Moja 4-latka wycofała się z życia w grupie przedszkolnej...

[Anulka]

Pani Joanna

Mam córkę, Maję, która kilka dni temu skończyła 4 latka. Cały zeszły rok chętnie chodziła do przedszkola. Ostatnimi czasy, hasło "przedszkole" napawa ją ogromną niechęcią. Nie chce się ubierać rano, płacze, że nie idzie, w przedszkolu jak ją zostawiam też są łzy. Kiedy zapytałam ją czy coś się stało, wynajduje wszystkie "złe" - w jej oczach - sytuacje, które ją spotkały danego dnia - Pani poszarpała mnie za rękę, Gucio to mnie popchnął, Marta powiedziała brzydkie słowo a Tosia podrapała w rękę. Co do tego poszarpania tu byłabym ostrożna w osądach. Maja zawsze tak mówi, kiedy biorę ją energiczniej za rękę w sytuacjach konfliktowych i próbuję odprowadzić gdzieś na bok. Być może i tam tak było, że Maja nie chciała czegoś zrobić i Pani wzięła ją za rękę wbrew jej woli by gdzies ją zaprowadzić. Obie Panie zauważyły, że stała się aspołeczna, nie bierze udziału w żadnych zajęciach, płacze (ostatnio całą rytmikę przepłakała mimo, że bardzo lubi Panią Małgosię). Musiałam ją wypisać z gimnastyki i tańców. Dosłownie nie chce brać udziału w niczym co robią dzieci wspólnie w grupie. Panie też to zauważyły. Każda czynność, wszystko to co robią dzieci kończy się u niej płaczem i siedzeniem z boku.

Panie nie zauważyły, żeby coś złego działo się w grupie, w domu sytuacja jest niezmienna. Co może być przyczyną?

Maja ma brata 7 letniego, który kiedy ma ochotę to pięknie się z nią bawi, ale to zawsze on dyktuje warunki w zabawie a gdy coś nie idzie po jego mysli używa siły. Tępimy to na każdym kroku. Rozmawiamy, prosimy, nakazujemy, są kary, ale ten stan trwa już niezmiennie odkąd Maja zaczęła świadomie wkraczać w jego terytorium.

Czy to może mieć wpływ na jej wycofanie z grupy? Czy ta sytuacja w końcu ją przerosła i nie daje sobie z tym rady? Czy to może coś w przedszkolu jest nie tak.

Proszę o pomoc i jakąś podpowiedź, bo jedyne co mogłam dzisiaj po rozmowie z Panią przedszkolanką zrobić - to gorzko popłakać.
Serce mi się kroi, bo Maja nigdy nie miała problemów z nawiązywaniem kontaktów, z odnalezieniem się w grupie a teraz mam wyciszone dziecko, które na wszystko reaguje płaczem. Najchętniej trzymałaby mnie za nogawkę od spodni i mogła by tak siedzieć cały dzień.

Dodam tylko, że pracuję w domu, do 3 roku życia byłam tylko z nią, każdą wolną chwilę jestem z dziećmi, w wakacje też byłam z nimi na wsi, więc tam też 24h na dobę razem.
I jeszcze jedno...Przez ostatnie trzy miesiące dużo pracowałam i tak naprawdę nie poświęcałam małej tyle czasu ile powinnam. Czy to mogło zaważyć na jej zachowaniu?

Proszę o pomoc.

[kwiaciarka]

Przyłączam się do prośby o poradę - bo u nas to samo - Ela - 4 latka ( w lipcu skończyła 4 lata) do 3 latków chodziła chętnie, a teraz jest koszmar.
Podstawowa informaja - zmieniła się Pani - w 3 latkach były 2 panie wychowawczynie i 1 Pani pomoc - którą Ela uwielbia ( Pani czesała włoski, Pani usypiała, przytulała , całowala ...). Do 4 ro latków poszła tylko 1 pani "stara" i przyjęto 2 gą nową całkiem ( Ela się do Niej nie może przekonać).
Tak więc miesiąc już mija a Ela wciąż rozpacza ( jedyna w grupie). Nie chce chodzić do przedszkola, w nocy się budzi z płaczem i błaganiem abym jej nie puszczała. Rano ledwo oczy otworzy jest błaganie. W szatni jest płacz, w oknie stoi i płacze. Za dnia jest różnie, są dni , że się bawi z dziećmi a są dni ,że nie chce. W 3 latkach miała 2 przyjaciółki Karolinki - mówiła o nich co dziennie, były nie rozłączne ( taka 3 jca). Obecnie już nie wspomina o nich, mówi, że się z nimi nie bawi, w ogóle nie mówi o dzieciach.
Podaje wciąż ten sam powód - tęsknię za mamą. Przewija się 2gi - nie lubie nowej Pani, boje się nowej Pani - albo, że nie powie mi, bo powiem pani.
Przez jeden tydzień odbierałam ją wcześniej , po obiedzie myśląć, że to się sprawdzi jak w 3 latkach, ale nie. Wciąż rozpacza, boli ją rano brzuch, w nocy się budzi.
W 3 latkach jakieś 2 tygodnie popłakiwała, problem były leżaczki - jasno i otwarcie mówiła, że to jej nie pasuje, ale kiedy się przekonała do leżaczków to było ok i chodziła chętnie.
A teraz ja jestem zdezorientowana bo tak naprawdę nie wiem do końca co jest grane, córcia powtarza, że tęskni za mamą, że za długo w przedszkolu jest ( a jest od 8 do 14:30 więc nie tak długo), co jakiś czas, że pani jej nie pasuje. Najchętniej nie chodziła by do przedszkola wcale. Martwię się, chciałabym aby córcia była szczęśliwa a ona cały tydzień zyje stresem przedszkola, co dziennie odlicza ile jeszcze dni zostało i płacze i płacze i płacze. Jak długo dziecko może takim stresem żyć? jaki to na nią może mieć wpływ?
Ja osobiscie mysle, ze to chodzi o cieplo jakie daje dzieciom Pani, stara pani - Niania trzymala Ele na kolankach, czesala, glaskala, przytulala, mowila slodkie rzeczy, a teraz panie juz tego nie robia, do tego ta nowa taka chlodna, malo usmiechnieta .... moja intuicja mowi mi, ze to wlasnie w tym jest problem, Ela by chciala wiecej uwagi i ciepla. Sa dni ,ze Ela mowi ,ze lubi juz nowa pania, ze pani powiedziala do niej ksiezniczko i ze pomachala do niej ... widac, jak bardo tego potrzebuje i sama wtedy siebie przekonuje, ze ta pani jest ok, ze juz ja lubi, ale po 2 dniach znow jednak jej nie lubi.Zamiast psychologicznie sie rozwijac to ona sie dołuje i stresuje/
Co robić?

[kwiaciarka]

Witam, dziś przełom - Ela 1szy raz poszła bez 1 lezki a nawet z uśmiechem :) mam nadzieję, że tak zostanie. Życzę także tego samego Mai, pozdrawiam.

[Anulka]

kwiaciarka rozmawiałam wczoraj z Paniami. One obiecały, że będą się starać ją przytulać, brać na kolana, bo ewidentnie tego potrzebuje. Cały czas mówi o mnie. W efekcie nie było tak źle. Pani Wiola - pomoc powiedziała, że to był chyba najlepszy jej dzień. Co prawda nie wyklejała z dziećmi rano, ale już po południu poszła na rytmikę i brała udział.
Dzisiaj rano pomarudziła, ale wczoraj zrobiłyśmy jabłuszko i gruszkę wyklejane, tak jak dzieci wczoraj i ochoczo pobiegła do przedszkola by podarować to Pani Ani.

Mam nadzieję, że będzie co raz lepiej, ale wciąż nie rozumiem tego stanu i jego podstaw.

[J.Kruszyńska-Buryta]

Witam Panie,

Mamo Mai, nie sądzę aby zmiana u Mai związana była z zachowaniem bratem, chyba że brat poszedł po raz pierwszy do szkoły. Jeżeli tak, to czasami te młodsze dzieci przeżywają sytuacje u starszego rodzeństwa i to może wpływać na zmianę w zachowaniu.

Jeżeli w przedszkolu nie nastąpiły żadne zmiany: sali, wychowawcy czy dołączenie nowych dzieci do grupy i nie ma tez żadnych trudnych sytuacji rówieśniczych według zapewnień Pań, to być może nie jest to jedyna czy główna przyczyna zmiany u Mai.

To co zwraca moją uwagę najbardziej to Pani słowa, że wakacje Maja spędziła w domu z dala od przedszkola i to, że Pani w ostatnim czasie mniej czasu poświęcała córce.

Być może Maja na nowo adaptuje się do przedszkola po dłuższej nieobecności a dodatkowo przeżywa Pani pracę. Tak może być. Stąd niechęć do wychodzenia z domu, prośba o wcześniejsze odbieranie z przedszkola.

W takiej sytuacji, zachęciłabym Panią do zorganizowania Mai "wyjątkowej godziny" po przedszkolu. Niech to będzie godzina tylko Pani i jej. Mogą Panie pójść na ciastko i sok, do parku zbierać kasztany, albo na huśtawki, ale wtedy Pani jest tylko dla córki i dla nikogo więcej. Niech będzie dużo przytulanek, głasków, śmiechu, czytania wspólnych książeczek.

Może warto pomyśleć o zaproszeniu koleżanek z przedszkola na wspólne popołudnie, czy weekend aby Maja mogła na nowo nawiązać relacje z dziećmi.

Dodatkowo w przedszkolu, można poprosić o większą uważność na córkę, pogłaskanie, dobre słowo, radosne powitanie na dzień dobry.

Mam nadzieje, że to pomoże.

Mamo Eli,

ciesze się, że Ela lepiej poczuła się w przedszkolu. Na pewno warto rozmawiać o tym z Paniami, aby dały Eli więcej uwagi, ciepła i uśmiechu.

Poza tym warto w tym okresie powrotu do przedszkola dać córce jak powodów do śmiechu, przytulania, głaskania i radosnego bycia razem.

pozdrawiam
Joanna B.

[Anulka]

Pani Joanno

Wczorajszy wieczór spędziłyśmy na wspólnych zabawach. Dużo ją przytulałam i głaskałam, zapewniałam, że kocham. Była przeszczęśliwa.

W przedszkolu Panie zadeklarowały pomoc i wczorajszy dzień był jednym z najlepszych od początku września. Była na zajęciach z rytmiki, brała udział w zabawach.

Dzisiaj rano próbowała kręcić nosem, że nie chce iść, że zostanie ze mną, ale po krótkiej rozmowie dała się przekonać i poszła z pracami plastycznymi, które wykonałyśmy wieczorem, a których nie chciała zrobić będąc w przedszkolu. Miała je wręczyć Pani by powiesiła je na tablicy obok prac dzieci z grupy.

Moje obawy zostały potwierdzone przez Panią. Intuicyjnie wyczuwałam, że przyczyną może być brak czasu dla dzieci.
Na szczęście wyprostowałam już sprawy zawodowe i będę mogła poświęcić mojej dwójce więcej czasu.

Dziękuję!

[kwiaciarka]

Dziękuję bardzo za radę.
Niestety dziś znowu Ela cała zapłakana :(
U nas powodem chyba jest nowa Pani, której Ela nie do konca lubi. Pani jest taka oschła, mało usmiechnięta i taka musztrująca - mimo, że bardzo młoda. Chociaz ma momenty sympatyczne. Tak naprawde ciężka do rozgryzienia :) Ela tez raz Ją lubi a raz nie .
Ela jest jedynym dzieckiem w grupie, które tak rozpacza co rano. W dzien jest róznie, wczoraj podobno było super, ciekawe jak będzie dzisiaj.

Pani Joanno, na ile dobrym a na ile złym pomysłem jest prowadzanie Eli tylko na 4 godziny do przedszkola. Martwie się o stan psychiczny córci, znowu w nocy się budziła ze strachem przedszkola. A może jeszcze uzbroic się w cierpliwość, skoro za dnia jest dobrze a tylko ranki takie ciężkie.

[J.Kruszyńska-Buryta]

Witam Panie,

mam nadzieje, że Maja z każdym dniem będzie chętniej chodziła do przedszkola.

Jeśli chodzi o małą Elę. Myślę, że najważniejsze to nadal rozmawiać z Paniami w przedszkolu. Opowiedziec o tym, że jak Ela ma więcej uwagi i ciepła to mniej płacze i chętniej idzie do przedszkola. Poprosic o pomoc na okres 2-3 tygodni. W tym czasie dac Eli jak najwięcej "głasków" w domu. Mozna wprowadzic wieczorem opowiadanie bajeczek o zwierzatku, ktore przezywa podobne problemy i jak sobie z nimi probuje poradzic.

Co do czasu spędzanego w przedszkolu. To zalezy od planu dnia w przedszkolu i Pani moliwosci. Jesli Ela nie ma w planie zadnych dodatkowych zajec to mozna wczesniej ja odebrac, jesli ma to warto zachowac staly rytm dnia.

pozdrawiam
Joanna B.

[Nietoczka]

Witam,
mam podobny problem z moją córką Mają (4,5 roku). Od IX zeszłego roku zaczęła chodzić do Akademii Malucha na 4 godz. dziennie. Od początku bardzo szybko się zaadaptowała i bardzo polubiła przedszkole. Razem z jej młodszą siostrą odprowadzałyśmy ją i odbierałyśmy z przedszkola.
Problemy zaczęły się w IV tego roku. Musiałam razem z jej młodszą siostrą (2 lata) pójść do szpitala i nie było nas 3 dni. Od tego czasu Maja przestała uczestniczyć w zajęciach, była osowiała, przestała reagować na polecenia Pani (a do tej pory była bardzo grzeczna, pomagała wręcz Pani dyscyplinować inne dzieci).
Nie chciała chodzić do przedszkola, a jak już poszła, to nie chciała zostać. Teraz mąż ją odprowadza.
Od czasu szpitala zmienił się też jej stosunek do mnie. Zawsze była do mnie przywiązana, bo od urodzenia byłam z nią w domu, ale teraz stała się zaborcza. Nie mogę wyjść do sklepu sama, bo wszędzie chce chodzić ze mną. Wpada w histerię, kiedy chcę gdzieś wyjść bez niej.
Czy to jej przejdzie! Co mogę zrobić, żeby sytuacja wróciła do normy sprzed pobytu w szpitalu?

[psycholog Kamila Krocz]

Witaj Nietoczka!
Myślę, że zachowanie Mai wynika z niespodziewanego rozstania z mamą. Od czasu Pani pobytu w szpitalu z młodszą córeczką Maja zaczęła się inaczej zachowywać. Stała się smutniejsza, osowiała, zaczęła ignorować polecenia Pani w przedszkolu. Najprawdopodobniej jest to reakcja na zmianę, jaka zaszła w jej życiu. Do tej pory Pani była najważniejszą osobą w jej życiu, odprowadzała ją Pani do szkoły, przychodziła po nią, poświęcała jej czas, a teraz jest inaczej – tata odprowadza ją do przedszkola. Poza tym Maja zaczęła rozumieć, że nie zawsze może mieć Panią na wyłączność, stąd bunt i niechęć do pozostawania samą. Wszędzie chce chodzić z Panią, bo obawia się, że może znowu Pani od niej odejść. Niewykluczone też, że jej zachowanie, upór, zaborczość, histeria to objawy buntu czterolatka. Pani córeczka ciągle rozwija się emocjonalnie i czasem trudno jej zapanować nad kumulującymi się negatywnymi emocjami. Jak poradzić sobie z zachowaniem Mai? Przede wszystkim dużo rozmawiać z córeczką. Ona dużo rozumie i potrzebuje uwagi oraz Pani bliskości. Niech Pani zapewnia Maję o swojej miłości, jak najczęściej powtarza jej, że ją kocha. Po odebraniu dziecka z przedszkola poświęćcie czas tylko dla siebie, np. na wspólny spacer, zabawę w domu, czytanie bajeczek. Warto, by wytłumaczyła Pani Mai, że czasem musi Pani gdzieś pojechać na kilka dni, tak jak wtedy, gdy była Pani w szpitalu, ale na pewno Pani wróci i córeczka nie musi się martwić. Myślę, że warto uzbroić się w cierpliwość i otoczyć Maję jak największą miłością, ciepłem i troską, by zrozumiała, jak bardzo Pani ją kocha i że nigdy jej Pani nie opuści.
Pozdrawiam!