Absorbujące dziecko

[Madzix]

Witam serdecznie.
Moje dziecko jest wspaniałę, kochane i jak dla każdego rodzica najważniejsze w życiu.
Większych kłoptów z nim nie mam, poza jednym. Kuba nie umie się sam bawić. Nie ma rodzeństwa, a po przeprowadzce też i kolegów (jedynie w p-kolu) i w domu domaga sie całkowitej naszej obecności w zabawach. Wiem, że to nasza wina, bo od zawsze poświęcaliśmy mu dużo czasu, ale sądziłam, że maluchowi trzeba, a teraz twierdzę, ze taki duży chłopak powiniem umieć wymyślać sobie zabawy i sam się sobą zająć. Takich chwil jest bardzo mało. Jestem rozdrażniona tą sytuacją, pamiętam, że ja (mąż mówi, że też) umiałam się sama bawić mimo posiadanego rodzeństwa. Nawet jak się czymś zajmie to cały czas czegoś chce. Dodam, że jest dzieckiem wyprzytulamy, wycałowanym, chwalonym i karanym jeśli nabroi. Jestem konsekwentną matką. Proszę o radę lub fachową literaturę.
Pozdrawiam,
Magda

[J.Kruszyńska-Buryta]

Witam,

nie napisała Pani w jakim wieku jest dziecko, więc trudno mi się tu odnieśc do Pani syna.

Generalnie, dzieci, które są pierwszymi dziećmi w rodzinie ,skupiają uwagę rodziców na sobie aż w nadmiarze i w efekcie uczą się spedzac swój czas wyłacznie z rodzicami. Co wiecej, brak rowiesników a przede wszystkim rodzeństwa ogranicza ich tylko do rodziców a więc domagają się całkowitej ich uwagi.
Z reguły pojawienie sie rodzeństwa zachęca do bardziej samodzielnej zabawy, po prostu rodzic nie ma czasu, więc dziecko z tym zaczyna wspópracować.
Kolejne dzieci w rodzeństwie, z reguły od poczatku uczą sie dzielic uwagą rodzica z rodzeństwem, maja juz wzór starszego brata lub siostry i sa zdecydowanie bardziej samodzielne.

Polecam książki Jespera Juula "twoje kompetentne dziecko" "Twoja kompetentna rodzina"

serdecznie pozdrawiam
Joanna Kruszyńska-Buryta

[Madzix]

Witam serdecznie.
Dziękuję za odpowiedź. Syn w maju skończy 6 lat. To jest tak, że nie daje o sobie zapomnieć nawet na godzinę. Cały czas czegoś chce, pyta, rozmawia. Non stop zaznacza swoją obencność. Jestem już naprawdę czasami zmęczona, wyobrażałam sobie, że im starsze dziecko tym bardziej umie się samo zająć zabawą. Nie wiem jak go tego nauczyć. Próby zabawy i odchodzenia na chwilę, by potem zwiększać czas nic nie dają. Bo odejście na czas chociażby wyjęcia prania z pralki są już zauważone i syn cały czas woła do wspólnej zabawy. Jeśli nie przychodzimy zaczyna krzątać się bez celu po mieszkaniu. Jeśli nie mamy czasu bawić się z nim domaga się wtedy zapychaczy czasu w postaci TV lub gier.
Dziękuję za polecenie książek, na pewno je zakupię.
Pozdrawiam,
Magdalena

[J.Kruszyńska-Buryta]

Witam,

faktycznie dziecko w wieku 6 lat znacznie częściej bawi się samo i nie potrzebuje już takiej asysty rodzica.

Zastanawiam sie w jaki sposób stawiają Państwo granice swojemu dziecku.

W jaki sposób mówią mu, że teraz Państwo są zajęci czymś innym, że chcą zrobić coś innego?
Na ile pozwalają Państwo na snucie się synowi po domu az w końcu wpadnie na jakis pomysł co zrobić z tym wolnym czasem.
Na ile maja w sobie cierpliwości i przyzwolenia na to by słyszeć niezadowolenie syna i dawac mu tylko jedn a odpowiedź" Ja wiem, że dasz sobie sam radę."

Myślę, że to raczej jest zadanie dla Państwa by w empatyczny ale stanowczy sposób dawać odpór synowi. On robi to, co dla niego jest najlepsze i jak rozumiem najczęściej to dostawał, więc on nie ma żadnej korzyści ze zmiany swojego zachowania...Aczkolwiek, samodzielnośc, inspiracja i tworczośc to te elementy, które dziecko szczególnie rozwija podczas nudnych, samotnych popołudni;-)

Zachęcam do lektury i do stawiania STOP dziecku

Pozdrawiam
Joanna Kruszyńska-Buryta