UCIECZKI

[Gość lilon563]

Witam. Kobietki mam ogromny problem z córką, ma 2,5 roku i nie mogę się z nią nigdzie ruszyć bo w każdym miejscu ucieka, muszę jej pilnować jak oka w głowie i nawet na sekundę zostawić. Tłumaczę, rozmawiam, a nawet straszę ją i to nic nie daje, nie reaguje na moje wołania, liczenie do trzech, udawanie, że ja wychodzę. Ona i tak swoje biegnie w drugą stronę i nawet się nie odwróci, żeby sprawdzić czy ja jestem czy mnie niema. Nie działają prośby krzyki nic. Już nie wiem co z nią zrobić. Koleżanki doradzają mi, żeby ją ktoś nastraszył, że to pomoże.

[Margeritka]

strasznie nie pomoże, przejdzie, to taki etap, moja też tak ma, jak ejsteśmy w domu, to zamykam drzwi wyjściowe, ogólnie lubi uciekać i jak pamiętam starsza w tym wieku tez tak miała, trzeba przetrwać, na pewno minie, dziecko sprawdza na ile moze sobie pozwolić

[Dziubala]

Lilon563, następnym razem zanim z domu wyjdziecie ustalcie jasne zasady.
Mam 2 pomysły na nieuciekanie.
1. Wytłumacz jej, że jak ucieknie, to będzie za karę szła cały czas za rękę. Jak będzie grzecznie szła, to ją puścisz. Jak znów ucieknie, to znów będzie szła za rękę. I tak w kółko, aż nie będziesz miała dość ;)
2. Wytłumacz jej, że jak ucieknie, to wracacie do domu i nie ma żadnego wyjątku. Tylko bądź konsekwentna i wróćcie do domu ;). Po południu znów wybierzcie się na spacer, wcześniej poopowiadaj jej co to nie będziecie robić i jak to będzie fajnie na spacerku, tylko ma nie uciekać, bo wtedy od razu wracacie do domu i nie ma żadnej przyjemności.
Jak któryś pomysł Ci się spodoba, to go wykorzystaj. Tylko pamiętaj o konsekwencji :)

[Ulla]

no niestety tak ma dziecko i tylko jasno określone zasady tłumaczenia itp po czasie przyniosą efekt - mój starszy był bardziej usłuchany a młodszy jest z tych co uciekają i trzeba bardzo z nim uważać

[Gość lilon563]

No spacer to jeszcze nie jest źle, najgorzej jest w sklepie. Przez chwile pilnuje się mnie i trzyma za rękę, a za moment gonie ją przez cały sklep i nawet się nie odwróci, jak mam taką możliwość to nie zabieram jej ze sobą, ale przecież nie mogę jej co chwilę zostawiać u rodziców bo dla nich to też męczące. Mała jest w ciągłym ruchu, nawet minuty nie siedzi w jednym miejscu. Wrrr spróbuje z tymi powrotami, tylko za karę tylko lodówka będzie pusta :P

[Gość lilon563]

a zastanawiam się jeszcze nad kupnem smyczy, tylko nie wiem czy się sprawdzi. Może chociaż w sklepie będzie pomocna.Miała któraś z Was taką smycz jakieś opinie wrażenia??

[Ulla]

oj wiem że to ciężkie ja uczę młodego za rękę też jest oporny ale trzeba się poświęcić niestety

[domi81]

moja Julcia miała podobnie ale je minęło,
nie chciała mnie trzymać za rękę lub uciekała, wtedy ją brałam na ręce i po prostu wracałyśmy do domu tłumaczyłam w między czasie że tak nie wolno, że się o nią boję teraz chyba z tego wyrosła już więcej rozumie
co do smyczy to ja mam mieszane uczucia nie korzystałam z tego "dobrodziejstwa" ale np. moja koleżanka i owszem i bardzo zadowolona

[Dziubala]

Lilon563, ja smycz mam, ale jeszcze jej przy najmłodszym dziecku nie wykorzystywałam ;). Przy starszakach też nie, ale jakbym musiała albo zaistniała taka potrzeba, to czemu nie, po coś te smycze wymyślili ;)
A z tym uciekaniem w sklepie, to podobna zasada. Przed pójściem do sklepu ustalcie zasady, wytłumacz po co tam idziecie, co kupujecie i ja ma się zachować. Powiedz jej, że jak będzie grzeczna, to czeka ja nagroda typu (...). Tu musisz sama ocenić co mogłoby być taką nagrodą, byle nie słodycz.
A jak będzie niegrzeczna, to natychmiast wracacie do domu.
Tylko bądź konsekwentna i dotrzymaj słowa w obu przypadkach. Mała musi widzieć, że to TY rządzisz, a nie ona ;)

[Szalwa]

Przed wyjściem porozmawiaj z dzieckiem, że nie wolno uciekać, bo może się coś stać, że jest niebezpiecznie, bo np. może wpaść pod samochód i że jest za mała żeby sama chodziła. Powiedz też jej, że gdy będzie się ładnie zachowywać i gdy już wrócicie to dostanie coś dobrego. Może gdy będzie jej się dobrze kojarzył powrót do domu, nie będzie uciekać. Zawsze możesz jej o tym wspomnieć jak wyjdziecie. Musisz być konsekwentna w swoim działaniu. Jak będzie uciekać weź ją za rękę i zaprowadź do domu i nie dawaj nic dobrego.

[Stella95]

Przeprowadź z dzieckiem poważną rozmowę. Powiedz, że jak będzie uciekać to może jej się coś stać, wspomnij o szpitalu i powiedz, że może tam trafić, gdy wpadnie pod samochód. Mi na przykład w okiełzaniu takiego uciekiniera pomogło stanowcze słowo "STOP". Gdy to mówiłam, dziecko wiedziało,że ma się zatrzymać i na mnie poczekać. Spróbuj! Może zadziała ;)

[Ka000]

Witaj. Domyślam się, że nie jest to dla Ciebie komfortowa sytuacja i pomimo tego, że bardzo kochasz swoje dziecko nie chcesz, ustępować jej w takich sytuacjach. Łatwo stracić cierpliwość, gdy ktoś robi nam na przekór. Musisz być jednak silna i stanowcza w tej kwestii. Twoje dziecko jest już w takim wieku, że powinno zrozumieć istnienie pewnych zasad. Prawdopodobnie wszystko zależy tutaj od Twojej stanowczości. Piszesz, że zaczynasz odliczać gdy córka ucieka lub udawać, że idziesz. Jeśli sprawdzasz, czy córka idzie, będzie to robiła. Nie udawaj. Zrób to i idź w drugą stronę, wcześniej mówiąc jej, że idziemy np. do sklepu czy do domu i idziesz. Dziecko samo za Tobą pobiegnie. Musisz pokazać swoją pewność, gdyż jeśli będziesz stała nad dzieckiem, to nie będzie chciało iść z Tobą, tym bardziej jeśli będziesz wołać bez przekonania lub pytać na zasadzie prośby- idziemy? Dziecko w takiej sytuacji sprawdza na ile może sobie z Tobą pozwolić dlatego stanowcze mówienie do dziecka, pokazuje, że masz zasady i trzeba ich przestrzegać. Jeśli będzie na przykład kładła się na chodnik i płakała, czekaj cierpliwie aż jej przejdzie. Ignoruj nie zwracaj uwagi, ponieważ dziecko chce żebyś wtedy zwróciła na nie uwagę. Ignorowanie takich zachowań jest najlepszą metodą. Musi nauczyć się, ze istnieją pewne normy, których trzeba przestrzegać i warto je ustalać od najmłodszych lat. Dziecko w przyszłości pójdzie do przedszkola czy do szkoły i również będzie musiało przestrzegać pewnych zasad. W tym wieku uczy się takich zachowań. Dla dobra dziecka bądź konsekwentna i silna. Polecam Ci rozdział VIII w książce Andrzeja Samsona "Moje dziecko mnie nie słucha" - znajdziesz tam przykłady takich i innych sytuacji wraz z wyjaśnieniami powodów takich postępowań dzieci oraz sposobami rozwiązania. Pozdrawiam