Bunt 2-latka

[igor1]

Czy czyjeś dziecko prechodzi teraz przez tak zwany bunt 2-ulatka i ma jakieś złote rady jak przetrwać ten buntowniczy okres w życiu dziecka?:)

[krolowa_angielska]

U nas 'bunt 2-latka' trwa już pół roku! Jak go przetrwać? Uzbroić się w ogrom cierpliwości, środków czystości (Julek uwielbia malować ściany ) i tonę gumy rozpuszczalnej Mamba- na przekupstwa
A tak serio, to myślę że nie ma 'złotego środka', bo jak wiadomo każde dziecko jest inne i tyle, trzeba przeczekać ale ja staram się dużo tłumaczyć Julkowi, nawet jak wszyscy mówią mi, że on jest jeszcze za mały i 'nie rozumie', to i tak mu tłumaczę. Widzę, jak dużo to daje. Następnym razem mały złości się krócej, ciszej, rzadziej. Myślę, że po prostu dziecko trzeba wychowywać, tłumaczyć i kochać, a na pewno damy radę

[Ulla]

oj każdy etap ma swój bunt, i trudno dookreślić co go tworzy po prostu pojawia się, ja przyznam się że zanim znalazłam na to sposób by się nie wkurzać to młody już z tego wyrastał, ale wiem że byłam konsekwenta i starałam się wyprzedzać jego ataki złości

[Margeritka]

u nas chyba dopiero jesteśmy przed tym słynnym buntem, przypadnie on pewnie po narodzinach drugiej córki, mam nadzieję, ze będzie dobrze

[j_kaminska]

U nas z kolei bunt przejawiał się w histeriach przed kąpielą głównie. Kuba rzucał się po podłodze z rykiem masakrycznym. Nasz sposób - zapewnić mu bezpieczeństwo, czyli położyć ostrożnie np. na podłodze i poczekać aż się uspokoi. Mówiliśmy mu, że porozmawiamy jak się uspokoi i przestawaliśmy się do niego odzywać. Kuba widział, że jego krzyki, ryki nie robią na nas wrażenia i po chwili się uspokajał. Wtedy mu tłumaczyliśmy, że to co zrobił było złe i dlaczego itp. Wszystko na spokojnie. Czasami to trwało długo, ale ważna jest konsekwencja. No i nie dać się ponieść emocjom samemu... To chyba najtrudniejsze.
A tak poza tym to dwulatek bardzo dobrze wszystko rozumie i jak ktoś mi mówi, że dziecko jeszcze nie rozumie, to sam nie wie o czym gada

[Ulla]

my też to stsoujemy czyli dać mu się wykrzyczeć i nie rozmawiać w trakcie, potem jakoś to przechodziło, ale nie było łątwo

[anulka1184]

u nas właśnie się zaczyna, narazie stosuje taki sposób ze zmieniam temat np"rany leci samolot" lub jeśli jeszcze ktoś jest z nami to zaczynamy rozmawiać o czymś bardzo ciekawym dla dziecka, oczywiście nie zwracając uwagi na dziecko, zazwyczaj pomaga, na razie;) choć zdarzyło się ze zupełnie już nie wiedziałam co mam zrobić

[kats]

Przez bunt 2-latka każdy musi jakoś przejść. ;) Najważniejsza jest chyba konsekwencja w wychowaniu i stawianie dziecku określonych granic. W celu poskromienia jego buntowniczej natury warto zacząć dawać mu możliwość wyboru (tylko nie wtedy, kiedy zaczyna wymuszać). Niech dziecko poczuje, że samo o czymś decyduje. Przykładowo, jeżeli wiemy, że dziecko nie będzie chciało założyć szalika, a jest zimno, to pozwólmy mu wybrać, zielony czy niebieski; jeśli nie chce się kąpać, zapytajmy czy chce do kąpieli statek, czy rybkę. Okres buntu 2-latka to właśnie taki czas, kiedy dziecko nie chce robić tego, co dorosły mu każe, chce samodzielnie podejmować decyzje, więc umożliwiajmy mu to. W końcu nam jest wszystko jedno czy założy koszulkę w auta, czy w dinozaury i tak osiągniemy swój cel, a dziecko będzie zadowolone, że samo dokonało wyboru. Pamiętajmy, że w ten sposób rozwijamy też jego samodzielność i uczymy, że ma prawo do posiadania własnego zdania.
Pozdrawiam

[es_ze]

Tak, umiejętność radzenia sobie z dwulatkiem przydaje się na całe życie :)
Jak mamy problem, chociażby z niepomagającym nam w sprzątaniu mężem, to nie pytajmy się go, czy pomoże nam w sprzątaniu, tylko zapytajmy się, jak dwulatka: "sprzątasz kuchnie i łazienkę, czy salon i sypialnie?". Wiec tak na dobrą sprawę, dziecko i jego bunt w wieku dwóch lat, tylko w sumie uczy nas sposobów na uproszczenie sobie życia.