Koszmary nocne i inne problemy...

[Gość ida]

Problem wraca u nas jak bumerang i kiedy myślę, że już wychodzimy na prostą to znowu jest gorzej...Chodzi mianowicie o odnajdywanie się naszego synka w przedszkolu...Był już okres kiedy Tomek biegał do przedszkola jak na skrzydłach, ale...miało to chyba bezpośredni związek z miesięczną nieobecnością jednej z przedszkolanek. Głównym problemem jest u Tomka niechęć do prac plastycznych. Od dwóch miesięcy robię z nim w domu codzienne ćwiczenia w rysowaniu i po tym czasie mogę powiedzieć z całą pewnością, że ta niechęć wynika przede wszystkim z braku wiary we własne możliwości, a nie z rzeczywistego braku umiejętności. Odpowiednio zachęcony potrafi narysować całkiem sporo, potrafi nawet podpisać swoją pracę imieniem. Próbowałam rozmawiać z przedszkolanką, a również z dyrektorką przedszkola, żeby spróbowały chwalić to co Tomek potrafi, aby nie tracił coraz bardziej pod ich wpływem wiary w siebie...Ale raczej na nic się to nie zda: to są osoby ze "starej szkoły", usłyszałam, że nie można chwalić dziecka za coś czego de facto nie potrafi. Oczywiście jest w tym trochę racji, bo głupie byłoby wmawianie dziecku NIEISTNIEJĄCYCH umiejętności, ale wydaje mi się, że w każdej pracy dziecka znaleźć można jakiś element godny pochwalenia, chociażby to, że się nad nią napracował i że się starał !! Niemniej nie mogę już w żaden sposób wpłynąć na postępowanie przedszkolanki, a widzę, że jest ona dla Tomka w pewnym stopniu autorytetem i jej zdanie ma na niego bardzo duży wpływ-zastanawiam się więc co zrobić, żeby jej zajęcia "wyrównawcze' jak najmniej zaszkodziły synkowi. Ostatnio kiedy pytałam co dzieje sie w przedszkolu, że tak bardzo nie chce tam chodzić powiedział, że lubi ciocię Ilonkę, ale że ona daje mu strasznie trudne zadania. A kilka nocy temu miał koszmar, że w przedszkolu jest na bardzo wysokim dachu i strasznie się boi, a obok niego nie ma mamusi ani tatusia żeby mu pomogli zejść...Wraz z tym ostatnim kryzysem przedszkolnym pojawiła się również niechęć do jego najlepszych kolegów z grupy, z którymi od września bardzo się przyjaźnił. Ostatnio coraz częściej słyszę, że którego z nich nie lubi bo "robi głupie żarty" albo "powiedział coś głupiego". Od września Tomek przejdzie do starszaków z inną opiekunką, na którą bardzo liczę, bo robi dobre wrażenie...No ale do tego czasu musimy przetrwać jeszcze trzy miesiące i nie wiem już jak pomóc naszemu maluchowi...a bardzo mi na tym zależy , bo jeśli wszystko pójdzie dobrze Tomek może za 8 miesięcy mieć siostrzyczkę lub braciszka (oczywiście nic mu jeszcze nie mówiliśmy bo to za wcześnie) i to będzie następny wielki przełom w jego życiu...

[J.Kruszyńska-Buryta]

Witam,

upłynął bardzo długi czas od Pani pytania. Myślę, że znalazła Pani najlepszy sposób z możliwych by pomóc dziecku przejść przez te 3 miesiące.

Generalnie jako psycholog uważam, że dziecko motywuje się do działania tylko pochwałą i praktyki tzw."starej szkoły' pedagogicznej potrafią, tak jak Pani dziecku, wyrządzić więcej szkody niż pożytku.
Jako rodzice jesteśmy odpowiedzialni za prawidłowy rozwój dziecka, jak również tworzenie mu środowiska, w którym będzie bezpiecznie mógł rozwijać swoje umiejętności.
Wiem, że to trudne, ale zachęcam do nieustających rozmów z wychowawcami, jak to się mówi "kropla drąży skałę". Rozmów z psychologiem szkolnym a jak sytuacja jest bardzo trudna, wychowawca nie reaguje to również z Dyrekcją. To jest jeszcze przedszkole, nie szkoła i dzieci nie mają psychicznych umiejętności by bronić się przed negatywnym wpływem dorosłego. Dlatego nie chcą chodzić do przedszkola, stają się agresywne albo wycofane.

Serdecznie pozdrawiam
Joanna Kruszyńska-Buryta