stres a rehabilitacja

[nika]

Witam ponownie!
Mam pytanie, czy stres zwiazany z rehabilitacja wpływa na jej skuteczność. Córka jest rehabilitowana od 2 mies życia. Wtej chwili skonczyła 7 mies. Zaczeła sie turlac jak miała 5,5mies, jesc stopki przed skonczeniem 6 mies. podnosi sie na wyprostowanych raczkach i obraca bardzo zwinnie, cofa sie do tyłu( chyba pełza), zawsze w jakis sposob potrafi dotrzec do wybranego przedmiotu, bardzo lubi zabawy na brzuszku i turlanie widac ze spawaia jej to frajde. Niestety nie chce podciagac nóżek, odpycha sie stopami. Na rehabilitacji od mies na tym sie skupilismy. No własnie córka sporadycznie podciagała obie nozki i podnosiła pupe do gory w domu w czasie zabawy jakis mies temu. Teraz nie chce , jak tylko chcemy ja cwiczyc to sztywnieja jej nozki nie chce wspolpracowac, placze, buntuje sie i jest coraz gorzej. 2 tyg temu zablokowala całkowicie lewa noge, rehabilitantka kazala sie na niej skupic. Wiec probowałam i nic, dalam jej spokoj i tylko sporadycznie w trakcie zabawy cos cwiczylam bez stresu, bez placzu nic na sile i nozka sie podwija a nawet na dwie udaje sie ustawic na chwile. Gdy pojawia sie maly stres i sprzeciw koniec nozki sztywne. Wiec nic na siłe, najlepiej sobie radzi zostawiona sama sobie podwija czasem raz jedna raz druga jak sie przekreca, na boku, na brzuszku widac ze sama sie stara. Ale problem wraca gdy zawoze ja do osrodka tam na siłe ja ćwicza, zanosi sie płaczem:( potem tydzien nie chce nic robic, jak chce dotknac odpowiedni punkt blokada nozka sztywna. Czy to jest normalne do ok 6 mies corka ładnie ćwiczyła a teraz taki bunt i sprzeciw. Ćwiczona jest metoda ndt bobath.

[magDAB]

Nika! Zdarza się, że dzieci tak reagują w emocjach. Prężą się i wyginają do tyłu (a nie jest to najlepsze...), gdy chcą zaprotestować przeciw czemuś. Masz rację, że nie ćwiczysz z córką na siłę, że raczej podczas zabawy „przemycasz” jej jakieś ćwiczenia. I myślę, że na tym trzeba się oprzeć. Może dobrze by było zmniejszyć częstotliwość wizyt w ośrodku i traktować je raczej jako konsultacje z terapeutą, a w domu dać dziecku szansę na samodzielne wykorzystywanie umiejętności (a z tego, co piszesz, są one niemałe :) ) - tym bardziej, że piszesz, iż w czasie zabawy sobie nieźle radzi. A metoda NDT nie jest antidotum na wszystko... Być może może są to dla dziecka zbyt intensywne zajęcia, może za trudne, a może po prostu ma dosyć ćwiczeń. Myślę, że nie należy zarzucać terapii, ale spróbować dostosować ją (ćwiczenia, warunki) do możliwości dziecka. M.B.

[Maget]

Przepraszam, że się wtrącę... Ja chodziłam na wizyty raz na 2 tyg i tam podczas 10 min pokazują mi ćwiczenia, które mam sama z córką wykonywać w domku... Dziecko się wtedy nie denerwuje tak mocno. Moja malutka miała nie chodzić bo nie miała koordynacji główki... ćwiczyłam z nią kilkanaście razy dziennie i w końcu zaskoczyła... minęły prawie 4 miesiące i już dogoniła dzieci z jej wieku. Teraz chodzę tylko na kontrole 1 w miesiącu (czy nie nastąpił jakiś regres), oczywiście dalej z nią ćwiczę tylko mniej intensywniej. Wprowadziłam jej ćwiczenia jako zabawę i sama się teraz tego domaga Grunt by ona chciała sama ćwiczyć to z pewnością wyjdzie z tego.
Część ćwiczeń sama zmodyfikowałam bo jej nie odpowiadały...Np: Ona miała strasznie zaciśnięte rączki nawet jak spała, aż kosteczki jej bielały... pani rehabilitantka kazała mi pocierać jej rączkami o mebelki lub jakieś inne podłoże by je sama otwierała - mała dostawała furii na samą myśl o tym... nie chciała by ktoś wogóle dotykał jej rączek. Ale jak zaproponowałam jej pocieranie rączek o moją uśmiechniętą twarz to jej się spodobało... zaczeła je otwierać i gładzić mnie po twarzy. Wyczuj co jej się podoba a co nie i bedzie dobrze.

[magDAB]

Maget! Bardzo dziękuję za celne uwagi i komentarze. :) Jak słusznie zauważasz, należy zawsze dopasowywać terapię do potrzeb, warunków i możliwości dziecka. Cieszę się, że z Twoją córeczką jest wszystko w porządku. :) Życzę powodzenia. M.B.