Sześciolatek w szkole

[El_kar]

Witam Was serdecznie,
jestem mamą sześciolatka, które poszło do pierwszej klasy. Klasa jest 20-osobowa. Dziecko umie pisać, potrafi czytać, nie ma problemu z nauką. Niestety pojawił się od września problem z jego zaaklimatyzowaniem się w klasie. Nie słucha nauczycieli, wychodzi z klasy na korytarz szkoły i biega, chowa się pod dywan w klasie, zaczął bić i gryźć dzieci, zjada kredę, gryzie gąbkę, spaceruje po klasie, wydaje nieartykuowane dźwięki. To opisy z zeszytu, do którego nauczyciele wpisują jego niewłaściwe zachowania na lekcjach. Do tej pory nie było takich problemów, bo i nie byliśmy w takiej sytuacji, w przedszkolu nie było takich uwag od nauczycielek.
Niestety sytuacja zaczyna się wymykać szkolnym nauczycielom spod kontroli i już praktycznie na każdej lekcji występują przypadki jak wyżej wymienione. Syn przychodzi do domu i jakby zły czar mija: grzecznie odrabia lekcje, jest miły jak aniołek. Obiecuje, że następnego dnia w szkole będzie już lepiej, ale jest co najmniej tak samo jak dzień wcześniej lub gorzej.
Dzieci z klasy źle reagują na niego, gdy rano go przyprowadzam, zaczepiają go.
Jak wpłynąć na syna, co powinnam takiego zrobić, aby również w szkole czuł się akceptowany i zachowywał się jak inne dzieci?
Bardzo proszę o pomoc, gdyż zaczynam się zastanawiać czy to nie jest mój błąd, że posłałam go do I-szej klasy. Być może powinnam go cofnąć do zerówki? tylko, że będzie się tam nudził, a jak ponownie pójdzie do pierwszej klasy, będzie znowu znudzony i przeszkadzał na lekcjach. Domyślam się, że jego rozwój emocjonalny nie idzie w parze z intelektualnym, ale jak długo to może trwać i jak pomóc dziecku w tym trudnym dla niego okresie?
Już sama nie wiem co powinnam w takiej sytuacji zrobić.
Proszę o Państwa pomoc w tym temacie.
Mama.

[Margeritka]

cześć, współczuję problemu, widać, że Twoje dziecko emocjonalnie nie dorosło do szkoły i moim zdaniem jest dla niego po prostu na to za wcześnie...ja uważam, że powinnaś go cofnąć do przedszkola, najlepiej tam, gdzie chodził, rok to bardzo dużo w rozwoju dziecka...

[El_kar]

Dziękuję Ci za odpowiedź.
Właśnie problemem jest to, że syn bardzo chce chodzić do szkoły, o przedszkolu nawet nie chce już słuchać.
Twierdzi, że już z niego wyrósł:-)
Czy pomimo tego go tam przepisać? Czy nie będzie takiej samej sytuacji z zachowaniem (złym zachowaniem może zwracać na siebie uwagę, by móc wrócić do szkoły)?
Sama już nie wiem.

[katia2902]

El_kar ja myślę, że w Twojej sytuacji bardzo wskazana jest wizyta u psychologa dziecięcego, bo tak naprawdę nie wiadomo gdzie leżą przyczyny problemów syna i tylko specjalista może ocenić na jakim etapie rozwoju emocjonalnego jest dziecko. Niestety szkolni pedagodzy to nie to samo co taki psycholog pracujący codziennie z dziećmi i z ich najróżniejszymi problemami, więc jego wiedza i doświadczenie może tu nie wystarczyć. Decyzja o wprowadzeniu dziecku tak dużej zmiany jak przeniesienie do przedszkola może mieć jeszcze gorsze konsekwencje - nie warto podejmować jej pochopnie.
Nie wiem tylko jak z dostępnością takich psychologów i czy na NFZ można to załatwić - tu odpowie pediatra.

[Urszula Rogalska]

Witam serdecznie,
bardzo mi przykro z powodu problemów jakie doświadcza twój synek i również ty. Trzeba przyznać że w takiej sytuacji sama rozmowa z dzieckiem nie przyniesie oczekiwanego efektu. Warto porozmawiać i współpracować z psychologiem i pedagogiem szkolnym, wspólnie opracować plan pracy z dzieckiem przez wychowawcę. Wspólnymi siłami możecie osiągnąć o wiele więcej niż w pojedynkę.
Daj znać po rozmowie w szkole. Trzyma kciuki,

[El_kar]

Witam serdecznie,
współpracuję z pedagogiem szkolnym od samego początku. Właściwie współpraca polega na tym, że słucham co moje dziecko było zdolne zrobić, mówię że w domu zachowuje się zdecydowanie inaczej i nie jestem w stanie wpłynąć inaczej na jego zachowanie niż tłumacząc mu co jest dobre w jego zachowaniu a co złe. Na moją prośbę wypełniany jest przez nauczycieli zeszyt na każdej lekcji z tym co syn zrobił pozytywnego i negatywnego i właściwie po spisaniu przez panią pedagog protokołu, że odbyło się spotkanie, kończy się współpraca. Pedagog mi powiedziała, że już wyczerpała wszystkie możliwe sposoby działania (1.syn był przesadzany do wielu ławek- w tej chwili siedzi w ostatniej, 2.cała klasa jest oceniana za zachowanie w ciągu dnia i dzieci dostają słoneczka lub mrówki, 3.gdy syn zachowuje się niewłaściwie, jest zaprowadzany do gabinetu p.pedagog i tam z nią zamykany w sali) i teraz zaproponowała by wezwać kogoś z poradni pedagogicznej, bo już nie widzi żadnych innych rozwiązań.

Jak powinien wyglądać skuteczny plan działania w takiej sytuacji?
Czy ten powyższy to już są wykorzystane wszystkie możliwe środki jakie ma pedagog szkolny? Czy faktycznie wezwanie kogoś z poradni jest zwykle praktykowanym działaniem?

Osobiście mam wrażenie, że po moich rozmowach z synem jego zachowanie/nastawienie do dzieci zdecydowanie się poprawiło, a uwag jest mniej. Nie wiem ile taki proces adaptacji może jeszcze trwać. Nie chciałabym jednak, aby szkolna pedagog, która jest młodsza ode mnie i nie ma jeszcze własnych dzieci uczyła się na moim przykładzie i kosztem mojego syna.
Może Pani Urszulo, Pani mi coś jeszcze podpowie?
Pozdrawiam.

[marzen@]

Moim zdaniem poszukaj poradni psychologiczno-pedagogicznej w twojej okolicy. Tam pracują specjaliści i pomogą ci w problemie. Być może zachowanie twojego synka wynika z tego, że to taki jego sposób na adaptację w nowym miejscu i zmiany, a może po prostu się nudzi na lekcjach. Może wychowawczyni minęła się z powołaniem i nie radzi sobie po prostu z co bardziej żywiołowymi dziećmi. Pani pedagog jakoś mało zaangażowana i sama stwierdziła, że więcej nic nie pomoże, to nie pomoże. Nie ma co się łudzić.

[Margeritka]

popieram pomysł z pójściem do poradni, mam nadzieję, że to pomoże, mocno trzymam kciuki

[Urszula Rogalska]

Praca rodzica w szkole opiera się na tym co napisałaś. Oczywiście dodatkowo w razie niepolepszania się sytuacjach szkoła podpowiada inne rozwiązania np. pójście do poradni na konsultację. I tak też poczyniono w tej sytuacji. Warto konsultować to z psychologiem. Ale to też szkoła w tych sytuacjach powinna wiedzieć jak ma sobie z nim radzić. Na każde dziecko jest jakiś sposób i czasami wymaga to czasu by znaleźć jaki. Warto dużo rozmawiać z wychowawczynią, jak trzeba i z dyrekcją by każdy nauczyciel zdawał sobie sprawę, że uczeń wymaga odpowiedniego traktowania. Spotkania z pedagogiem szkolnym mogą się zakończyć jak nie czuć że przynoszą jakieś rezultaty. Oczywiście dobrze jest jak znajduje się rozwiązanie sytuacji, jednak czasami trzeba zasięgnąć wiedzy innych ekspertów.