psycholog Kamila Krocz

Witaj Sarah! Bardzo Ci współczuję sytuacji, w jakiej się znalazłaś. Jesteś w wieku, w którym młodemu człowiekowi zależy na akceptacji ze strony rówieśników. Twoja inność - odmienny kolor skóry - stał się jednak powodem do odtrącenia. Niestety Polacy nie są zbyt tolerancyjnym narodem, co jest bardzo przykre. Bardzo dobrze, że o całej sytuacji powiedziałaś swojej mamie, a ta zainterweniowała w szkole. Postaraj się ignorować docinki koleżanek i kolegów ze szkoły. Jeśli potrzebujesz wsparcia, możesz skorzystać z pomocy pedagoga albo psychologa szkolnego. Wierzę, że poznasz kogoś, kto zaakceptuje Cię taką, jaka jesteś, bez względu na to, skąd pochodzisz, gdzie się urodziłaś czy jaki masz kolor skóry. W trudnych chwilach możesz też skorzystać z darmowego, anonimowego telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży nr 116 111. Pozdrawiam!

W końcu słonecznie i ciepło. Może nie jakieś spektakularne ciepło, ale przyjemnie. :) Oby na dłużej...

Margeritka, wystarczy wpisać w wyszukiwarkę "książka bez obrazków youtube". Pojawi Ci się odpowiedni link. Świetny pomysł. Książka bardzo fajna. Sama bym ją chciała

Widziałam już te zdjęcia. Bardzo mi się podobają, no i pomysł na sesję niebanalny

Jeśli testy ciążowe wychodzą negatywne, a miesiączki nadal nie ma, powinnaś skonsultować się z ginekologiem. Przez Internet nie da się zgadnąć, dlaczego okres Ci się spóźnia. Koniecznie udaj się do lekarza. Będziesz wiedziała, co Ci dolega, podejmiesz leczenie i nie będziesz się zadręczała niepotrzebnymi wątpliwościami i obawami. Pozdrawiam!

U mnie w tym roku Włochy. Do tej pory zawsze ograniczałam się do jakichś wycieczek po kraju i raczej na krótko (ze względu na ograniczone fundusze). W tym roku chciałabym trochę zaszaleć i poczuć, że byłam na wczasach z prawdziwego zdarzenia ;)

Ulla, jak najbardziej doradztwo zawodowe w gimnazjum by się przydało. Młodzież w tym wieku stoi przed wyborem szkoły i niejednokrotnie nie wie, co dalej. Co więcej nie każdy wie, gdzie szukać dla siebie wskazówek, by łatwiej podjąć decyzję, co dalej, że można pójść np. do PPP. Jak to miałoby wyglądać ze strony technicznej? Obawiam się, że stworzenie stanowiska doradcy zawodowego w szkole wiązałoby się z oporem ze względów finansowych. Ale warto byłoby pomyśleć przynajmniej o zorganizowaniu jakichś dłuższych warsztatów z takim doradcą, zanim młodzież musi zadeklarować, jaką szkołę średnią wybiera.

inezzz, zachęcam Cię do przeczytania artykułu: Odchudzanie a karmienie piersią. Pozdrawiam!

lderta, jeśli zdajesz sobie sprawę, że jesteś alkoholiczką, to jak najszybciej powinnaś zgłosić się do najbliższego ośrodka leczenia uzależnień. Tam powiedzą Ci dokładnie, co i jak, gdzie szukać wsparcia, gdzie detoks, terapia itd. Trzymam kciuki i życzę powodzenia! Wierzę, że z pomocą rodziny uda Ci się wygrać walkę z nałogiem! Pozdrawiam!

Ja osobiście nie lubię mężczyzn z zarostem - ani z brodą, ani tym bardziej z wąsami. Jeszcze kilkudniowy zarost niektórym pasuje, ale taka "rasowa broda" - jestem na nieeeee.

Witaj vanne! Decyzja dotycząca tego, czy usunąć, czy utrzymać ciążę, jest zbyt poważna, by ktokolwiek mógł Ci doradzić. Tak naprawdę konsekwencje każdego z wyborów mają charakter długotrwały. Jeśli zdecydujesz się na urodzenie dziecka, to wiąże się z trudem wychowania. Bez wsparcia np. ojca dziecka czy rodziny może być Ci ciężko. Decyzja o aborcji z kolei wiąże się z poważnymi konsekwencjami psychologicznymi. Nikt nie jest w stanie powiedzieć, czy po takim zabiegu będziesz mogła jeszcze spojrzeć sobie w twarz. Nie znam Twojej konstrukcji psychicznej. Wiele kobiet przeżywa traumy po takim wydarzeniu. Decyzję musisz podjąć sama. Liczę, że podejmiesz najlepszy wybór. Pozdrawiam!

Również słyszałam, że w Magicznych Ogrodach jest super. Dzieciaki z mojej szkoły były na Farmie Iluzji - też chwaliły. ;)

Ja z racji swojej profesji prawie ciągle się dokształcam, np. w ośrodku szkolenia nauczycieli. ;) Ostatnio byłam na kursie z oceniania kształtującego, pedagogiki Montessori, za niedługo idę na kurs doskonalący "Trudna klasa - jak ją opanować i nauczać" czy coś w tym stylu. Prywatnie, dla własnej przyjemności chodzę z drugą połową na kurs tańca. Fajna sprawa i zastrzyk pozytywnej energii ;)

Ja jestem przeciwniczką takich ankiet, bez względu na wiek dziecka. Dla mnie szkoda tylko tego papieru na te ankiety i drzew, z których ten papier powstaje. Zbędna kolejna biurokracja, by mnożyć papierki do wypełnienia w szkołach. Dzieci starsze mogą oceniać nieobiektywnie swoich nauczycieli, bo np. nie lubią danego przedmiotu, nie rozumieją, nie chcą się uczyć danych treści. Swoją awersję do przedmiotu mogą "przedłużyć" na nauczyciela danego przedmiotu. Natomiast młodsze dzieci z klas I-III w ogóle mogą nie rozumieć sensu wypełniania całej ankiety. Patrzą właśnie, jak ktoś słusznie napisał, przez pryzmat "lubię swoją Panią" albo "nie lubię swojej Pani". Myślę, że wnioski z takich ankiet nie odzwierciedlają tego, co dane ankiety chcą zmierzyć, a ich wartość merytoryczna jest wątpliwa. To tylko takie moje skromne zdanie na ten temat.

Zabawki dla dzieci ośmioletnich, to m.in.: gry planszowe i edukacyjne, klocki, puzzle, sprzęt sportowy (piłka, skakanka, tarcza ze strzałkami do strzelania, tarcze na rzep z piłeczką tenisową itp.) oraz różnego rodzaju zabawki kreatywne (blok kreatywny, stemple do odbijania na papierze, biżuteria do samodzielnego zrobienia z różnych koralików, sekretny pamiętnik itp.). To tak na szybko, co mi się przypomniało. W sklepach znajdziesz mnóstwo pomysłowych zabawek. Nie kupuj jednak pierwszej lepszej. Czasem warto się zastanowić, co dana zabawka rozwija i kształci, jakie funkcje stymuluje, czy nie jest tylko zbędnym bibelotem. Pozdrawiam!

paunam, ryzyko ciąży jest niewielkie, wręcz minimalne. Testy wychodzą negatywne, ale okresu nadal nie masz. Możliwe, że to przez uciążliwe treningi, o których wspominasz, a być może to przeziębienie czy początek jakiejś choroby. Jeśli jednak źle się czujesz, a Twój cykl jest bardzo nieregularny, warto, byś skonsultowała się z lekarzem ginekologiem, nawet w ramach profilaktyki. Pozdrawiam!

Mam nadzieję, że sobie poradzi, niestety miewa okresy gdy jest nieznośna - krzyczy, hałasuje, nie słucha i nie chce wykonać poleceń, biega mimo tego, że wie że nie wolno. Pani Mamo, to jest zupełnie normalne zachowanie dla 5-latki. ;-) Pięciolatki hałasują, krzyczą, buntują się, nie słuchają poleceń, mimo że świetnie wiedzą, że czegoś nie wolno robić. Pani córka nie jest akurat wyjątkiem. Proszę być spokojną i spojrzeć optymistycznie w przyszłość. Wierzę, że Pani córka świetnie się odnajdzie w pierwszej klasie i spodobają się jej nowe wyzwania i obowiązki szkolne. Pozdrawiam ciepło!

mama-2010, rozumiem Pani obawy. Rodzice zazwyczaj bardzo przeżywają start szkolny swoich pociech, może nawet bardziej niż same dzieci :) Proszę zauważyć, że Pani córeczka ma już mały trening systematyczności za sobą. Musi rano wstać, by wybrać się do przedszkola, w przedszkolu obowiązuje konkretny harmonogram - nie zawsze przecież dzieci się bawią, bo chcą, ale jest też czas na odpoczynek, jedzenie, zajęcia plastyczne, ruchowe, rysowanie, kreślenie szlaczków itd. Dziecko musi nauczyć się niejako "podporządkować" temu harmonogramowi. Nie ma "samowolki". To jest wstępne przygotowanie do większych wymagań, jakie czekają córkę w pierwszych klasach szkoły podstawowej. Owszem, Pani dziecko nie uczy się teraz w systemie lekcyjnym, 45-minutowym, nie musi nieustannie siedzieć w ławce, ale zapewniam Panią, że dzieci 5-6-letnie mają akurat "okno rozwojowe" na czytanie, pisanie i liczenie, że zajęcia w I klasie SP na pewno będą dla niej atrakcyjne. I nie będzie wykonywała poleceń/zadań, dlatego, że musi, ale dlatego że będą wydawać się jej ciekawe i atrakcyjne. Poza tym forma kształcenia, książki, podręczniki są tak przygotowane, by zainteresować maluchy. Z drugiej strony dochodzi też czynnik potrzeby bycia zauważonym w klasie, a więc potrzeba robienia tego, co inni, nieodstawania od innych, by nie zostać wyśmianym czy nielubianym. Może oczywiście Pani próbować uczyć dziecka systematyczności, np. wyrysować córce harmonogram tygodniowych zajęć i przyczepić do lodówki. Niech córka wie, że od tej do tej godziny danego dnia ma przedszkole, potem ma zajęcia w szkole muzycznej. Dla niej teraz jest to przyjemność, dlatego wierzę, że w późniejszych latach też to przyjemnością zostanie. Mam nadzieję, że nie stanie się to dla niej "przykrym obowiązkiem", tak jak Pani zdaje się tego obawiać. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witam Pani Ilono! Przez Internet nie da się dokonać analizy sytuacji ani tak naprawdę zbyt wiele pomóc. Najlepiej, gdyby skonsultowała się Pani z psychologiem, np. w lokalnej poradni psychologiczno-pedagogicznej. Tam można byłoby na podstawie rozmów z Panią i z Pani córką ustalić, co jest możliwym powodem buntowniczych zachowań córki i jak sobie z tym radzić. Agresja i złość dziecka nie bierze się z niczego, musi być jakiś powód. Nie chcę, by moja wiadomość wybrzmiała jako zarzuty w Pani kierunku, ale być może córka nie miała do tej pory ustalonych konkretnych zasad, których przestrzegania Pani respektowała. Prawdopodobnie zabrakło też stanowczych komunikatów ze strony wychowawczyni, stąd zachowania córki. Zdaje sobie sprawę, na ile może sobie pozwolić, dlatego tak się zachowuje. Zachęcam do konsultacji ze specjalistą. Jeśli starania Pani jako rodzica ani oddziaływania wychowawcze ze strony szkoły nie pomagają, trzeba rozpocząć współpracę na linii rodzice-szkoła-poradnia, by w sposób kompleksowy pomóc córce. Podejrzewam, że za agresją i problemami dziewczynki w nauce stoi konkretna przyczyna, z której może nawet nie zdajemy sobie sprawy. Zachęcam do szczerych rozmów z córką i skorzystania z pomocy psychologicznej! Pozdrawiam!

Witaj Moniamama! Sytuacja jest delikatna i niezręczna, bo tak naprawdę niewiele możesz zrobić. To, co mogłaś - zrobiłaś, czyli porozmawiałaś z rodzicami dziecka (bratową i bratem). Twoja bratanica przeżyła w swoim życiu "rewolucję", z którą sobie nie radzi. Jej rodzice się rozstali, kłócą się w jej obecności, do tego mama przyprowadziła do domu nowego partnera, a mała nie może spać, bo w nocy jest głośno. Ta sytuacja ją przerasta. Najprawdopodobniej czuje się samotna, pozostawiona sama sobie, niekochana, nie ma poczucia bezpieczeństwa. Oprócz rozmowy z bratem i bratową (na osobności, tak, by dziecko nie było świadkiem tej rozmowy), możesz zaproponować, by wybrali się z małą do psychologa. Jedno z ich może pójść z córką chociażby do psychologa szkolnego i zgłosić, że córka potrzebuje wsparcia, bo mocno przeżywa rozstanie rodziców. Obawiam się, że bardziej ingerować nie możesz, a nawet nie pozwolą Ci na to brat z bratową, bo nie jesteś prawnym opiekunem dziewczynki. Możesz tylko tyle, ile wynika z roli "cioci". Pozdrawiam!

Witam serdecznie, rozumiem Pani obawy - boi się Pani, że córka przyzwyczai się do bujania i później będzie ją trudniej od tego odzwyczaić. Myślę, że na początku należałoby znaleźć przyczynę, dlaczego dziecko wcześniej zasypiało przy piersi, a teraz tego nie robi. Czy boli je brzuszek, czy jest mu za gorąco itd.? Wierzę w matczyną intuicję - Pani najlepiej będzie widziała, czego potrzebuje Pani córka, bo Pani jest jej matką. Jeżeli dziecko uspokojone na rękach zaczyna znowu płakać w czasie próby odłożenia go do łóżeczka, wydaje mi się bardziej sensowne, by próbować wyciszyć małą, gdy ta leży w łóżeczku, uspokajać ją, siedząc przy łóżku, masując itd. Podejrzewam jednak, że ta metoda będzie musiała być "modyfikowana" w zależności od reakcji córeczki. Nie ma sensu męczyć dziecka, kiedy wdać i słychać, że mocno płacze i potrzebuje matczynej bliskości. Niemniej jednak gdy dziecko jest pogodne, nakarmione, spokojne, można z powodzeniem starać się córeczkę odłożyć do swojego łóżeczka. Mam nadzieję, że problem ze spaniem wkrótce się rozwiąże, choć wiadomo, że przed Państwem jeszcze wiele "kryzysów", chociażby dotyczących ząbkowania. Niemniej jednak trzymam kciuki i życzę powodzenia! ;)

"Mali giganci" - słyszałam o tym programie, bo trudno było o nim nie słyszeć. Nie oglądałam żadnego odcinka, nie zamierzam oglądać i absolutnie nie popieram tego typu "talent show".

ania456, Twoje objawy są niespecyficzne, dlatego trudno stwierdzić, do jakiego specjalisty powinnaś się udać - czy do kardiologa, czy neurologa, czy pulmonologa, czy do jeszcze innego lekarza. Najlepiej idź do lekarza pierwszego kontaktu, a on dalej Tobą pokieruje. Pozdrawiam!

Sam fakt bycia teściową nie czyni kobiety złą czy dobrą. ;) Również nie ulegam stereotypom. Znam przemiłe, przecudowne teściowe, o których ich synowe mówią, że są lepsze niż rodzone matki, ale znam też naprawdę toksyczne teściowe, które potrafią skutecznie uprzykrzyć życie młodym do takiego stopnia, że Ci szukają pomocy u psychologów, psychoterapeutów. aga1825, mnie zastanawia tylko fakt, o którym napisałaś - że do momentu urodzenia córki relacje z teściową układały się prawidłowo, a nagle po przyjściu na świat dziecka wszystko uległo zmianie na gorsze. Czy to rzeczywiście miało związek z narodzinami wnuczki? Może już wcześniej się o coś posprzeczałyście? A może niepotrzebnie doszukujesz się złych intencji u teściowej? Co prawda komentarz teściowej: "Też mi nowina" na wieść o Waszym drugim dziecku nie należał do zbyt miłych, ale możliwe, że teściowej wcale nie chodziło o częstotliwość Twoich ciąż, co raczej przyjęła to jako pewną normę - w końcu masz męża, jesteście jakiś czas małżeństwem, zdecydowaliście się na jedno dziecko, może chcecie mieć drugie. Nie ma w tym nic dziwnego ani nadzwyczajnego. Macie prawo do rodzicielstwa ;) Nie doszukiwałabym się tutaj specjalnie "drugiego dna". ;) Mam nadzieję, że przy odrobinie dobrej woli z obu stron uda Wam się poprawić kontakty. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Kobietka2015, nie podejrzewałabym ciąży urojonej z powodu silnego lęku przed możliwością bycia w ciąży. Raczej skłonna byłabym stwierdzić, że brak okresu wynika z jakichś problemów hormonalnych. Zamiast tonąć w domysłach i się zamartwiać jak najszybciej skonsultuj się z lekarzem, który zleci odpowiednie badania i stwierdzi, co Ci dolega. Pozdrawiam!