Problem w 1 klasie

[Gość Krystyna]

Witam Pania serdecznie,
Moja corka poszla do pierwszej klasy jako 6 latek. Radzi sobie bardzo dobrze jezeli chodzi o sam program. Gorzej jest w relacjach w klasie, poszla do klasy ze swoja najlepsza kolezanka. Bylo dobrze dopoki nie dolaczyla do nich trzecia kolezanka i zaczela jakby odbierac corce ta przyjaciolke. Problem w tym ,ze corka nie zna innych dzieci i patrzac z boku widze ze dziewczynki maja juz swoje kolezanki. Ostanio corka powiedziala mi, ze byla bardzo szczesliwa jak ńie bylo tamtej dziewczynki i byly tylko we dwie. Tlumaczylam corce, zeby dobraly sobie jeszcze jakas koleznke to beda wtedy we 4 i bedzie razniej, corka twierdzi ,ze dzieci maja swoje grupy i nie chca sie bawic. Co robic w takiej sytuacji, zal mi dziecka , jak widze jak Pani ustawia w pary a one we 3 i to moja corka jest na dostawke. Jak nie ma w poblizu tej trzeciej dziewczynki, to moja corka jest cala szczesliwa . Prosze poradzic co robic w takiej sytuacji aby corce bylo łatwiej.
Bede wdzieczna za pomoc.

[Joanna Matanowska]

Witam Panią serdecznie!
przekroczenie progu szkoły oznacza wejście w nową grupę rówieśniczą. Dzieci czują się w tej sytuacji pewniej, jeśli razem z nimi do nowej klasy uczęszcza znana już koleżanka/kolega, jednak taka sytuacja ma również swoje minusy. Jeśli dzieci wchodzą w nową grupę jako utworzona już grupka (para), często trudniej im jest nawiązać nowe relacje rówieśnicze niż tym, które zostały "rzucone na głęboką wodę", nie znają nikogo i po prostu nie mają wyjścia.
Myślę, że takie zadanie stoi teraz przed Pani Córeczką: nawiązanie nowych relacji w klasie. Nie znaczy to oczywiście, że ma zrezygnować z dotychczasowej przyjaźni.
Uważam, że warto, aby Mama wsprała Córkę, choć z pewnością ostatecznie to Dziewczynka musi rozwiązać ten problem - nie da się go rozwiązać za nią, i bardzo dobrze, dzięki temu wiele się może nauczyć w zakresie relacji społecznych. Nie zachęcam do dawania rad, podpowiadania dziecku gotowych rozwiązań. Pamiętajmy, że w takim przypadku jest to nasze rozwiązanie, nie dziecka - maluchowi może być trudno je zastosować. Znacznie lepsze od porad jest uważne wysłuchanie tego, co dziecko ma do powiedzenia, porozmawianie o jego uczuciach i pomysłach na rozwiązanie problemu. Ponadto warto aranżować sytuacje, sprzyjające rozwiązaniu problemu. Może Pani, w porozumieniu z Córeczką, zaprosić w odwiedziny... i tu warianty mogą być różne: dawną koleżankę i "tą trzecią" - podczas spotkania warto aranżować zabawy i zajęcia tak, aby wszystkie trzy dziewczynki miały okazję ze sobą współpracować, lepiej się poznać i zbliżyć się do siebie; można też zaprosić aż trzy dziewczynki: dwie wspomniane wyżej i dodatkową, wybraną przez Córeczkę (w nawiązaniu do proponowanego przez Panią Córeczce rozwiązania); innym wariantem będzie zaprosznie jednej, zupełnie nowej koleżanki z klasy, takiej, która Córeczce wydaje się sympatyczna. Takie spotknie na "własnym" gruncie pomoże Córeczce nawiązać i zaciśnić pozytywne relacje w bezpiecznych okolicznościach, co z pewnością później będzie rzutowało na te relacje w klasie. Proszę jednakże pamiętać, że ostatecznie nawiązanie i podtrzymanie relacji rówieśniczych należy do Pani Córeczki. Potrzebny jej jest czas i wiara w siebie, aby sobie z tym wyzwaniem poradziła samodzielnie. Oczywiście należy dziecko otaczać atmosferą akceptacji. Nie wyolbrzymiajmy też problemu: błędem jest wypytywanie każdego dnia, z kim się bawiła, jak dzisiaj wyglądała sytuacja, kóra Panią niepokoi. Lepiej skupić się na tym, co było w szkole fajne, ciekawe itd.
Życzę wiele optymizmu, a Pani Córeczce - wiary w siebie!
Joanna Matanowska