Problem z 3 - latką w przedszkolu

[magan23]

Witam,
ostatnio zaczęło mnie niepokoić zachowanie córki w przedszkolu. Zuzia jest dzieckiem bardzo spokojnym, wyciszonym, nie lubi krzyku. Od września puściliśmy ja do przedszkola, wiadomo że nie było łatwo - były krzyki i płacze, moczyła się w przedszkolu w pierwszych tygodniach. Po miesiącu jak ręką odjął, wołała siusiu i przestałą płakać. Niepokoi nas fakt, że Zuzia wogóle nie bierze udziału w zajęciach, płacze jak jakieś dziecko ją dotknie lub da jej jakąś zabawkę. Zazwyczaj przez cały czas siedzi sama przy stoliczku albo czyta książeczki albo rysuje lub ogólnie bawi się sama. Wiem, że każde dziecko jest inne, inaczej się rozwija... Chcieliśmy, aby jak najłagodniej przeszła przez proces adaptacji, chodziliśmy przez kilka miesięcy na zajęcia adaptacyjne. Chciałabym poznać opinię specjalisty czy rzeczywiście jest się czym martwić czy może to jest kwestia dania jej czasu...?

Pozdrawiam i dziękuję za odpowiedź :)

[J.Kruszyńska-Buryta]

Witam,

trudno mi się wypowiedzieć na temat zachowania Pani córeczki, poniewaz nie wiem, jak ona się zachowuje poza przedszkolem. Jak ona reaguje na rowiesników w piaskownicy, na placu zabaw? Jak ona reaguje na dorosłych? Czy utrzymuje kontakt wzrokowy, odpowiada na kontakt? Czy sa inne zachowania niepokojące?

Dziecko wycofuje sie z róznych powodów:
emocjonalnych: boi się, jest niepewne, tęskni za domem, mysli o rodzicach, przezywa silnie separacje;
społecznych: ma trudności w kontaktach z rówiesniakmi, jest izolowane, nie lubiane;
albo dlatego, że jest nadwrazliwe na dotyk/ halas, czyli ma klopoty natury integracji sensorycznej.

Jak jest w przypadku Pani córki, trudno mi powiedzieć. Warto temu się bliżej przyjzeć i ewentualnie porozmawiac z Paniami w przedszkolu- może one mogłyby bardziej zaktywizować ja, zapraszać do spoojnych, zabaw grupowych, adaptowac do zabaw w parach? A jak to nie pomoże i na prawde nie ma postepu to wtedy porozmawiać z psychologiem przedszkolnym.

pozdrawiam
Joanna Kruszynska-Buryta

[magan23]

Bardzo dziękuję za odpowiedź.

Zuzia ogólnie jest dzieckiem nieśmiałym, kontakty z rówieśnikami są różne ale raczej nie bawi się z nimi inaczej sprawa się ma jeśli chodzi o dzieci z rodziny, z którymi ma częsty kontakt - ładnie się z nimi bawi i cieszy się jak z nimi się spotykamy. W piaskownicy musi nas mieć obok, blisko i wszystkie zabawy są razem, do tej pory gdziekolwiek nie idziemy musi iść za rękę, bo sama się boi. Do dorosłych nieznajomych nie lgnie, czasem boi się osób znajomych... W weekend Zuzia miała urodziny i przyszli wszyscy, których bardzo dobrze zna: dziadkowie, z którymi widzi się prawie codziennie i nikomu nie dała się dotknąć tylko trzymała się moich nóg i chowała się za mną. Oczywiście po kilkunastu minutach oswoiła się z sytuacją i bawiła się...

[J.Kruszyńska-Buryta]

Witam po światecznie,

przede wszystkim życze zdrowia i radości dla całej Rodziny.

Z Pani ospisu wynika, że Pani córeczka jest raczej nieśmiałą osobą i potrzebuje znacznie więcej czasu aby oswoić się z nowymi, czy rzadziej widzianymi osobami.
Zuzia potrzebuje poczuć się bezpiecznie żeby zacząć eksplorowac otoczenie.
Na ten moment, w tym wieku takie zachowanie nie jest niepokojące. Ponad 30 % dzieci w tym wieku przejawia zachowania lękowe i z wiekiem one samoistnie mijają.
Natomiast jeśli będą się utrzymywac w wieku szkolnym warto wtedy zasiegnąc konsultacji, czy np. nie zmienic własnych zachowań czy podjąć okreslone działania postępowania w domu.

Zachęcam do lektur Jespera Juula "Twoja kompetetntna rodzina" i "Twoje kompetentne dziecko".

serdecznie pozdrawiam
Joanna Kruszynska-BUryta