Moje dziecko bije i krzyczy

[pyśkaa]

Tak jak w temacie. Moja córka ma 15 miesięcy, od ponad tygodnia kiedy coś nie jest po jej myśli zaczyna krzyczeć i bić mnie oraz swojego tatę. Kiedy się potknie lub spadnie jej zabawka kończy się to krzykiem. Nie mogę nic zrobić w domu, bo ciągnie mnie za nogi a kiedy chcę usiąść zaczyna się histeria, bicie, szczypanie i ciągnięcie mnie za włosy. Spodziewam się kolejnego dziecka i boję się zachjowania córki. W domu nie krzyczymy, nie bijemy więc skąd takie zachowanie? Jak sobie poradzić? Jestem bezsilna :(

[Margeritka]

może to bunt dwulatka się zaczyna? Czy twoja córka ogląda jakieś bajki? - czasem takie wzorce idą z bajek - zawsze tłumacz dziecku, ze takie zachowanie nie jest akceptowane w Waszym domu, ja wszelką złość u dzieci pokonuję miłością - biorę na ręce i przytulam.

[pyśkaa]

Myślałam,że jeszcze za wcześnie na bunt dwulatka. Córka nie odląda tv, a jeśli już to tylko spokojne bajki dla maluchów :) Nie miała styczności z agresją a jednak tak się zachowuje.

[Dziubala]

pyśkaa, to taki etap, z czasem minie ;). Ale by się nie przerodził w gorsze zachowanie, to musisz okazać córce dezaprobatę w tych "złych" momentach.
Jedna sprawa to, że po każdym takim niegrzecznym zachowaniu, zareaguj natychmiast. Kucnij tak, by być na poziomie jej oczu i tłumacz lekko podniesionym głosem (intonacja musi być inna niż gdy do niej mówisz zazwyczaj), że tak nie wolno, że to cię boli, że będziesz płakać itp. To co jej powiesz zależy od ciebie, ale musi być w twoim głosie nagana dla jej zachowania. Dzieci wyczuwają różnicę w głosie, więc gdy córka będzie widziała, że po każdym jej zachowaniu gniewasz się, to może ograniczy swoje wybryki. Jak tłumaczenie nie pomaga, to po kolejnym uderzeniu, szarpaniu itd., odstaw ją na pewną odległość i zignoruj jej obecność na pewną chwilę.
Ważne, by w momentach złych zachowań nie śmiać się, nie pokazywać, że to cię bawi itp., córka musi widzieć, że jej zachowanie się tobie zdecydowanie nie podoba. A ty musisz być konsekwentna w swoim tłumaczeniu.
A druga sprawa, to córka tym swoim złym zachowaniem może chcieć po prostu zwrócić na siebie uwagę, bo się np. nudzi czy jest o coś zazdrosna. Generalnie dzieci, którym poświęca się dużo czasu są spokojniejsze. Zastanów się ile czasu poświęcasz tylko córce, na zabawy, czytanie, spacery...
Powodzenia w okiełznaniu córeczki :)

[mika17]

mój ma ponad trzy latka,ogólnie jest pełen wigoru,energi za dwóch,ale zdarzają sie momenty,w korych muszę zagryżć zęby,bo ma napady właśnie krzyku i bicia,nie oglądamy jakiś filmów nie bierze z nikąd przykładu,w sklepie nie mam z nim problemów,ale w domu czasem pojawia się jakiś bunt i histeria ,wtedy prowadzę go do pokoiku i jak sie uspokoji to skulony wraca,mam nadzieje że to minie ,bo ja też nie jestem ze stali i muszę przyznać że czasem jestem kłębkiem nerwów.

[Wywijaska]

U nas tez w podobnym wieku zaczely sie histerie i krzyki,co prawda bez bicia ale i tak to bylo denerwujace. Jesli maly zaczynal krzyczec albo czyms rzucac to mowilam zdecydowanym tonem ze tak nie wolno robic i tlumaczylam. A jak wpadl w szal i nie szlo do niego dotrzec to w przerwach kiedy nabieral powietrza mowilam ze ma przyjsc jak sie uspokoi i wychodzilam z pokoju. Oczywiscie tak zeby miec go na oku. Pozniej tlumaczylam ze nie bede sie z nim przekrzykiwac i ze nie wolno sie tak zachowywac. I z czasem minelo. Czasami jeszcze sie zdarzaja takie sytuacje ale juz nie tak czesto i nie takie ekstremalne. Mysle ze u Twojej Corki to tylko taki zly czas ale minie,tylko musisz konselwentnie reagowac i tlumaczyc ze tak nie wolno. Zycze duzo cierpliwosci

[klara.25]

Pyśka- Czy zauważyłaś w jakich momentach, kiedy Twoja córka tak się zachowuje? Jakie moga być tego przyczyny? Podejrzewam, że to jest jej sposób na zwrócenie na siebie uwagi.
Jak reagujesz na to, gdy Twoja córka tak się zachowuje? Czy rozmawiałaś z nią o tym i próbowałaś ją karać za to, co robi? Dziecko nie może bić rodziców i nie możecie jej na to pozwalać. Ustalaliście z nią jakieś zasady postępowania? Reguły? Jeśli nie to musicie to zrobić. To jeszcze malutkie dziecko, ale od samego początku należy ją uczyć. Powiedz jej, gdy będzie spokojna, że nie może tak się zachowywać, bo jest Wam przykro i to Was boli. Powiedz, że jeśli będzie tak robiła ot będziesz musiała ją ukarać np. poprzez "sadzanie w kącie", aby się uspokoiła i przemyślała swoje zachowanie. Po wszystkim powinna przyjść i przeprosić. Ustal również czas kary np. 3 minuty (jeśli potrzeba więcej to ustal więcej, dziecko nie zna się na zegarku, a kara musi przynieść skutek). W tej karze nie chodzi o samo posadzenie w kącie, żeby siedziała tam bez ruchu- może stać, siedzieć, leżeć, jak jej jest wygodnie. Chodzi o to, aby w tym momencie ją wykluczyć, zignorować, aby zaczęła się nudzić. Nie możesz zwracać na nią uwagi, mówić do niej.
Gdy nastąpi takie złe zachowanie to zwróć jej uwagę raz i gdy nie poskutkuje to musisz ja ukarać. Bądź konsekwentna, nie zwracaj uwagi po kilka razy, bo nawet, gdy dziecko zachowuje się jakby nie słyszało to naprawdę tylko udaje. Dzieci często chcą sprawdzić na ile rodzice im pozwolą, sprawdzają do czego mogą się posunąć, gdzie są granice, dlatego trzeba być konsekwentnym.
Gdy widzisz, że chce Cię uderzyć to złap ją za rączki, aby jej to uniemożliwić. Nie zrobisz jej krzywdy, a ona zobaczy, że nie może jej zrobić Tobie. Wtedy powiedz jej w oczy, żeby Cię nie była, że tak nie można, bo to boli. Musisz jej to tłumaczyć na spokojnie, bez krzyku, ale stanowczo.

[17natka]

Hej Pyśkaa,
niektórzy Ci powiedzą, ze to normalne, że bunt i co tam jeszcze. Faktycznie dzieci w drugim roku życia przechodzą taki okres "mini agresji" choć tak naprawdę nie jest to agresja, a sposób wyładowania nagromadzonych emocji. Dziecko w tym wieku tak dużo się uczy, tak wiele nowych rzeczy poznaje i zdarza się taki incydent z gryzieniem i kopaniem. Najlepiej nie reaguj zbyt emocjonalnie. Twoja złość nie pomoże, ani oburzenie. Broń boże nie próbuj uszczypnąć, aby oddać :)
Co do tego co pisze Margeritka - "...zawsze tłumacz dziecku, ze takie zachowanie nie jest akceptowane w Waszym domu, ja wszelką złość u dzieci pokonuję miłością - biorę na ręce i przytulam."- nie wiem na ile ta metoda z przytulaniem pomaga, ale próbuje wyobrazić sobie siebie samą, gdy jestem bardzo zła na coś- czy chcę być przytulana... Ja bym chyba jeszcze bardziej była zła. W sytuacji gdy jesteście na placu zabaw i Twoja pociecha ugryzie, kopnie inne dziecko. Nie zostawiaj tego, podejdź powiedz nie można gryźć (Kasi), przeproś- podaj rękę i powiedz przepraszam. Musi być to dla niego sytuacja zawstydzająca. Dlatego takie zachowania, trzeba skracać na gorąco.
Przyjmuje się, że takie zachowanie nie powinno utrzymać się dłużej niż do 4 roku życia - gdyby Twoja córeczka jednak nie przestała gryźć aż do 4 lat to proponuje takie rozwiązanie:
Jeżeli córeczka podejdzie do Ciebie i będzie próbowała uderzyć to złap ją za rękę, spójrz na nią i utrzymuj kontakt wzrokowy ( to bardzo ważne), ona musi czuć, że nie żartujesz. Nie raz jeszcze wystawi twoją cierpliwość na próbę jeżeli się załamiesz i dasz jej chociaż cień szansy na wygraną z Tobą. Powiedz stanowczym głosem - Nie możesz mnie bić. Jeżeli jeszcze raz to zrobisz to będziesz siedziała sama ( pokój, kont, krzesło, wózek) twój wybór. Jeżeli zaryzykuje i uderzy drugi raz. Nie masz wyjścia, musisz dotrzymać słowa. Zaprowadzasz do pokoju. Pamiętaj, że celem tego działania, jest troszkę gra na emocjach dziecka, ono musi czuć i wiedzieć, że zrobiło źle, że bicie kogoś jest niedozwolone w domu, szkole, u koleżanki.
Na rynku jest też dużo książek o tego typu zachowaniach dzieci. Ja czytałam ostatnio "Grzeczne dziecko. Jak ustanowić zdrowe granice i wspierać samodzielność" Thomas B. Brazelton, Joshua D. Sparrow. Książka jest świetnie napisana, ja przeczytałam ją jednym tchem. Jest rozdział poświęcony dzieciom 2-letnim (s.38-44), w którym niedługo będzie twoja córeczka :) Ale jest konkretnie też przedstawiony Twój problem: rozdział 4, podrozdział: Gryzienie, bicie, kopanie, drapanie. (136-138)
Pozdrawiam. Natka :)

[17natka]

A co do Kalara.25 to fakt zgadzam się, że dzieci powinny mieć ustalone granice i muszą przestrzegać zasad, np nie byjemy.
Ale szczerze czy 1.5 dziewczynka powie nam dlaczego nas uderzyła, ugryzła, hm... wątpię rozmowy pouczające jeszcze odłóżcie, ale jak najbardziej możecie zobaczyć kiedy mała najczęściej się tak zachowuje. Może wam to pomóc, może kiedy jest zmęczona a ktoś chce jej czytać bajkę, albo właśnie zjadła a ktoś karze jej skakać :p
Powodzenia.