Druga ciąża - blaski i cienie

[Redakcja]

Drodzy Rodzice!

Serdecznie zapraszamy do dyskusji: Wykorzystaj szansę, jaką daje Ci druga ciąża!. W zakładce o tym tytule, czekają na Was nowe artykuły! Znajdziecie w nich informacje o komórkach macierzystych, bankowaniu krwi pępowinowej i wiele innych!
Jeśli jesteś mamą - musisz to wiedzieć, a tym bardziej, jeśli planujesz drugiego maluszka!

No właśnie... jak to jest z tą drugą ciążą - co nam daje? Jakie szanse? Jakie możliwości? I przede wszystkim:

czy decyzja o drugim dziecku częściej wynika z naszych pragnień czy z troski o pierwsze dziecko, aby miało rodzeństwo?

[Margeritka]

ja powiem szczerze, że chcialiśmy rodzeństwo dla naszej Oli...poza tym chcieliśmy małą różnicę wieku, bo sami mamy rodzeństwo młodsze i starsze o dwa lata i to jest dobry czas, my się wychowywaliśmy z rodzeństwem i tego chcieliśmy dla nszego dziecka, poza tym wiemy tez, ze im dłuzej się odwleka decyzję o drugim dziecku, to jest więcej problemów, takze jestesmy bardzo zadowoleni, ze Emilka już jest:) ten moment nie jest dla nas łatwy, bo dzieci są małe, Ola wymaga duzej uwagi, trzeba się nią zajmować i to bardzo, a w dodatku ma bunt dwulatka i musimy sobie radzić, ale z każdym dniem Emilka jest większa i jest lepiej:)

[viosna]

Decyzja o drugim dziecku zapadła na długo przed tym, jak urodziło się pierwsze. Zawsze chciałam mieć więcej niż jedno dziecko, myśleliśmy o trójce, ale już wiemy, że zostaniemy przy dwójce (choć kto to wie;)? ).
I wiedziałam, że chcę, by różnica wieku pomiędzy rodzeństwem była jak najmniejsza. I udało się! Będą równe dwa lata, czyli tak w sam raz.
Mam oczywiście dużo obaw, nie wiem, jak sobie poradzę przy dwójce, jak pogodzę opiekę nad noworodkiem i starszym synkiem. Chyba teraz do mnie dociera, że nie do końca jestem gotowa na drugie dziecko, choć było wystarane i wyczekane dokładnie tak, jak pierwsze.
Boję się o pracę (jeszcze nie poinformowałam przełożonych). Mam też dużo innych leków i pytań.

Jednak ogólnie do drugiej ciąży podchodzę z większym dystansem. Nie martwię się o wszystko, nie przejmuję każdym bólem, staram się myśleć pozytywnie i cieszyć się z tej ciąży i z wszystkiego, co ze sobą niesie.

[Margeritka]

viosna powiem Ci, ze jak byłąm w drugiej ciąży to też się bałam, jak ja sobie poradzę z dwójką małych dzieci, Ola ma dwa lata, ale to jest małe dziecko, ma okres buntu i czasem naprawdę jest ciężko, a Emilka wymaga intensywnej opieki w dzień i w nocy, w dzień mąż pracuje, więc ja zostaję z nimi sama i są takie momenty, ze obie płaczą i nie wiadomo, za którą się zabrać, ale na szczęście są i takie momenty, ze obie śpią:)

[Ulla]

A ja powiem że przed pierwszą ciążą myślałam, że będziemy mieli 3 dzieci, kiedy młody się urodził i zaabsorbował mnie całą decyzja o drugim dziecku trochę długo u mnie trwała. Poza tym uwzględniam nasz wiek, więc kiedy poczułam że dam radę pogodzić pracę, opiekę nad dziećmi bez pomocy innych to zdecydowaliśmy się - jednak jak to będzie - nie wiem ale jakoś to musi być

[Margeritka]

Ulla na pewno będzie dobrze, inaczej nie moze być:) ja uważam, że jak życie od nas więcej wymaga, to więcej daje nam siły do walki z przeciwnościami.

[Bettyy]

Tak właśnie są cieżkie chwile czasem gdy się wychowuje dwójkę takich małych dzieci ale ja i tak nie żałuje że mam moją dwójeczkę i cieszę się że nie ma między nimi tak dużej różnicy wiekowej (2,5 lat )
Ulla -ja do roku czasu po pierwszym dziecku mówiłam że więcej dzieci nie chcę mieć (nie wiem ze strachu jak ja dam radę ?)ale zdanie zmieniłam i teraz z dwójką jestem bardziej zorganizowana niż wtedy gdy miałam jedno dziecko i ty dasz radę :)

[gbryla]

Między moimi córeczkami jest niecałe 4,5 roku różnicy, jakoś nie mogłam się wcześniej zdecydować, bo były studia a potem praca, no i samo się udało i bardzo się cieszę że mam 2 dzieci, czasami dają w kość i chciałoby się mieć trochę czasu dla siebie...
Bettyy - ja też mogę uznać że jestem lepiej zorganizowana przy 2 dzieci, tym bardziej że starsza ma już 5 lat to troche pomoże i sama się sobą zajmie, ja podziwiam za to mamy gdzie różnica wieku jest 2 lata i mniej... :) to dopiero kołowrotek :)

[Ulla]

no właśnie - ja jak patrzę na małego mojego to myślę, że dużo samodzielności ale też innych poważniejszych problemów się ujawni - bo jakby nie patrzeć niedługo bo tylko 2 lata i będzie w szkole

[OnaM193]

Ja mam 15miesięczną córeczkę, teraz jestem w ciąży i termin porodu na grudzień.
Obaw mnóstwo, ale narzeczony a wkrótce mąż bardzo mnie wspiera.
Wiem, że zaraz mnie skrytykujecie, że jestem młoda - za młoda na macierzyństwo, ale pierwsze dziecko wychowywałam sama przed długi czas, a teraz jesteśmy gotowi na drugie dziecko.

[Dorota Zawadzka]

Margeritka

ja powiem szczerze, że chcialiśmy rodzeństwo dla naszej Oli...poza tym chcieliśmy małą różnicę wieku, bo sami mamy rodzeństwo młodsze i starsze o dwa lata i to jest dobry czas, my się wychowywaliśmy z rodzeństwem i tego chcieliśmy dla nszego dziecka, poza tym wiemy tez, ze im dłuzej się odwleka decyzję o drugim dziecku, to jest więcej problemów, takze jestesmy bardzo zadowoleni, ze Emilka już jest:) ten moment nie jest dla nas łatwy, bo dzieci są małe, Ola wymaga duzej uwagi, trzeba się nią zajmować i to bardzo, a w dodatku ma bunt dwulatka i musimy sobie radzić, ale z każdym dniem Emilka jest większa i jest lepiej:)

Oczywiście, że wszystko się poukłada. Czasem dzieciom wystarczy, nie za wiele przeszkadzać i się dogadują :) Co do buntu dwulatka, o którym piszesz. Najlepszym podejściem jest zaakceptowanie zmian zachodzących w Oli. Ona chce sama i bardzo dobrze, chce mieć swoje zdanie i fantastycznie. Warto znaleźć dziedziny, w których dziecko bezpiecznie może trochę "porządzić" bez naruszania domowych zasad i reguł. Serdecznie pozdrawiam D.

[Dorota Zawadzka]

viosna

Decyzja o drugim dziecku zapadła na długo przed tym, jak urodziło się pierwsze. Zawsze chciałam mieć więcej niż jedno dziecko, myśleliśmy o trójce, ale już wiemy, że zostaniemy przy dwójce (choć kto to wie;)? ).
I wiedziałam, że chcę, by różnica wieku pomiędzy rodzeństwem była jak najmniejsza. I udało się! Będą równe dwa lata, czyli tak w sam raz.
Mam oczywiście dużo obaw, nie wiem, jak sobie poradzę przy dwójce, jak pogodzę opiekę nad noworodkiem i starszym synkiem. Chyba teraz do mnie dociera, że nie do końca jestem gotowa na drugie dziecko, choć było wystarane i wyczekane dokładnie tak, jak pierwsze.
Boję się o pracę (jeszcze nie poinformowałam przełożonych). Mam też dużo innych leków i pytań.

Jednak ogólnie do drugiej ciąży podchodzę z większym dystansem. Nie martwię się o wszystko, nie przejmuję każdym bólem, staram się myśleć pozytywnie i cieszyć się z tej ciąży i z wszystkiego, co ze sobą niesie.

Po pierwsze gratuluję z całego serca i cieszę się razem z Wami. Właśnie radość i oczekiwanie na szczęście, które nosisz w sobie to uczucia, których jak najwięcej życzę Ci podczas najbliższych miesięcy. Decyzję o poinformowaniu pracodawcy radzę podjąć jak najszybciej. Nie ma co odkładać, a każdy dzień zwłoki będzie dla Was coraz trudniejszy. Rozumiem Twoje lęki. Towarzyszą one każdej mamie. Jeśli chcesz się lepiej przygotować to poczytaj, choćby w tym serwisie co piszą dziewczyny, które mają dzieci w tym odstępie czasu. Dobrze też przygotować synka na rodzeństwo. To bardzo ważne aby jego oczekiwania były zgodne z tym co się w jego życiu wydarzy. Lubimy wszak niespodzianki, ale tylko te przyjemne :) On będzie teraz starszym bratem a to jest COŚ :)
Zawsze też możesz nas na forum o wszystko zapytać, prawda? Głowa do góry i brzuch do przodu :)
D.

[viosna]

Dorota Zawadzka

Po pierwsze gratuluję z całego serca i cieszę się razem z Wami. Właśnie radość i oczekiwanie na szczęście, które nosisz w sobie to uczucia, których jak najwięcej życzę Ci podczas najbliższych miesięcy. Decyzję o poinformowaniu pracodawcy radzę podjąć jak najszybciej. Nie ma co odkładać, a każdy dzień zwłoki będzie dla Was coraz trudniejszy.
D.

Pani Doroto przede wszystkim dziękuję za odpowiedź, wsparcie i gratulacje:).
Pracodawcę już poinformowałam, w każdym razie bezpośredniego przełożonego, którego poinformować bałam się najbardziej. Kadry i 'resztę' mam zamiar poinformować po zakończeniu 1 trymestru, czyli już w najbliższym tygodniu. Jednak to już bedzie formalność i nie spędza mi to snu z powiek.

Dorota Zawadzka

Jeśli chcesz się lepiej przygotować to poczytaj, choćby w tym serwisie co piszą dziewczyny, które mają dzieci w tym odstępie czasu. Dobrze też przygotować synka na rodzeństwo. To bardzo ważne aby jego oczekiwania były zgodne z tym co się w jego życiu wydarzy. Lubimy wszak niespodzianki, ale tylko te przyjemne :) On będzie teraz starszym bratem a to jest COŚ :)
Zawsze też możesz nas na forum o wszystko zapytać, prawda? Głowa do góry i brzuch do przodu :)
D.

Porady dziewczyn czytam, mam też ogromne wsparcie od dziewczyn z Listopadówek 2011 (miesiąc narodzin pierwszego synka), gdyż większość dziewczyn z naszego wątku już zdecydowała się na drugie, bądź trzecie, dziecko i ponownie mamy 'ciężarny wątek' i wspólnie przeżywamy ponowne ciąże.
Co do starszego synka, to właśnie tu obawy moje są największe. Nie wiem, jak go przygotować. Nie mówi jeszcze (a to już inny powód do niepokoju) i nie wiem ile rozumie- choć podejrzewam, że już bardzo dużo.
Boję się, że poczuje się odrzucony, samotny, ale wiem, że już moja (i męża) w tym głowa, by tak nie było. I to właśnie na wsparcie męża i najbliższych liczę najbardziej.
Chętnie jednak przeczytałabym artykuł, bądź po prostu wypowiedź eksperta- Pani:), jak najlepiej uświadomić i przygotować takiego Maluszka (od rocznego szkraba do dwu-trzylatka) na pojawienie się rodzeństwa.
Mamy jeszcze trochę czasu, ale ta druga ciąża mija mi niezwykle szybko i wolałabym, by sytuacja nas nie zaskoczyła.
Pozdrawiam serdecznie:)

[j_kaminska]

Myśmy od początku chcieli 2-3 dzieci. Dzisiaj po 2 porodach wiem, że trzeciego dzieciątka świadomie nie chcę na razie. Jeśli się trafi, to będzie tak samo kochane jak pozostała dwójka, ale świadomie mówię "nie". Mamy cudowną dwójkę maluchów i po pierwszej ciąży wiedzieliśmy też, że nie chcemy, aby nasz synek był na świecie sam. Chcieliśmy zarówno dla niego rodzeństwa, jak i dla nas drugiego dziecka. No i mamy :)
Jeśli chodzi o sam przebieg obu ciąż, to przy pierwszej zupełnie się nie martwiłam o nic. Natomiast przy drugiej już obawiałam się każdego bólu, uważnie obserwowałam wszelkie zmiany. Bardzo się bałam utraty dziecka (nie wiem z czego to wynikało, chyba z takich przypadków w moim otoczeniu). Ale już po wszystkim i córcia jest już z nami. Między dziećmi są 3 lata różnicy i myślę, że to jeszcze dość fajna różnica wieku. Kubuś jest dość samodzielny i od początku ciąży opowiadaliśmy mu co się dzieje w brzuszku. Teraz jest zachwycony siostrzyczką, choć zauważamy, że potrzebuje naszej uwagi. Wiedzieliśmy, że tak będzie, więc od początku poświęcaliśmy mu dużo czasu, aby nie czuł się zazdrosny.

[Margeritka]

viosna ja przygotowywałam Ole, że czyałam z nią książeczki o tym, ze jakieś dziecko spodziewa się rodzeństwa, jak Zuzia i nowy dzidziuś i t było tak jak u nas w dimu: łożeczko dla emilki pojawiło się dwa miesiace przed porodem, Ola pomagała nam w przemeblowaniu sypialni, ubranka dla Emilki były już na półkach też dwa trzy miesiace przed porodem, jak kupowałam coś dla Emilki, to zawsze pokazywałam Oli i mówiłam, ze to dla dzidzi, mówiłam, ze w brzuszku jest dzidzia, mówiliśmy też że dzidza będzie płakała, ze będzie chodziła w pieluszkach itd i u nas zaskoczenia nie było, Ola dobrze przyjęła swoją siostrę, a zazdrosna o nią jest tylko wtedy, jak sama chce spać a ja karmię Emilkę

[Gość Kaśka30]

Dziewczyny podziwiam Was! Mnie jest ciężko zdecydować się na pierwsze dziecko, a do drugiego daleka droga. Mam nadzieję, że wreszcie się zmobilizuję, bo mąż już mnie namawiam. Dla tych co mają podobne dylematy, polecam http://babskasprawa.pl/planowanie-ciazy/czas-na-dziecko/