Kara

[magdaglasgow]

Jak karac 14 latka, ktory spoznia sie z wyjsc, albo zapomina zadzwonic? Najdotkliwsza kara jest odebranie telefonu, natomiast kary przyjmuje z pokora, mowi, ze rozumie i , ze to po raz ostatni, a potem to samo.

[Gość mamunia2]

odebrac telefon

[Margeritka]

czyli zabranie telefonu to nie jest największa kara, największa to będzie, jak zabronisz mu wyjść

[NATKA08]

zgadzam się jeśli nie wywiązuje się z ustalonych reguł nie powinien wychodzić może po jakimś czasie zacznie respektować twoje ustalenia

[Bettyy]

Zakaz wyjść -może pomoże ,wtedy będzie pamiętać aby się nie spóźniać następnym razem jak gdzieś wyjdzie

[baklazanka]

a ile sie spóźnia? do której ma czas? jak często wychodzi i jak często wraca spóźnione?

[Gość Pooja]

A potem wyrasta na takiego nieogarniętego, odosobnionego społecznie maminsynka. Najlepiej po prostu przesunąć godzinę powrotu, dostosować ją do dziecka, skoro się spóźnia, to znaczy, że miał jeszcze coś do załatwienia. Dlaczego chcesz mu to odbierać?

[ma.dona]

Też uważam, że najlepiej pogadać z dzieckiem dlaczego się spóźnia, a nie od razu karać go odbieraniem telefonu. Ciekawe jak potem cokolwiek bez takowego załatwi?

[Ulla]

Warto porozmawiać dlaczego tak się ciągle składa że się spóźnia. Może spokojne wyjaśnienie znalezienie wspólnego rozwiazania pozwoli dotrzymać obietnic.

[mika_152]

Ulla

Warto porozmawiać dlaczego tak się ciągle składa że się spóźnia. Może spokojne wyjaśnienie znalezienie wspólnego rozwiazania pozwoli dotrzymać obietnic.

ja również tak myśle, najpierw spokojnie porozmawiać ,aby obie strony powiedziały jakie mają oczkiwania wobec siebie,jeżeli to nie pomoże zwyczajnie zabronić wyjść-koro nie stosuje sie do zasad po dobroci no to może zrozumie dopiero jak przestanie wychodzic

[Urszula Rogalska]

Właśnie rozmową z nastolatkiem można osiągnąć więcej niż karami. Można przedstawić swój punkt widzenia, swoje zasady obowiązujące zawsze. Trzeba wspólnie tworzyć ponoszenie konsekwencji za nieprzestrzeganie zasad i dobrze jest jak nieco przekazuje się odpowiedzialność na dziecko - czyli dobrze kiedy to młodzież decyduje co robi kiedy nie dotrzyma słowa. Trzymam kciuki.

[parmarta]

Pierwsze co obstawałabym za rozmową, ale rozmowa nie ma się opierać na tym że dziecko Ci powie jakby chciało żeby było a ty na to przystaniesz . Jak już z nim porozmawiasz i ustalicie pewne zasady np. godziny wyjść i powrotów to ustal też jakie będą za to kary np. jak umówicie się an daną godzinę a spóźni się więcej niż 15 minut to przez następny tydzień nie wyjdzie w cale i tego się trzymaj. Najpierw określić zasady a później je egzekwować . Powodzenia.

[Dorota Zawadzka]

Ja opowiadam się raczej za nagrodami, czyli wzmacnianiem pozytywnym. Kary powinny niejako stanowić naturalną konsekwencję tego co się zrobiło wbrew ustalonym wcześniej domowym regułom.

[psycholog Kamila Krocz]

Ja również jestem bardziej za nagrodami, czyli wzmacnianiem pozytywnym zachowań, z których jesteśmy u dziecka zadowoleni. Jeśli syn wróci o ustalonej porze, niech otrzyma coś w zamian. Nagrodą nie musi być wcale rzecz w sensie materialnym. W ten sposób zobaczy, że przestrzeganie wcześniej ustalonych reguł, opłaca mu się i będzie powtarzał to zachowanie. Jeśli ustalimy zasadę i od razu zakomunikujemy, że za jej nieprzestrzeganie jest kara (np. zabranie telefonu komórkowego), to dziecko może nie mieć żadnej motywacji, by trzymać się ustalonej zasady. Co więcej, perspektywa kary może zniechęcić dziecko, zrodzić w nim bunt i niechęć i tym bardziej zachęcić do zachowań, które nam nie będą się podobały. Coś w stylu „na złość rodzicom odmrożę sobie uszy”. Oczywiście konsekwencje złych zachowań muszą być, ale pamiętajmy, że wychowanie to nie same kary, ale też umiejętne nagrody. Rodzice często o tym zapominają. ;)

[Urszula Rogalska]

Czyli wszyscy eksperci są zgodni - warto zawsze nagradzać a nie karać - choć to bywa o dziwo trudniejsze.

[Margeritka]

ja również jestem za nagradzaniem, głownie dobrym słowem, przytuleniem, a nie słodyczami czy materialnie (to też ale rzadziej)