Czy to depresja dziecięca?

[Gość AgulaMamula]

Witam
Od jakiegoś czasu mam problem z moim ośmioletnim synem. Moim zdaniem wszystko zaczęło się odkąd mąż zaczął pracować w delegacji. Wyjeżdża na tydzień wraca tylko na weekend.
M. wyjeżdża od września zeszłego roku. Pierwsze półrocze było git. Nie było z nim żadnych problemów, ot zwykłe kłótnie z siostrą, małe bunty do opanowania. Syn dobrze się uczył.Igor dostał nawet dyplom wzorowego ucznia i nagrodę za wzorowe zachowanie. Teraz dalej uczy się dobrze, ale zachowanie daje wiele do życzenia. Po za tym stał się na zmianę płaczliwy i agresywny. W szkole wiadomo chłopcy jak się bawią to i popychają się, podstawiają sobie nogi i takie tam, on uważa że to przez niego, że pani powie ze to jego wina, że on zaczął. Zaraz ma łzy w oczach. W domu np najpierw się fajnie bawi z siostrą a za chwilę wpada w taką furię i wściekłość że aż mała zaczyna płakać( a powód jest błahy bo np przesunęła mu samochód o kilka cm)A za chwilę i on ryczy. Zamyka się w sobie, nie potrafi powiedzieć jaka jest przyczyna jego zachowania,siedzi naburmuszony, jednocześnie widzę że jest zły i że mu przykro( po prostu sprawia wrażenie załamanego) Nie potrafi skupić się na odrabianiu lekcji. Musze nad nim stać bo inaczej co chwilę przychodzi do mnie lata po domu, ma coś innego do zrobienia( wcześniej też tak nie było)Mówi że nie będzie się uczył, bo to bez sensu. itd. Wykonywanie przez niego dotychczasowych obowiązków wiąże się z ciągłymi kłótniami a nawet płaczem.Czy on może mieć depresję?
Wiem, ze moje zachowanie w stosunku do dzieci też miało wpływ na te zmiany, bo stałam się nerwowa, częściej podnosiłam na nich głos, przerasta mnie to wszystko. Biorę obecnie leki uspokajające. Jednak nie wiem jak pomóc mojemu dziecku Proszę o radę.

[J.Kruszyńska-Buryta]

Witam,

minęło sporo czasu od Pani postu. Za pewne albo podjęła Pani określone kroki albo sprawa się unormowała.

W każdym razie to co mogę napisać:

Zachowanie Pani syna ewidentnie jest/było reakcją na przedłużająca się sytuację wyjazdów ojca. On ewidentnie tęskni za tatą, zwłaszcza, że jest w takim wieku, kiedy tata staje bardzo ważną osobą, ważniejszą niż mama. Przeżywa smutek a u dzieci w wieku Pani syna najczęściej oznacza to drażliwość, trudności w koncentracji, obniżona motywacja do działania, agresja.
Najprawdopodobniej zachowanie Pani syna można określić mianem reakcji adaptacyjnej na zmianę. Jeśli utrzymuje się to do dziś to wymaga pomocy specjalistycznej- psychologa.

Pozdrawiam
Joanna Kruszyńska-Buryta