Chęć zmiany, ale od czego zacząć...

[zatroskanamama]

Witam Panią bardzo serdecznie

Piszę do Pani z prośbą o poradę lub wsparcie...

Zacznę od początku, jestem mama dwójki fantastycznych dzieciaczków i wspaniałego męża. Jesteśmy normalna rodzina, która stara się w należyty sposób funkcjonować w dzisiejszym świecie.Przekazać dzieciom jak najlepsze wartosci i tu właśnie pojawia się problem, bo mi to nie bardzo wychodzi.

Ostatnio coraz częściej potrafię zdenerwować sie z błahego powodu, przez co wyzywam sie na mężu i dziecku (starszym). Krzyczę, oczekuje żeby mnie słuchało itp.A jak juz jest nie po mojej myśli to jest źle(bardzo się złoszczę - nie bije), padają słowa, które sprawiają bol Za chwile bardzo żałuje, ale co z tego, kiedy to juz sie stało i wiem,ze następnym razem będzie podobnie. choc za każdym razem obiecuje sobie,ze więcej się to nie powtórzy.

Moge siebie nazwać DDA i dlatego tez, dla dobra siebie i moich najbliższych zaczęłam szukać pomocy, ale niestety w moim mieście po pierwsze trudno znaleźć taka pomoc, po drugie mam taki zawód, gdzie mogę byc rozpoznawana i kojarzona i nie bardzo mogę sobie pozwolic na otwarte spotkania np.poradniach, gdzie można dostać fachowa pomoc.

wiem,ze problem jest gdzieś głębiej, zakodowany z dzieciństwa i choć codziennie wmawiam sobie,ze nie chce dla moich dzieci takiej atmosfery w domu jak ja miałam, to jednak szybko o tym zapominam.
Staram sie znaleźć psychologa lub terapeutę, ktory mógłby wskazać mi jakaś drogę

Bardzo proszę o porade, bo boje sie ze bedzie coraz gorzej.....

[psycholog Kamila Krocz]

Witam serdecznie!

Bez wątpienia Pani sposób reagowania na sytuacje stresowe, kiedy nie jest podług Pani myśli, wynika z syndromu DDA i tego, co Pani sama przeżyła w dzieciństwie. Mimo iż pragnie Pani unikać schematów, jaki miały miejsce w Pani domu rodzinnym, gdzie panował alkohol, to jednak trudno pozbyć się Pani tych „naleciałości”. Chcąc nie chcąc, one się pojawiają. Bardzo dobrze, że ma Pani świadomość tego, że nie radzi sobie Pani z negatywnymi emocjami, np. złością, gniewem, frustracją i chce w jakiś sposób przeciwdziałać swojemu brakowi cierpliwości czy agresji werbalnej. Wyżywanie się na rodzinie nie jest dobrą strategią radzenia sobie z wewnętrznym napięciem – w ten sposób powstają nowe problemy i niszczą się więzi, które udało Wam się wspólnymi siłami zbudować. Polecam Pani artykuł: Dorosłe Dzieci AlkoholikĂłw | abcZdrowie.pl, dzięki któremu będzie mogła Pani lepiej zrozumieć niektóre mechanizmy swojego postępowania. Zdaję sobie sprawę, że chciałaby pozostać Pani anonimowa i trudno Pani znaleźć fachową pomoc, szczególnie gdy mieszka Pani w mniejszej miejscowości. Uważam jednak, że terapia DDA jest Pani potrzebna. Dobra wola i motywacja, żeby nie powtarzać błędów z domu pochodzenia, nie wystarczą – sama Pani dostrzega, że emocje biorą górę i wybucha Pani na dzieci/męża, mimo że wcześniej obiecywała sobie Pani, że nie będzie reagowała krzykiem i wyzwiskami. Nawet będąc podczas terapii, będzie Pani ciężko opanować swoje reakcje – to jest długa i mozolna praca. Ale dzięki wysiłkowi i systematyczności na pewno osiągnęłaby Pani lepsze efekty, co na pewno dostrzegłaby i doceniła rodzina. Nie wiem, z jakiego miejsca (województwa) Pani pochodzi, dlatego trudno mi cokolwiek doradzić, ale zachęcam Panią, by zajrzała Pani na nieoficjalną stronę Dorosłych Dzieci Alkoholików (nieoficjalna STRONA DDA) – szczególnie zakładki: Baza spotkań DDA i Literatura. Może Pani również szukać pomocy w poradniach terapii uzależniania i współuzależnienia oraz poradniach zdrowia psychicznego, dlatego odsyłam Panią na stronę Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych PARPA (PARPA - Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych - Start) – zakładka: Placówki lecznictwa (placówki podzielono według województw, więc będzie Pani wygodnie szukać).

Pozdrawiam i życzę powodzenia!