Potworny strach przed porodem

[agmi]

Pani Doktor,
Jak widać w moim suwaczku do drugiego porodu zostało mi mało czasu. Pierwszy był naturalny i nie mogę powiedzieć, że jakiś bardzo traumatyczny oprócz tego ogromnego bólu (poród przebiegał prawidłowo ale myślałam, że nie przeżyję bólu aż dostałam znieczulenie). Mój strach zaczął się w dzieciństwie (ale dlaczego, to nie wiem) i nigdy nie minął. Zanim poznałam męża, nie chciałam mieć dzieci, między innymi z powodu tego strachu. Na obie ciąże zdecydowałam się świadomie, o drugą starałam się jeszcze bardziej, niż o pierwszą. Nie żałuję. Ponieważ ostatnio zaczyna "coś się dziać", poród przestaje być odległą, prawie nierealną perspektywą a mnie dopada coraz większy strach. Boję się wszelkich komplikacji, bólu, jakichś problemów z położnymi, lekarzami (w tej ciąży kilka razy leżałam w szpitalu i nie zawsze było różowo, więc moje zaufanie zostało mocno nadwątlone), że męża nie będzie ze mną (bo jest przeziębiony i podejrzewam, że po pierwszym kaszlnięciu go wyrzucą), że coś mnie zaskoczy i pójdzie nie tak. Mam też parę lęków związanych z okresem tóż po porodzie ale to mnie aż tak nie martwi. Nie wiem jak sobie radzić z tym obezwładniającym strachem. Nie chcę żadnej narkozy, cesarskiego cięcia, żeby mnie ominęło to, czego boję się w porodzie naturalnym. Narkozy też się boję (miałam już raz) a cc bardziej niż sn, więc jeśli nie będzie przeciwskazań, to chcę sn. Niestety wiem, że stres utrudnia poród. Za pierwszym razem o dziwo aż tak się nie denerwowałam (może to hormony?) i może tym razem też tak będzie, a może nie. Dlatego proszę o radę, jak sobie z tym radzić, co robić? Proszę o pomoc... Dopada mnie panika i czuję się bardzo zagubiona... Oczywiście mogę liczyć na słowa otuchy od bliskich ale nikt za mnie tego nie przejdzie. W jakiś sposób muszę poradzić sobie sama, tylko jak?

Pozdrawiam,
Agmi

[psycholog Adriana]

Strach przed porodem jest naturalny i zrozumialy. To nic dziwnego, ze sie Pani boi, kazdy porod nas przytlacza, nie mamy pelnej kontroli, nad tym, jak bedzie przebiegal, czy trafimy na sprawny i zyczliwy personel, jestesmy skazane na pomoc od innych, czujemy sie bezradne i zdane na innych ludzi. Strach jest ok, prosze go choc troszke zrozumiec, polubic lub chociaz zaakceptowac.
Obecnosc kogos bliskiego moze bardzo pomoc, jesli nie maz, partner, to moze mama, siostra, przyjaciolka...
Otuchy dodaje mysl o tych wszystkich kobietach, ktore musialy to przetrwac i o tych, ktore beda rodzic. I juz tak codziennie, do konca swiata. Wielka sila kobiet...
Pomagaja glebokie oddechy do brzucha, skupienie sie na oddechu, rozluznianie miesni. Ucza tego na zajeciach jogi i w szkolach rodzenia, mam nadzieje, ze byla Pani i wie o co chodzi.
Trzymam kciuki za Pania, na pewno wszystko bedzie dobrze! :)

[Rozkwit]

Tak, jak napisała Pani Adriana, strach przed porodem, to całkowicie naturalna sprawa.

Oczywiście może on być wynikiem różnych rzeczy (np. strach przed odczuwaniem bólu, zaszczepione przekonania itp.). Tak, czy inaczej, bez oswojenia go (przepracowania), może on z czasem doprowadzić do całkowitego paraliżu, a wtedy samo przeżycie porodu może być mało przyjemnym doświadczeniem.

Od niedawna w Polsce, oprócz męża, partnera lub innej bliskiej osoby, przy porodach towarzyszą doule (więcej na temat tego, kim jest doula). Na zachodzie, to dość oczywista metoda pomocy, z której może skorzystać kobieta. U nas, ta w pełni profesjonalna pomoc jest dopiero doceniana.