Depresja po porodzie

[Gość Depresja aga]

Dostałam seronil na dzień po jednej tabletce 10 mg a na noc tritrico 75 mg tez jedna tabletka niby na sen ale niestety dalej nie mogę spać. Nie karmie juz piersią tylko butelka. Jestem z Bielska Białej. Malutka urodziła się w tym roku 23 stycznia.

[Gość Depresja aga]

Najgorsze jest w tym wszystkim, ze bardzo chciałabym zeby ten koszmarny stan w końcu się skończył a niestety nie mogę z niego wyjść. Mam juz takie mysli, ze w koncu chcialabym zasnac i obudzic sie jak bedzie dobrze.....Lekarz mówił, ze tabletki zaczną działać dopiero po ok. 3 tyg. A dla mnie każdy dzień jest koszmarem... :( mała jeszcze cały czas płacze, co nie ulatwia mi funkcjonowania,nie idzie jej uspokoić. Z mężem nie wiemy co mamy juz robić żeby biedna się uspokoila.

[Gość Monk]

...szkoda,ze tak daleko...bo łatwiej byłoby sie wspierac...ja mialam taki stan o jakim piszesz przez 3 dni ale tez mialam zaburzenia snu...mysle, ze ten brak snu,ten ciagly pęd w ciagu dnia,to zmęczenie,ta nowa sytuacja i ta monotonia,ktorej ospbiscie nie znosze tak wykańcza kobiety...

[Gość Depresja aga]

No właśnie szkoda... ja zawsze byłam żywiołowa,nie mogłam usiedzieć na miejscu a teraz kompletnie odwrotnie. Na niczym mi już nie zależy... a jak poradziłas sobie ze snem ? Bo mnie to tez wykańcza właśnie...

[Gość Monk]

Czytalam ksiazke NAJSZCZESLIWSZE NIEMOWLE W OKOLICY...pisali, zeby uspokoic dziecko trzeba go otulic tak zeby mial raczki przy sobie,smoczek,kolysanie i bialy szum...wszystko razem polaczyc...moze zadziala

[Gość Monk]

...ja mam to samo...zawsze żywiołowa i zawsze poza domem...męczy mnie siedzenie w domu i nie wiem jak wytrzymam ten okres macierzyński
..nie wiem co w domu robić a obowiazki domowe mnie nudza...nie jestem typem pani domu...teraz mrozy i czlowiek zmuszony jest siedziec...szkoda,ze nie mieszkasz blizej bysmy łazily wszedzie i spedzaly czas razem,gotowaly raz u jednej raz u drugiej...odrazu byloby nam lepiej...

[Gość Monk]

Jesli chodzi o sen to Maz zabiera malego do innego pokoju kiedy juz usnie wtedy ja moge spokojnie zasnac bez czuwania...zaczelam brac tez 3x2 magnezu Magne B6,2x1 omega 3,2x1 selen,2x1 falvit...

[Gość Monk]

...może ma kolki...ja podawałam probiotyk...możesz kupić biogaie,dicoflor,vivomixx

[Gość Depresja aga]

Wielka szkoda właśnie ze tak daleko... ja tak mam z tym spaniem ze właśnie mimo tych wszystkich uczuć jakie we mnie są to wydaje mi się, ze cały czas muszą czuwać przy malej i słyszę każdy jej dźwięk... ale to tak te wszystkie tabletki w ciągu dnia tak ?

[Gość Monk]

...tak biorę rano i wieczorem te co 2x1 a magnez rano,popołudniu i wieczorem...niech mąż zabiera małą do innego pokoju jeśli siedzi do późniejszej pory niż Ty...ja kładę się tak jak Mały zasypia czyli 21-22 i potem Mąż wprowadza Małego jak idzie sam spać...inaczej słyszę każdy ruch...

[Gość Monk]

...może niech Mama przyjedzie i poczuwa w nocy nad Małą i karmi Ją...a Ty idź do innego pokoju spać...brak snu jest najgorszy...

[Gość Monk]

I jeszcze witaminę D biorę...10 kropli vigantolu dziennie...miałam lęk przed każdym dniem...to masakra była:(

[Gość Depresja aga]

Ja mam tak samo, ze jak sobie pomyślę ze każdy dzień ma być taki sam to mnie w środku rozrywa i jeszcze bardziej potęguje się niechęć do małej :( :( ja też cały czas chodzę i mówię że ten brak snu mnie wykonczy bo nie potrafie juz normalnie funkcjonowac. A to byłaś u lekarza ze tak przepisał te leki?

[Gość Monk]

...sama dobralam wszystko co potencjalnie brakuje przy depresji...mnie też rozrywka w środku właśnie...widzisz byśmy razem organizowaly sobie czas poza domem...szkoda!!!...czuję się jak w klatce,zamknięta,odizolowana,samotna...kurcze nikt nie mowi jaka jest rzeczywistosc po porodzie...to co kobieta przechodzi

[Gość Depresja aga]

Właśnie całkiem inaczej sobie to wyobrażałam wszystko... i to ze zostaje się samemu bo inni muszą iść do pracy i wtedy też zaczynają się te myśli ech. Najgorsze jest to ze chce się wyjść z tego stanu a na chwilę obecną się nie da... wszybcy mówią ze to przechodzi ale to potrzeba czasu.

[Gość Monk]

...moj ma 3,5 miesiaca...jest troche lepiej potem bo dzidzia jest bardziej kontaktowa,reaguje na slowo mama usmiechem,albo jak cie widzi to juz sie smieje w glos,bawi sie zabaweczka...ale nie wiem czy mozna przyzwyczaic sie do siedzenia w domu I tej monotonii...zastanawiam sie jak kobiety decyduja sie na kolejne dziecko...a jednak kolezanki mowia ze sie zapomina I tym z czasem I znow chcesz miec malenstwo...

[Gość Monk]

...znajoma psycholog powiedziala mi zeby stwierdzic depresje musi ten Stan trwac ponad 2 tyg I przede wszystkim wystepuje obojetnosc wobec placzu dziecka...jest z Toba ktos w ciagu dnia...?

[Gość Monk]

...moze jakos inaczej popiszemy niz na tym forum?

[Gość Monk]

...tego nie moge zrozumiec ze dziecko jest planowane,wyczekiwane I chciane a potem z kobieta dzieja sie takie rzeczy...I nikt o tum nie mowi glosno...ja tez inaczej sobie to wyobrazalam...myslalam, ze rok macierzynskiego to tak niewiele...teraz mysle że to wieczność...sądzę,że najczęściej spotyka to kobiety które były bardzo aktywne przed ciążą i teraz ciężko pogodzić się z ograniczeniami,brakiem tej swobody i wolności...

[Gość Monk]

...ja jeszcze wyprowadzilam się 2 lata temu z rodzinnego miasta...zostawiłam tam rodzinę i znajomych...i też mi z tym ciężko...bo wolałabym być bliżej mamy która zawsze by pomogła i w mieście które znam od małego...i z przyjaciółmi których też znam długo...tu mam jedną koleżankę z dziećmi a reszta znajomych z pracy ale oni nie mają rodzin więc to już inny kontakt...

[Gość Depresja aga]

Ja z podatku myślałam że mam baby blues ale trafiłam na lekarza który nie potrafił mnie zrozumieć i teraz ten stan się pogorszył.... teraz chodzę do innego co właśnie mam te tabletki. juz tak niestety mam ze jak płacze to jestem obojetna i robie wszystko kolo niej z poczucia obowiązku i jak robot. Nie ma w tym żadnych uczuć i to mnie przeraża... kurcze a najgorsze jest to ze teraz zostałam juz sama w domu z małą i to mnie też przeraża, nie ma się do kogo odezwać. Boje się ze zwariuje...

[Gość Depresja aga]

Choć nie powiem mam duże wsparcie w rodzicach i mężu ale nie pomogą mi się z tym uporać. Kurcze współczuję, przeprowadzka, właśnie brak kontaktu ze znajomymi to tez niesamowicie wpływa na człowieka.pewnie ze możemy inaczej popisać niż tu na forum :)

[Gość Mamaerykowa]

Cześć dziewczyny.
Po kotce opisze moja historie.
Chciałam mieć dziecko bardzo z mężem , nie staraliśmy się długo bo myśle ze wtedy kiedy umówiliśmy się ze zaczynamy działać wiec myśle ze za pierwszym razem się udało. Jest! Są dwie kreseczki...;)
Cała ciąże przeszłam dobrze, bez żadnych komplikacji , dziecko zdrowe i wyczekiwane , już nie mogłam się doczekać kiedy je zobaczę urodzę dotknę przytulne... poród troszkę komplikacji ale udało się i jest i nagle bachhhhh....
Calkoem inaczej niż się spodziewałam. Nie miałam cierpliwości , synek płakał nie dlatego ze coś go bolało tylko czuł moje nerwy , moja złość... złość na na co? na to ze zmęczona niewyspana ciagle sama, bo mąż w pracy. Myślałam ze nie wytrzymam tego , nie chciałam żeby każdy mon dzień tak wyglądał... wstajemy , jemy, przebieramy, zabawa i w kółko to samo... Zaczynałam myśleć po co mi to było , dlaczego się tak mecze...
I nagle takie głupie gadanie i myślenie zaczęło znikać z każdym kolejnym spędzonym dziem z moim synem sam na sam , dziecko przecież robi się starsze , wiecznie nie będzie noworodkiem. Teraz raczkuje , siada , gada po swojemu i te dni zrobiły się inne, lepsze naprawdę teraz się cieszę ze jestem mama, mały jest kochany ma 7 miesięcy i naprawdę nie wiem gzie uciekł ten czas te ciężkie początki. I naprawdę dziewczyny wiem po sobie , ze z czasem myślenie się zmienia , podejście się zmienia ze z czasem naprawdę możemy być szczęśliwe zostając same z dzieckiem. Im dziecko starsze tym więcej możliwości ;)

[Gość Monk]

...miałaś cesarke?

[Gość Mamaerykowa]

Tak miałam cesarkę.
Po 12 godzinach mekki przy próbie urodzenia drogami natury niestety się nie dało i ostatecznie miałam cięcie.