czy to depresja?

[Gość aamaj123]

nie wiem gdzie dlatego piszę to tutaj i mam nadzieję że to odpowiednie miejsce.
jestem obecnie w 31tyg.ciąży i wychowuje 11 msc szkraba. tak ta 2 ciąża nie była planowana a ja dowiedziałam się o niej dość późno. obecnie nie czuję się rewelacyjnie. od dłuższego czasu dziecko w brzuchu nieźle daje mi w kość. od pewnego czasu niedogaduję się z mężem a od tygodnia ze sobą nie rozmawiamy, unikamy kontaktu do tego stopnia że spałam dziś w sypialni dzieck, bo mam wkurwa jak na niego patrzę. w sumię pokłóciliśmy się o błachostkę ale tak nerwowo zareagował że szala mojej goryczy się przelała. i tak od tygodnia siedzę całymi dniami sama z dzieckiem, nie mam do kogo buzi otworzyć bo mieszkamy na wsi, daleko w polu. przychodzi wieczór a ja najpierw muszę się wyryczeć, usypiam dziecko, i sama mam ochotę iść spać i nigdy się nie obudzić. jem sama śniadania, obiady, kolację. czuję się jak pustelnik, nic mnie nie cieszy, pranie w pralce mam od 2 dni do wywieszenia i tylko codziennie ustawiam ponowne pranie. dzwoniła do mnie mama to udawałam że jest ok ale telefonu od teściowej już niemam ochoty odbierać i tak od wczoraj mam wyłączoną komórkę, a mąż i tak nie dzwoni do mnie a jedyne co wczoraj powiedział to jak leżałam na kanapie i płakałam to czy mnie brzuch boli. rodzę za 2 msce a ja jeszcze nie mam nic kupione dla dziecka. niemam łóżeczka, pampersów, kosmetyków, nie mam nawet pieniędzy na to. wczoraj wieczorem jak córka poszła już spać miałam ochotę wyjść z domu i wogóle nie wrócić bo i tak siedzę tam sama. mąż wrócił po 22.boję się że jak urodzę to dziecko to już wogole zostanę sama. kiedyś każdą wolną chwilę spędzaliśmy razem....pragnę by było jak kiedyś a ja byłam silną i przebojową dziewczyną a teraz siedzę w starym dresie, z rozczochranymi włosami z wyglądem i poczuciem piękna jak u pawiana.