Kryzys w małżeństwie

[Dzina]

Dlatego postanowiłam, że synka nauczę, że pomaganie mamie w domowych obowiązkach to nie ujma dla chłopca. Wierzę, że jeśli będzie mi pomagał to w przyszłości będzie pomagał też we własnym domu:)
A co do męża on wie, że jestem twarda:)

[JSmolarek]

Dzina, bardzo dobre postanowienie, zaprocentuje w przyszłości....mój mąż dużo pomagał w domu i teraz też mi pomaga, mój brat też wyręcza mamę, jak się da, więc się śmieję z niego, że kiedyś żona będzie miała pożytek...ale on się nie zraża, lubi to...jak synek się przyzwyczai, też tak będzie robił. Będziesz miała wtedy lżej, w przyszłości.

[Dzina]

Tak sobie teraz myślę, jak kiedyś się stereotypowo wychowywało dzieci. Moja szwagierka pomagała w domu ile mogła a mąż z racji tego, że jego tata umarł gdy ten był mały był we wszystkim wyręczany. U mnie w domu było podobnie. Ja i siostra musiałyśmy pomagać mamie w domu za to brat jako chłopak miał więcej swobody i mógł z tatą majsterkować. Zawsze chce mi się śmiać z taty gdy woła mame i pyta się jakie rzeczy ma rano ubrać (jeśli mama nie wyciągnie mu czystych gatków to nie zmieni:))Moja teściowa też tak uważa, ciągle mi mówi, że powinnam mężowi kupić koszule, spodnie albo swetr, a ja zawsze odpowiadam, że jeśli będzie potrzebować to sam pójdzie na zakupy. I zobaczcie robiły tak nasze babcie, mamy a potem narzekają, że synowie nie pomagają im czy swoim żoną.
Tak mnie wzięło na rozmyślania:)

[JSmolarek]

Dzina, to u mnie podobnie...też mam siostrę i dużo młodszego brata. My bardzo dużo pomagałyśmy, naprawdę tak uważam, były też inne czasy, trudniejsze, to fakt. Brat też pomaga, nie powiem, ale wydaje mi się, że już nie musi tyle, co my, sytuacja też jest znacznie lepsza.
Ale mój mąż też raczej nigdy nic nie potrzebuje, ja wiem, że trzeba kupić koszulę czy sweter, to też kupuję. Nie lubi się stroić do pracy, choć chodzi w koszulach....niedawno mnie zaskoczył, stwierdził, że kupi sobie 2-3 nowe. Ucieszyłam się. To chyba mężczyźni już trochę tak mają.

[Dzina]

Jedno co bardzo lubię w moim mężu to to, że zawsze mnie wspiera i we mnie wierzy. Nie robi mi awantury gdy kupię kolejną torebkę, buty lub bluzkę. Zapytałam się ostatnio co mi kupi na walentynki to stwierdził, że co tylko będę chciała. Od niedawna zastanawiam się nad skorzystaniem z dotacji z urzędu pracy na otwarcie własnej działalności i mąż bardzo mnie wspiera. Bardzo to w nim kocham:)

[Margeritka]

u mnie w domu był podział obowiązków na damskie i męskie, bo wychowałam się na wsi i mój brat zawsze pomagał i pomaga w pracach fizycznych na podwórku, a my w mniejszych, domowych, a mąż wychował się w mieście, ale dobrze się wychował, bo potrafi sam sobie uprasować rzeczy itd:) najbardziej podoba mi się to, że jak wrzuca rzeczy do kosza na pranie, to spodnie i koszuli i bluzy są zawsze przekręcone na drugą stronę, w kieszeniach nic nie ma, po prostu przygotowane do prania:) co do ciuchów, to czasem coś mu kupię, ale zazwyczaj sam robi sobie zakupy, bo nie wszytsko, co mnie się podoba, podoba się jemu.

[Margeritka]

i jak tam Wasze małe i większe kryzysy?

[Dzina]

Powoli do przodu:) Ostatnio mąż miał troche więcej wolnego i raczyliśmy się piękną pogodą:)

[NATKA08]

Dzina

Jedno co bardzo lubię w moim mężu to to, że zawsze mnie wspiera i we mnie wierzy. Nie robi mi awantury gdy kupię kolejną torebkę, buty lub bluzkę. Zapytałam się ostatnio co mi kupi na walentynki to stwierdził, że co tylko będę chciała. Od niedawna zastanawiam się nad skorzystaniem z dotacji z urzędu pracy na otwarcie własnej działalności i mąż bardzo mnie wspiera. Bardzo to w nim kocham:)

i w sumie o to chodzi w małżeństwie by się wspierać nawzajem

[Margeritka]

Dzina

Powoli do przodu:) Ostatnio mąż miał troche więcej wolnego i raczyliśmy się piękną pogodą:)

to ciesze się bardzo, pogoda rzeczywiście dopisuje wiosna tej zimy po prostu:)

[Ulla]

oj ja mam fajnego męża i wyrozumiałego - mimo że nie ma mnie cały dzień w domu to dzielnie opiekuje się bączkami

[NATKA08]

Ula to tylko pozazdrościć chociaż ja też nie mogę narzekać na swojego jak gdzieś wyjeżdżam też sprawdza si jako opiekun

[Margeritka]

dobrze, że macie takich mężów, to prawdziwy skarb:)

[Gość joanna 19]

Razem 13 lat i jesteśmy jak włoskie małżeństwo bo kłócimy się ostro ale nie prowadzi to do rozwodu . Nie pracuję ale nie chcę się zamknąć w domu i usługiwać bo w końcu mąż ma sprawne rączki. Też na początku teściowa miała pretensje ale się nie dałam,

[Margeritka]

joanna właśnie teściowe czy nasze mamy potrafią trochę namieszać :) najważniejsze, to nie dawać się, choć to nie jest łatwe:)

[Gość joanna 19]

Najłatwiej wtedy kiedy mieszka się oddzielnie, my odkąd mieszkamy tylko sami jako rodzina inaczej wszystko rozgrywamy

[Ulla]

oj tak teście potrafią wejść na głowę trzeba tylko dobrze ustalić granice i będzie dobrze

[Gość joanna 19]

Najgorzej że mój mąż nie lubi rozmawiać a to dość ważne, a Wasi mężowie chętniej rozmawiają jak coś się dzieje ,jak mam swego namówić i zachęcić

[Ulla]

z moim nie ma problemu zawsze ze sobą rozmawiamy na bieżąco
a co do ciebie Kasiu - trudno jest zmusić kogoś bliskiego jeżeli wcześniej nie stosowało się tego typu sposobów na rozmowę - może zwyczajnie warto mówić wprost o rzeczach które nas bolą i reagować odpowiednio do reakcji osoby bliskiej z pełnymi konsekwencjami

[Gość joanna 19]

Mój to czasem ma do mnie pretensje że jestem szczera aż do bólu, a tak trzeba

[Gość joanna 19]

Czy bycie ze sobą ze względu na dzieci to dobry wybór? Albo to że mama nie pracuje tylko zajmuje się domem i dziećmi?

[Ulla]

joanno to trudne pytanie bo na to składa się wiele czynników - każdy człowiek jest inny, a pary mają swoją historię własnego życia, a co do pracy mamy - jeżeli nie chce, nie może, nie ma takiej potrzeby - to czy mi to oceniać - nieee

[ola2710]

Dokładnie,trudno powiedzieć...każdy jest inny-ja Np nie wyobrażam sobie siedzieć 24/7 w domu (choć teraz jestem na macierzyńskim i trudno mi sobie wyobrazić powrót do pracy,ale czuję,że to się zmieni wraz z wiekiem małego).Nawet teraz raz na jakiś czas biorę małego w auto i do miasta,do znajomych,na zakupy.Ale rozumiem też mamy,które spełniają się w roli pani domu.

A bycie ze sobą ze wzgl na dzieci to wg mnie porażka-tylko krzywdzi się nie tylko partnera,ale i niestety dzieci.Moi dziadkowie tak chyba mieli-wiadomo,w ich umysłach słowo "rozwód" nie istnieje.Każdy w rodzinie wie,że na pewno to oni będą się odzywać na święta wielkanocne i Bożego Narodzenia,reszta roku albo kilkutygodniowe milczenie,albo dogryzanie sobie (taka wojna podjazdowa),albo rzucanie nożami (wtedy ktoś z rodziny wsiada w auto i ja Np pomykałam do nich 50 km w celu uspokojenia sytuacji..).I po co to komu...?

[Gość joanna 19]

Ja nie pracuję bo tak mi się w życiu ułożyło ale już w domu wariuję i może cokolwiek znajdę jak najmłodszy pójdzie do przedszkola. Wykorzystuję każdą chwilę aby wyjść z domu, mąż mnie chce wyręczać bo myśli że w ten sposób pomoże a ja narzakam że trzyma mnie na uwięzi:). Nasi rodzice też pochodzą z rodzin nie tolerujących rozwody, a ja kilka lat temu byłam o krok od złożenia separacji ale wtedy miałam 2 dzieci a teraz jest czworo.

[ola2710]

Nie wiem,może nie powinnam się tu wypowiadać,bo zyjemy "w wolnym związku":)ale z tego,co czytam,czy to zalegalizowany,czy nie-problemy te same...
Ja akurat tego się boję-że po włożeniu obrączki na palec coś się popsuje (głupie to,wiem..).A co jakiś czas wraca temat ślubu i wiem,że tylko skończymy remont,urządzimy się i będzie znowu poważna rozmowa..Zaręczyliśmy się ponad 3 lata temu,ponad rok temu byliśmy o krok od załatwiania sali,i o to tak się pożarliśmy,że teraz boję się nawet pomyśleć o planowaniu tego.
Oj,wyżaliłam się,sorry.. :/
W każdym razie podziwiam Was,że podjęłyście taką ważną decyzję :)