Samotne macierzyństwo

[samotnamama86]

Witam,

Zawsze uważałam się za silną, pewną siebie kobietę, ale kiedy dowiedziałam się, że jestem w ciąży wszystko się zmieniło. Ciąża nie planowana, ale wydawało się, że z miłości stworzona. Niestety partner odszedł do byłej partnerki, a ja zostałam sama w 5 prawie miesiącu. Nie prosiłam, aby został, nie krzyczałam po prostu powiedziałam, że sobie poradzę. Ale się pomyliłam...nie potrafię znalezc miejsca w domu, płaczę, w pracy nie mogę się skupić. Jest mi zle i na dodatek martwie się o maleństwo, które czuje mój ból i rozpacz:(. Dzisiaj napisałam smsa do mojej ginekolog, że potrzebuję L4 bo nie potrafię funkcjonować wśród ludzi. Mam ochotę wejść pod kołdrę i przeczekać jak mała dziewczynka, która chowa się kiedy jej rodzice się kłócą.. tak strasznie się boję...co powinnam zrobić? Jak stanąć na nogi, jak w samotności cieszyć się ciążą, jak radzić sobie samemu? tyle jest pytań a na żadne nie mam odpowiedzi....

[psycholog Kamila Krocz]

Witaj samotnamamo86!

Być może to, co napiszę, wyda się trywialne, ale samotne macierzyństwo jest wielkim wyzwaniem. Napisała Pani, że nie planowała ciąży, ale też nie panikowała, gdy okazało się, że oczekuje Pani dziecka. Niestety, zdezerterował Pani partner i wtedy, gdy najbardziej potrzebuje Pani wsparcia mężczyzny, została Pani sama. Może faktycznie czuła się Pani na siłach, myślała, że sprosta zadaniu bycia mamą. Mamą - owszem, ale tatą być już trudniej. Poza tym, jak się domyślam, nie ma Pani doświadczenia macierzyńskiego, więc mogła Pani przecenić swoje siły. Zmienia się Pani ciało, zmienia się funkcjonowanie Pani organizmu, burza hormonalna. To wszystko destabilizuje Pani nastrój. A do tego wszystkiego poczucie samotności, strach, lęk, niepewność, brak wsparcia. Pojawiły się u Pani objawy nastroju depresyjnego - płaczliwość, problemy z koncentracją uwagi, zamartwianie się, ból, rozpacz, zniechęcenie, brak motywacji do działania, apatia. Nic dziwnego, że ma Pani wiele obaw. Lęk towarzyszy niemal każdej kobiecie, która pierwszy raz oczekuje dziecka. Pani jest w podwójnie trudnej sytuacji, bo samotnie czeka na maluszka. Co powinna Pani zrobić? Proszę teraz pamiętać o sobie i dziecku. Jeżeli nie radzi sobie Pani z negatywnymi emocjami w czasie ciąży, warto, by skonsultowała się Pani z psychologiem osobiście. Proszę też pamiętać, że ojciec dziecka ma obowiązki względem niego, np. może Pani starać się o alimenty na dziecko. Teraz jednak musi zadbać Pani o swoje zdrowie psychiczne i fizyczne, bo od niego zależy prawidłowy rozwój dziecka. Proszę starać się jak najwięcej spotykać ze znajomymi. Jeżeli nie doskwierają Pani dolegliwości ciążowe, może nie warto rezygnować z pracy? Kontakt z ludźmi, wsparcie bliskich, pomoc przyjaciół dodają wiary, że można poradzić sobie z różnymi przeciwnościami losu. Może ma Pani bliską przyjaciółkę albo mamę, na pomoc których mogłaby Pani liczyć? Zachęcam Panią również do przeczytania artykułów:

http://parenting.pl/portal/rodzicielstwo-w-pojedynke http://parenting.pl/portal/samotna-matka-z-dzieckiem http://parenting.pl/portal/samotnosc-w-ciazy

Pozdrawiam serdecznie!