Nadmierna troska o dziecko

[Gość Wiktoria]

Cześć dziewczyny!

Mam pewien problem z którym nie potrafię sobie poradzić, zanim jednak zdecyduje się na pomoc u terapeuty chciałbym zasięgnąć rad od bardziej doświadczonych mamusiek  :p

Moja córeczka ma 9miesiecy i czym starsza tym bardziej się o nią boję, że spadnie z łóżka, że uderzy głowa w ścianę. Wiem, że brzmi to naturalnie, że powinnam się martwić ale te zmartwienia zamieniają się powoli w obsesję.. nauczyła się raczkowac ale boję się ją puścić samą, żeby nie upadla na twarz, boję się, że się poślizgnie. Kazdy w moim otoczeniu uwaza, ze jestem nadopiekuncza, nie potrafie zostawic corki pod czyjąś opieką nawet na chwilę ponieważ od razu wyobrażam sobie najgorsze. Ja również widzę, że to jest chore ale nie potrafię tego opanować. Czy któraś z Was miała podobny problem ? Jak sobie z tym poradzić? Mam takie poczucie " zrobię to najlepiej sama" ale powoli fizycznie i psychicznie się wykańczam. Z góry dziękuję za jakiekolwiek rady. 

[Dziubala]

Nadmierna nadopiekuńczość nie jest dobra ani dla mamy, ani dla dziecka. Ale czym jest nadopiekuńczość? Dla każdego może to coś innego znaczyć. Myślę, że spora część mam też ma taką "obsesję". Jeśli uważasz, że ta obsesja ci szkodzi, to faktycznie lepiej skontaktować się z psychologiem. A tymczasem spróbuj cieszyć się macierzyństwem myśląc o pozytywach, a nie tych najgorszych scenariuszach. Warto po trochu próbować zostawić córkę pod czyjąś opiekę, ale wtedy gdy ty jesteś obok. Na początek po kilka-kilkanaście minut. Oswoisz się z tym, że ktoś może cię odciążyć, a będzie to z czasem potrzebne.