Problemy z przedszkolakiem

[blankad]

Moja córka ma 3 lata i od niedawna chodzi do przedszkola.Jeszcze nim zaczęła tam chodzić znała dzieci i panie, ponieważ razem ze mną chodziła odbierać starszego brata.I na tym polu nie mamy problemów.Wszystkie panie ją chwalą, mówią, że dobrze sie zachowuje, słucha poleceń ogólnie wzorowe dziecko.Niestety w domu to dziecko zmienia się nie do poznania.
Najczęściej płacze lub dla odmiany buntuje się i nie chce niczego robić.
Wstaje rano, nim jeszcze otworzy oczy to płacze.i tak jest ok godzinę, czasem dłużej.W ciągu dnia też bez powodu zaczyna płakać.Ale czasem takie dni zmnieniają się w "nie".Gdy mówię, by coś zrobiła ona od razu rzuca "Nie" i wychodzi.Nie chce wtedy robić nic.Ogólnie wszystko jest na nie.
Nie wiem jak mam z nią postępować.Nie działają rozmowy, nagrody czy kary.Co mam zrobić by moje dziecko słuchało mnie?

[Gość Paulqa]

Heh, jeszcze nie tak dawno miałam podobny problem. Moja córka ma teraz 4,5 roku i nadal zdecydowanie jest indywidualistką ale już potrafi rozmawiać.

Staraj się z nią jak najwięcej rozmawiać, nawet w jej towarzystwie prowadzić monologi, żeby ją zachęcić.

Moja córka w przedszkolu też jest bardzo grzeczna a jak tylko wpada do domu to istne zło... ostatnio usłyszałam że musi się wyszumieć. Szukamy teraz sposobu w jaki może to robić. Jak może a jak nie reagować na pewne rzeczy i widzę że jest poprawa. Powodzenia Wam życzę i dużo dużo cierpliwości.

[nikawa]

Twoja córka w taki sposób odreagowuje pobyt w przedszkolu. Mój syn w ubiegłym roku przedstawiał takie samo ' zło' w domu. W tym roku jest lepiej.
Dużo z nim rozmawiam. Zwracam uwagę na dobre rzeczy, choćby najmniejsze, by wiedział, że go obserwuje, np. Odłożyłeś buty na półkę, o nie musiałam Ci o tym przypominać, brawo! Jesteś porządny. ( czasem dodaje, że sprawia mi tym radość, choć on o tym wie;)). Przydatna jest książka wydawnictwa Media Rodzina "Wyzwoleni rodzice, wyzwolone dzieci' lub ' jak mówić, żeby dzieci nas słuchały...". Polecam.

[blankad]

Nie wiem czy to jest odreagowanie przedszkola , ponieważ chodzi tam zaledwie od miesiaca a takie zachowanie jest od dawna.Staram się z nią rozmawiać, często ją chwale ale jak coś ją napadnie to ....
Dziękuję za nazwę książki, spróbuję ją znaleźć i może tam będzie odpowiedź.

[Ulla]

Kochana pewnie dziecko nie radzi sobie z nadmiarem emocji i tym co się z nią dzieje wewnętrznie. Warto z nią poprowadzić spokojne rozmowy np. co wieczór wspólne podsumowania dnia by zakończyć tym co było fajne. Ponadto warto bawić się z nią odgrywając scenki - ty przybierz rolę nieco podobną do jej zachować i zobacz jak ona zareaguje. Dużo z nią rozmawiaj i czekaj. Będzie dobrze.

[blankad]

Niedawno doszedł jeszcze jeden problem.Otóż odkąd się przeprowadziliśmy do nowego mieszkania mała ciągle rysuje po ścianach, meblach, podłogach.Dosłownie wszędzie.Wczoraj zabawka zrobiła dziury w ścianach.Rozmawiamy z nią, tłumaczymy i nic nie działa.Za każdym razem przeprasza, obiecuje, że wiecej tego nie zrobi i nadal to samo.Teraz większosć czasu znów jest w domu bo od września 3 raz jest już chora, więc to nie są problemy z przedszkola.Ja już nie mam siły.

[Gość jusiachor]

Witam.Mam taki sam problem z moim 4,5 letnim synem. W przedszkolu dziecko "pokazowe", panie ciagle chwala itp, natomiast w domu to horror.... Nie slucha, brudzi, lamie zabawki, bije siostre i prawie non stop placze, doslownie wyje. Ja juz nie mam sily. Staram sie rozmawiac, podsuwac "normalne" rozwiazania danej sytuacji, zostawiac niech sie wywrzeszczy, itp. Coraz czesciej jak patrze na niego wrzeszczacego to mam ochote wlepic klapsa. Dotad sie powstrzymywalam, ale juz wymiekam.....

[Ulla]

wiem kochana że ciężko ale zwyczajnie młody sobie odreagowuje spokój z przedszkola - skupienie uwagi, kontrola emocji w przedszkolu powoduje u niego duży wysiłek za to w domu odpuszcza sobie, dodatkowo pewnie wchodzi fizyczne zmęczenie i koło się zamyka - może wcześniejsze kładzenie spać, czas tylko z nim po przedszkolu na zmianę z tatą - ja tak robię z mężem i syn czuje się z tym źle a poza tym mniej bodźców ma jak jest sam na sam z jednym z rodzicem

[kangurzycaaa]

W takim razie może powieście na ścianach kartony? Albo wiem, że są takie specjalne farby, którymi można pomalować ścianę, a później swobodnie po niej rysować i ścierać. Jeśli jej to pomaga z poradzeniem sobie z emocjami, to może nie warto jej tego zabraniać.

[Ulla]

zróbcie wspólne miejsce do malowania i niech rozładowuje napięcie dodatkowo warto zmieniać struktury prac plastycznych - np. mąka ziemniaczana, groch, ciastolina etc.

[marzen@]

Warto poświęcać dziecku dużo pozytywnej uwagi, najwięcej w momentach kiedy zachowuje się tak jakbyśmy sobie tego życzyli. Zwykle skupiamy się na niepożądanych zachowaniach dziecka, a te właściwe pozostają bez echa. Wtedy dajemy dziecku przekaz taki, że "rozrabiam - mam uwagę rodziców, zajmuje się sobą - nikt mnie nie widzi".
Blakand - twoja córeczka przeżywa podwójny stres - nie dość, że poszła do przedszkola, a to nowe miejsce, nowe osoby, inne niż w domu zasady, to jeszcze przeprowadzka do nowego miejsca. Nie wiem czy wcześniej mieszkaliście sami, czy też do przeprowadzki doszła np. rozłąka z dziadkami.
Co do tego, że sporo choruje to też niestety źle wpływa na adaptację w przedszkolu, więc stres się potęguje. Bo co przyzwyczai się do przedszkola to znów chora, tydzień, dwa w domu i później musi zaczynac wszystko od początku.
Jeśli chodzi o malowanie po ścianach to juz Ulla dała fajny pomysł. Wyznaczcie jakiś kawałek ściany np. w pokoju córeczki, korytarzu czy kuchni, po którym córka będzie mogła bezkarnie malować. Można też w tym miejscu powiesić dużą tablicę na mazaki lub pomalować je farbą tablicową.

[MarDeb]

Jeśli dziecko reaguje w sposób nieaceptowany społecznie to są 2 przyczyny:
- albo sama sytaucja jest problemem (np: odreagowanie przedszkola)
- albo dziecko próbuje zwrócić uwagę na siebie (bo na złe zachowanie zawsze ktoś zwróci uwagę).
W pierwszym przypadku możemy rozmawiać z dzieckiem, argumentować. W drugiem wskazane jest zwaracanie uwagi na dobre przejawy (choćby drobne) zachowania dziecka.