Szczury

[bocianicha]

Aż boję się napisać - mój dom jest trochę szalony pod tym względem. Na szczęście żadne z nas nie ma alergii.
Pod jednym dachem z nami mieszkają w sumie: dwie szynszyle, dwa myszoskoczki i sześć szczurów. Tak, tak - w sumie 10 zwierzątek. Dwie klatki o wymiarze mniej więcej 150x70x30 i jedna mała (myszoskoczki).
Rodzeństwo moje i męża wysyła do nas swoje pociechy jak do zoo, pooglądać żywe zwierzęta ;)
Chciałabym nie tylko pochwalić się menażerią, ale i zorientować, jak tam stosunek do szczurów? Czy zmienił się chociaż trochę od XIX wieku...?
Obie moje szwagierki szczurów się boją, podobnie moja mama - natomiast nasi ojcowie uwielbiają te zwierzęta i uważają je za mądre i miłe.
Dla mnie i męża szczury to najukochańsze miziaki, szczególnie w porównaniu z resztą zwierzyńca. Szynszyle są raczej obrażalskie i niedotykalskie (są też najstarsze, mają po 7 lat), należy je podziwiać z daleka, są przy tym strasznie niszczycielskie (kabla od lodówki im nie zapomnę... podobnie jak kabli od komputera, drogich słuchawek i Internetu...). Myszoskoczki są w zasadzie tak zajęte sobą nawzajem, że w ogóle nie zauważają ludzi (właściwie to jeden raz mnie zauważyły, jak pachniałam psem teściów - jeden z nich ugryzł mnie z wolą mordu w oczach i nie planował puścić). Natomiast szczury reagują na imiona, przychodzą, kiedy się je woła, dają się głaskać, wręcz same się o to dopraszają, a drapane delikatnie zaczynają lizać po rękach w odpowiedzi.
Więc... co sądzicie o szczurkach? Czy stereotyp morderczego gryzonia, szkodnika i opinia o paskudnym ogonie uległy choć trochę zmianie?

[Dziubala]

Ja do szczurków takich hodowlanych nic nie mam :). Miałam nawet taki etap, żeby je kupić, ale siostra męża panicznie boi się takich stworzeń z ogonem, a nie chciałam przyczynić się do jakiegoś zawału serca, więc odpuściliśmy ten pomysł ;). A teraz mamy kota, więc szczura ani chomika mieć nie będziemy ;)

[Dorrcia]

Największy problem ze szczurami to przenoszenie chorób i to takich naprawdę ciężkich. Wątpie jednak, że dotyczy on zadbanych szczurów hodowlanych, które jak mniemam są pod opieką weterynarza. Należałoby jednak uważać na szczury ze sklepów zoologicznych, a już na te dziko żyjące w szczególności. Jeśli was ugryzą lub zadrapią to mogą wam sprzedać coś naprawdę paskundego np. pasożyta.
A generalnie są to bardzo fajne zwierzątka, tyle, że dużo niszczą w domu, bo taka ich natura, że lubią gryźć :) Także jeśli komuś to nie przeszkadza to na pewno warte polecenia.

[marzen@]

Każde dziko zyjące lub zaniedbane zwierzę to potencjalne źródło chorób i pasożytów. Nie sądzę, by szczury jakoś szczególnie się w tym temacie "wyróżniały". Natomiast od zadbanego zwierzęcia domowego, z którym regularnie odwiedza sie weta, raczej ciężko się czymś zarazić. Łatwiej złapać cokolwiek od przeciętnego przedszkolaka :)