przygotowanie dziecka na pojawienie się rodzeństwa

[julieta]

Witam.
Jestem mamą synka, który ma obecnie 20 m-cy. Końcem miesiąca urodzi się nam drugi synek, który był planowany i oczekiwany. Kierowaliśmy się tym, że dzieci z małą różnicą wieku będą się lepiej dogadywać i będą lepiej zżyte. Ale teraz synek chyba czuje nadchodzące zmiany i jeszcze bardziej szuka ze mną kontaktu. Oczywiście poświęcam mu maksymalnie dużo czasu, mówimy mu z mężem o braciszku, który mieszka w brzuszku, a potem jak urośnie będzie się z nim bawił. Ale i tak Maciuś ostatnio jest jakby zaniepokojony. Bardzo zależy mi na tym, aby zmiana była dla niego jak najmniej stresująca. Co jeszcze możemy zrobić, żeby tak było?
Dodam, że do południa z Maciusiem do tej pory była niania. Myślałam, żeby teraz do pomocy przy domu wziąć kogoś innego, ale nie wiem czy najlepszym pomysłem jest wprowadzanie kolejnej zmiany z punktu widzenia samopoczucia synka.

[J.Kruszyńska-Buryta]

Witam,

pojawienie się rodzeństwa zawsze jest stresem dla dziecka. Noworodek to ogromna zmiana dla całej rodziny, nie tylko dla Państwa synka ale również dla Pani i męża.
Synek na pewno będzie przez jakiś czas przeżywał swoją detronizację, pojawienie się rywala, któremu wszyscy będą poświęcać dużo uwagi, czułości, który będzie nowym skarbem dla rodziców i dziadków.
I bez względu na to, ile Państwo poświęcą mu uwagi i czasu, on musi sam poradzić sobie z nadmiarem różnych emocji, które rodzą się w tej nowej dla niego sytuacji.
Najważniejsze by pamiętać, że Państwa dziecko jest na tyle kompetentne, że sobie poradzi. Proszę dać mu czas i przestrzeń na okazywanie różnych emocji: lęku, złości, żalu , mniej radości, bo on jest jeszcze za mały by cieszyć się z braciszka...
Dać mu prawo do przeżywania ambiwalencji, dać mu prawo do przeżywania frustracji i żalu, za tym co już stracone...Nowy brat to dla dziecka strata wyjątkowej pozycji, wyjątkowej uwagi i wyłączności rodziców...Jeśli opłacze swoją stratę będzie gotowy by cieszyć się i pokochać brata...Niektórym dzieciom zajmuje to mniej, niektórym więcej czasu, jedne przeżywają to mało demonstracyjnie inne bardziej...to zależy od wielu czynników, nie tylko rodziców ale i temperamentu i możliwości danego dziecka.

Najważniejsze to świadomość, że to piękny ale trudny czas i dać prawo dziecku do tego by przeżył go tak jak potrafi najlepiej. A więc spokojnie przyjmować i trwać przy nim, gdy przeżywa żal, płacze, okazuje złość bez oceny, tłumaczenia, wyjaśniania. Po prostu być i dużo przytulać, całować bez słów. Nazywać tylko uczucia i potrzeby.

W wolnym czasie zachęcam do lektury: Jesper Jull "Twoje kompetentne dziecko" i "Jak mówić NIE z miłością"

życzę wszystkiego najlepszego
Joanna B.

[julieta]

Dziękuję bardzo za odpowiedź!
Zastanawiam się też jak najlepiej "wprowadzić" nowego maluszka do domu. Czy synek powinien być obecny, kiedy wrócimy do domu z nowym dzieciątkiem, czy też np posłać go na spacer i poprosić, bo wrócił, kiedy maleństwo zaśnie, a ja będę mogła pobyć z nim sama i spokojnie pokazać młodszego braciszka? Oczywiście życie pisze swoje scenariusze, ale zależy mi, aby te pierwsze chwile były jak najbardziej udane.

[J.Kruszyńska-Buryta]

Witam,

myślę, że przede wszystkim kierować się swoja intuicją. Jak Pani chce by wyglądało spotkanie? Jak Pani chciałaby by wyglądało to pierwsze spotkanie? Proszę pamiętać, że to jest wasz, rodzinny ważny dzień i tylko to się liczy i niestety nie ma Pani wpływu na to co pomyśli i poczuje Pani synek gdy zobaczy noworodka...
Niektórzy rodzice planują prezent dla starszaka i dają go dziecku mówiąc, że to prezent od maluszka na miłe powitanie...Niektóre dzieci pamiętają potem bardzo długo, ze to prezent od siostry lub brata, inne szybko zapominają...Niektóre dzieci ogromnie się cieszą na widok rodzeństwa inne przede wszystkim cieszą się widokiem mamy...jest to wielka niewiadoma.

pozdrawiam
Joanna B.