujemy) bo właśnie mam świadomość, że wiele błędów i u mnie jest :P .. i obawiałabym się, że już całkowicie mnie ktoś zjedzie a moje poczucie wartości i tak jest zbyt niskie :P

[Martek73]

ola2710

Czasem trzeba skorzystać z pomocy kogoś z zewnątrz,bo sami jesteśmy ogarnięci emocjami,nie patrzymy przecież na siebie racjonalnie,często nie widzimy swoich błędów itp.

Dokładnie.
jestem tego samego zdania

[joanna 19]

równiez mogłabym w ekstremalnej sytuacji sięgnąc porady od kogos takiego czy chodzi o małzenstwo czy dzieci, a mój mąż absolutnie, myslę ze poprostu byłoby mu wstyd

[ola2710]

Koleżanka kilka lat temu korzystała z pomocy psychologa,chodzili z mężem właśnie na terapię małżeńską.Z tego,co wiem,głównie byli na niej razem,indywidualne rozmowy z psychologiem odbywały się sporadycznie.Oprócz typowych rozmów byly takie rzeczy,jak Np wypisanie na kartce tego,co nam przeszkadza w partnerze i z drugiej strony tego,co sobie cenimy,były tez inne formy "terapii".

[adasaga3]

Ola, i co, pomogła ta terapia koleżance i jej mężowi?

Anaaa, czemu Twoje poczucie wartości jest niskie? Jesteś przecież wspaniałą mamą, żoną pewnie też, fajną koleżanką.

[anaaa]

adasaga nie mam pojęcia ja mam bardzo zbliżony charakter do starzej córki albo niestety ona do mojego ... może też to siedzenie w domu przeciągające się też tak źle na mnie wpływa psychicznie bo mam wrażenie, że jestem coraz głupsza :P ..a w sumie nigdy nie byłam przebojowa i pewna siebie.. a za wspaniałą mamę się nie uważam wiele mi do tego brakuje niesteety.
Ola no ja też ciekawa jestem czy Im pomogło :)

[mika17]

Psycholog potrzebny od zaraz,ale dla mnie,ta druga szansa okazała się porażką,do tego zaczął pić ,mały się go boi,już wiem jak mam postąpić,ale psychologa też już załatwiam i małemu chyba też,jestem strzępkiem nerwów,spać nie mogę rano wstać,ale przecudowne ''mamusiu wstajemy'' stawia mnie na nogi,to on dodaje mi sił,motywacji,uśmiecham się przez łzy

[ola2710]

Ostatecznie nie wiem,co im pomogło,bo...rozwiedli się,ale po kilku tyg od rozwodu zamieszkali razem w wynajętym mieszkaniu; po kilkunastu tyg kupili mieszkanie (nic tak nie łączy ludzi jak wspólny kredyt;),mają dziecko ... I przed jego urodzeniem znow wzięli ślub :)

Mika,ściskam Cię i życzę dużo siły i wytrwałości!!!

[anaaa]

Ola ale historia jak z filmu hihi
mika przykro mi :( a już myślałam, że te zmiany w jego zachowaniu się utrzymają.

w sumie mi by się przydał psycholog.. nawet kiedyś jak byłam z córką to mi to zasugerowała :P ale jakoś nie wyszło .. bo skierowanie trzeba bo termin itp.. no ale może w końcu się zapiszę.

[Martek73]

mika17

Psycholog potrzebny od zaraz,ale dla mnie,ta druga szansa okazała się porażką,do tego zaczął pić ,mały się go boi,już wiem jak mam postąpić,ale psychologa też już załatwiam i małemu chyba też,jestem strzępkiem nerwów,spać nie mogę rano wstać,ale przecudowne ''mamusiu wstajemy'' stawia mnie na nogi,to on dodaje mi sił,motywacji,uśmiecham się przez łzy

Bardzo mi przykro

[joanna 19]

Mika17 to przykre. Ja wciąż sie sprzeczam ze swoim o alkohol tzn ze on na weselu czy jak swięta itp nie może wypic.

[mika17]

Ten mój były też nie może,jak wypija jedno piwo to następne 3 dni pije na umur,myślałam że dziecko coś zmieni,ale gdzie tam,sama jestem DDA i wiem co dziecko przeżywa,ale nie wiem czemu się z nim związalam,przecież chyba wiedziałam co może mnie czekać żal mogę mieć tylko do siebie samej