rzucanie przedmiotami

[gabalas]

Nasz problem nasilił sie bardzo w trakcie pobytu w szpitalu. Wczesniej wystepował bardzo sporadycznie i jakos bez wiekszego problemu sobei z tym radziłam, ale ostatnio to mnie zaczeło przerastać. Jak bylismy w szpitalu Krzys na wszystko reagowal bardzo histerycznie, plakał, krzyczal,a efektem ujscia jego emocji było wlasnie rzucanie tym co mu sie pod ręka znalazło. Myslalam ze po powrocie do domu cos sie zmieni, ale jakby problem pozostał i syn teraz tym swietnie manipuluje.Generalnie bardzo sie uspokoił i juz nie ma takich napadow histerii ale jak czegos mu zabronie albo nie dostanie to odrazu czymś rzuca. Zastosowałam metode kar i za kazdym razem jak to zrobił albo mu odbierałam zabawke ktora rzucił albo sadzałam go na "karne miejsce".Efekt tego teraz taki że synuś po takim ataku sam z szelmowskim usmiechem leci na miejsce kar i siada alebo mi daje ta zabawke ktora rzucil i jeszcze pokazuje gdzie ja mam schowaćJak raz mu M kazał pozbierać to co porozrzucał to wił sie ze śmiech po podlodze i miał z tego świetna zabwe.Bardzo prosze o jakaś rade w tej kwestii bo chyba moje dziecko mnie przerosło

[A.Zurakowska]

Witam Rodziców Sprytnego Krzysia!
Powiem szczerze, że bawi się (z) Państwem znakomicie! Rzucanie przedmiotami, aby zwrócić na siebie uwagę, wywołać określona reakcję, rozładować napięcie jest w tym okresie życia zupełnie naturalnym zjawiskiem. Z tego co Pani napisała, widać że przeszliście Państwo przez wszystkie etapy "rzutów" :) Proszę się nie martwić tym, że synek sam podąża do "karnego kącika". Takie zachowanie świadczy o samokontroli (!) i bardzo dojrzałym zrozumieniu swego postępowania.
Próbowałabym ignorować rzucanie przedmiotami w formie zaczepki czy zabawy. Przy rzucaniu z premedytacją - utrzymałabym kary, a w napadzie złości usuwałabym przedmioty, ktorymi Krzyś rzucił. Najlepiej aby znikały w ciszy, podnieść, schować i tak aż wyczerpie możliwości. Nic nie mówić.
Jesli zauważy Pani, że chwyta za nieprzypadkowe przedmioty, a takie o których wie, ze stanowią dla Pani jakąś wartość (np. jedzenie!), proponuję zachęcić Krzysia do rzucenia jakąś swoją ulubioną zabawką. Najlepiej, żeby się lekko popsuła podczas "lotu", tak żeby można było wspólnie naprawić.
Po takiej próbie myślę, że nie będzie więcej chciał rzucać.... czymkolwiek.
Inny sposób jaki przychodzi mi do głowy, wymaga zaangazowania obojga Rodziców. Zabawcie się Państwo na oczach Krzysia w rzucanie i karanie siebie na wzajem. Niech może tatuś rzuci poduszką w wazon i nie dostanie kolacji ;) coś w tym stylu. Będzie nauka wraz z zabawą, bylebyście przy tym zachowali twarze pokerzysty, co jak sądze łatwym nie będzie hahahaha...
Pozdrawiam Serdecznie!
A.Żurakowska

[gabalas]

Bardzo dziękuja za odpowież :)
Przez święta troche z mezem pracowalismy nad Krzysiem i na razie najlepiej sie sprawdzila metoda podnoszenia wszystkiego czym rzucił, tak ze chyba coraz bardzij do niego dociera że nie jest to w domu mile widziane.
Bardzo mi sie podoba ten pomysł w rzucanie przedmiotami rodziców a potem wymierzanie kar, musimy to wprowadzić w weekend, natomiast wydaje mi sie ze zupelnie sie nie sprawdzi pomysł z naprawianiem. Krzyś uwielbia rozkręcać zabawki i je "naprawiać" i mysle ze byłby odwrotny efekt i Krzys by celowo rzucał żeby tylko potem naprawiać
Tak jak Pani zauważyła syn świetnie sie nami bawi i jak juz wie że rzucanie zabawkami nie robi na nas większego wrażenia zabiera sie za przedmioty, ktore napewno wywolaja natychmiastową moja reakcje.