Depresja przedporodowa...?

[aniushka]

Witam
Mam problem ze swoimi emocjami Jestem w 8 miesiacu ciazy na ktora bardzo czekalam i to dla mnie wielkie szczescie ale nie potrafie myslec o porodzie i o dziecku bo zaczynam plakac i nie potrafie sie opanowac Kiedy probuje czytac o porodzie i sie do niego jakos przygotowac konczy sie to rozpacza Nie potrafie powiedziec jaki jest powod tego zachowania Boje sie ze to sie zmieni po porodzie w depresje poporodowa Prosze o pomoc

[psycholog Kamila Krocz]

Witam Panią serdecznie!

Długie oczekiwanie z utęsknieniem na dziecko może wywoływać u kobiety paradoksalne zachowania. Wydawałoby się, że skoro w końcu udało się zajść w ciążę, kobieta powinna skakać pod sufit, a z jej twarzy nie powinien schodzić uśmiech. Czasem jest jednak zupełnie odwrotnie. Długo oczekiwana ciąża, zamiast cieszyć, staje się potencjalnym źródłem zmartwień. Większość emocji u kobiety można uzasadnić burzą hormonalną, jaką przeżywa w ciąży. Pojawiają się emocje, z którymi wcześniej kobieta nie musiała sobie radzić ani ich rozumieć, bo po prostu ich nie doświadczała. Od momentu poczęcia maluszka wszystko się powoli zmienia – hierarchia celów, priorytety, stosunek do partnera i siebie. Raz kobieta cieszy się z faktu, że jest w ciąży, tryska energią i entuzjazmem, by zaraz siąść i płakać bez powodu. Zachowuje się co najmniej dziwnie – nie posiada się z radości na wieść o zajściu w ciążę i jednocześnie boi się porodu albo ma pretensję do partnera o ciążę. To są zupełnie naturalne reakcje kobiet w ciąży, którymi nie warto się przejmować. Kobieta w ciąży jest rozdrażniona, niepewna, pełna sprzecznych myśli i ambiwalentnych emocji. Huśtawka nastrojów ciężarnej wynika przecież z osłabienia – organizm kobiety pracuje teraz za dwoje. W trzecim trymestrze nasila się lęk przed porodem i strach przed tym, czy dziecko urodzi się zdrowe. Nasilają się też takie dolegliwości, jak: trudności w oddychaniu i poruszaniu się, opuchnięte nogi, ból kręgosłupa, zgaga, kumulacja wody w organizmie, parcie na pęcherz. Z jednej strony, kobieta czuje się niekomfortowo i chciałaby już urodzić, ale z drugiej strony boi się i chciałaby oddalić wizję porodu. Kobieta może stać się jeszcze bardziej humorzasta, a nawet przejawiać stany depresyjne, stąd konieczne jest zrozumienie najbliższych dla ciążowych emocji oraz towarzyszenie jej w chwilach niepokoju i oczekiwaniu na narodziny maluszka.

Pani obniżony nastrój może wynikać właśnie ze strachu przed porodem. Z każdym dniem, który przybliża ciężarną do tego niesamowitego wydarzenia, ma się coraz więcej pytań i obaw. Jak to będzie wyglądało? Czy dam radę? Czy wytrzymam? To zupełnie normalne. Kiedy jednak odczuwa Pani, że obniżenie nastroju znacznie destabilizuje Pani codzienne funkcjonowanie, nie potrafi się Pani z niczego cieszyć, nie chce się Pani wstać z łóżka, zaniedbuje Pani siebie, staje się bardziej poirytowana, a nawet towarzyszą Pani myśli samobójcze czy bezustanny pesymizm, wówczas warto byłoby skonsultować się z psychologiem albo przynajmniej powiedzieć o swoich dolegliwościach własnemu lekarzowi prowadzącemu ciążę. Rozumiem Pani obawy co do faktu, że po porodzie Pani złe samopoczucie może przedłużyć się w postaci depresji poporodowej. To jednak nie musi być przesądzone. Większość mam cierpi raczej na baby blues - to nie jest zaburzenie, a naturalny syndrom w związku z przemęczeniem porodem. Więcej na temat depresji poporodowej może przeczytać Pani pod poniższym linkiem: Objawy depresji poporodowej | parenting.pl. Mimo iż poród zalicza się do tzw. czynników astenizujących, które mogą wpływać na rozwój zaburzeń psychicznych (np. depresji) u kobiet, to jednak narodziny dziecka częściej stają się przełomowym wydarzeniem, które daje siły do walki i mnóstwo wszczęcia.

Życzę szczęśliwego rozwiązania i dużo optymizmu