Samotność, samotnie wychowywujących rodziców.

[Mama.Weroniki]

Babci i dziadków nie ma, by porozpieszczać bobasa. Rodzice sami wychowują dziecko. Jedno z nich pracuje, a drugie zaś zajmuje się dzieckiem. Samotność doskwiera? Isnieje potrzeba drugiej osoby, która przechodzi przez coś podobnego? Czy znajdujecie się w podobnej sytuacji?;(

[Gość Yvone]

znam to doskonale:)
mąż w pracy od 8 do 18, najbliższa rodzina 70km stąd, pracujący dziadkowie, mało kto nas odwiedza, mało znajomych. Bogu dzięki za forum, bo mym chyba zwariowała;)

[Mama.Weroniki]

Masz rację, forum w jakiś sposób pomaga. Nie znoszę uczucia samotności. Wszystko się zmieniło odkąd urodziłam dziecko. Znajomi mają swoje, życie, a mało z nich w moim wieku ma maleńkie dziecko.

[agusia20112]

i u mnie podobnie
ja z dziećmi ,partner w pracy...mamy tylko siebie ,pomocnych dziadków brak

teraz juz łatwiej bo młodsza córa poszła do przedszkola,ale czasem też mi doskwierała samotność

[agusia20112]

Mama.Weroniki może dzięki forum znajdziesz fajną mamusie z okolicy i razem będzie Wam raźniej

[Martek73]

Mama.Weroniki, ja na szczęście mam swoją rodzinę blisko i mnie nie dotyczy ten problem, ale mam nadzieje, znadziesz na forum koleżankę i nie bedziesz już tak samotna

A tu na prawdę są fajne babeczki

[Martek73]

I proponuje zajrzeć na fora regionalne

[Gość Yvone]

Mama.Weroniki

Masz rację, forum w jakiś sposób pomaga. Nie znoszę uczucia samotności. Wszystko się zmieniło odkąd urodziłam dziecko. Znajomi mają swoje, życie, a mało z nich w moim wieku ma maleńkie dziecko.

nie wiem co z tymi znajomymi. moi też odkąd urodziła się Kalina jakoś nie mają na nic czasu..
smutne to jest.
A fajnie jest czasami spotkać się z kimś na kawce i pogadać sobie czy mieć z kim iść n a spacer.

[marzen@]

A ja odkąd urodziłam dziecko poznałam sporo rodziców na osiedlu i przynajmniej kilka razy w tygodniu spotkam na spacerze kogoś z kim mogę pogadać na "dzieciowe" tematy. Wystarczy wyjść przed blok czy do parku i nowi znajomi szybko się znajdą :)
Na bezdzietnych znajomych też się raczej nie zawiodłam, choć teraz ja mam mniej czasu, by się z nimi spotkać.

[Gość Yvone]

gorzej jak się mieszka na obrzeżach, nie ma osiedla, a na spacer ze względów logistycznych "do miasta i cywilizacji" wybiera się raz na jakiś czas.

[kamcia.r]

Hej dziewczyny ja mam trójkę dzieciaczków 13-7-i osiem miesięcy.Mąz pracuje od rana do nocy.Jak wraca wieczorem to nie ma siły gadać a w niedzielę jest tak wypompowany ,że nic mu się nie chcę.A ja chciałbym chociaz zżeby ze mna porozmawiał bo oszaleć idzie w domu z dzieciakami.Niby mam babcie ale moja mama jest chora i nie pomaga a tesciowa nie wykazuje inicjatywy.Zresztą mieszkałam z nią 7 lat i chyba nie powierzyłabym jej Amelki.
Cięzko jest zwłaszcza teraz jak wieczory coraz dłuższe.

[Mama.Weroniki]

kamcia.r

Hej dziewczyny ja mam trójkę dzieciaczków 13-7-i osiem miesięcy.Mąz pracuje od rana do nocy.Jak wraca wieczorem to nie ma siły gadać a w niedzielę jest tak wypompowany ,że nic mu się nie chcę.A ja chciałbym chociaz zżeby ze mna porozmawiał bo oszaleć idzie w domu z dzieciakami.Niby mam babcie ale moja mama jest chora i nie pomaga a tesciowa nie wykazuje inicjatywy.Zresztą mieszkałam z nią 7 lat i chyba nie powierzyłabym jej Amelki.
Cięzko jest zwłaszcza teraz jak wieczory coraz dłuższe.

Wiem coś na ten temat. Kiedy przychodzą wieczory to idzie oszaleć. Mnie przynajmniej łapie depresja. Ja nie mam co liczyć na pomoc dziadków. Jedni od ponad 15 lat nie żyją, a drudzy zaś są na drugim końcu świata. Jest ciężko. Czasami mam ochote wyjść z domu ( bez dziecka ) do sklepu, aby się zregenerować, ale się nie da. Kocham swojego bobasa, ale czasami fajnie by było wyjść do ludzi i popatrzeć na ich zachowania ;)

[viosna]

Yvone

gorzej jak się mieszka na obrzeżach, nie ma osiedla, a na spacer ze względów logistycznych "do miasta i cywilizacji" wybiera się raz na jakiś czas.

dokładnie. Mieszkam, za przeproszeniem na za..upiu, i nie ma szans na poznanie innych mam, baaa, ciężko spotkać kogokolwiek chodząc tylko polną ścieżką.

U nas wprawdzie, raz na tydzień wpadnie moja mama, raz na tydzień teściowa, czyli 2 popołudnia w tygodniu mam towarzystwo, a tak tylko syn, syn, syn. Nie ma nawet do kogo buzi otworzyć. Ja w pracy od 8-12 i w weekendy a mąż od 12 do 20. I tak się mijamy...
A i tak jest lepiej niż na macierzyńskim, kiedy to zupełnie ludzi nie widziałam. Myślałam, że zwarjurię, do tego Młody ciągle przy cycu, ach ciężko mi było. Teraz przynajmniej w pracy, mimo natłoku obowiązków, mam odskocznię:).

[Gość Yvone]

Viosna to i tak masz dobrze.. moi rodzice wpadają raz na jakiś czas. pracują, a jest między nami 70km odległości, wiec to nie takie proste, teściowie byli raz, na chrzcinach małej. do nas najczęściej to właściciele mieszkania przychodzą po pieniądze raz w miesiącu;P

[viosna]

Yvone

Viosna to i tak masz dobrze.. moi rodzice wpadają raz na jakiś czas. pracują, a jest między nami 70km odległości, wiec to nie takie proste, teściowie byli raz, na chrzcinach małej. do nas najczęściej to właściciele mieszkania przychodzą po pieniądze raz w miesiącu;P

Wiem, wiem, teraz już nie narzekam:).
Ale to mieszkanie na odludziu mnie wykancza. niby super, spokój, własny domek itd, ale mi ludzi brakuje.
Zwykłych przechodniów, ekspedientki w sklepie itd:)

[Glitter]

cieszę się że nie jestem jedyna ;D u mnie też rodzina, przyjaciele daaaaaleko,mąż wiecznie w pracy... my z synkiem sami całymi dniami. ojnie tak sobie swoje życie wyobrażałam...

[Gość Yvone]

dziewczyny, tak sobie myślę, że dobrze, że mamy te swoje szkrabinki, cudne .. ciężko trochę żyć w tym osamotnieniu, ale.. zawsze możemy sobie pogadać chociaż na forum:)

[Glitter]

dokładnie Yvone ;D człowiek odżywa jak może pogadać z kimś w takiej samej sytuacji ;D noi nie ma nic lepszego niż porady kogoś kto już to samo przeszedł ;D