problem

[Gość ljadachowska]

Witam! Mam nietypowy problem: otóż mam w sobie od maleńkości, przez rodziców może, którzy mi wmówili to... straszne poczucie winy, a po porodzie bardzo się to rozwinęło. Kiedy dzieci płaczą i nie mogę uspokoić, ja są chore czy coś dosłownie napada mnie lęk, to poczucie winy mnie gnębi...Najgorzej jest jak je wożę samochodem: jak zaczyna mała córeczka płakać(ona urodziła się przez cc, omal nie straciłam jej, było z nami zle, to było cc awaryjne) to ja nawet na drodze nie potrafię jak trzeba się skupić, czyli kosztuje mnie to dużo wysiłku ... wiem, że tak być nie powinno i próbuję sobie tłumaczyć, że nie jest moja wina, że ja robię to, co w mojej mocy, ale... nie potrafię trzymać się tego i to mi przeszkadza w normalnym życiu, w pracy... Poza tym moja mama jest taka surowa, nawet jak rozmawiamy przez skypea, a dziecko zaczyna płakać w łożeczku, mówi, że specjalnie tam zostawiam, żeby nie słyszeć, a nie rozumie, że ja używam różne techniki uspokojenia, raz w łóżeczku, potem w bujaczku, itd, że ja znam swoje dziecko i wiem, że nieraz chce do łóżeczka pić mleczko i uspokoić się/ Co mam zrobić? Ciągle to poczucie winy, PRESJA za mną chodzi, mam duży stres...

Dziękuję z wyprzedzeniem !p

[psycholog Adriana]

To na pewno jest przykre, slyszeć jak maluch zawodzi z tylu, w samochodzie, a my nic nie możemy zrobić. Czujemy sie wtedy bezradni, nie mamy wpływu na sytuacje. Może pani próbować śpiewać dziecku lub mówić, opowiadac coś, może to pomoże, uspokoi sie i zaśnie. Zresztą po płaczu zwykle ze zmęczenia zasypia.
Pani na pewno najlepiej zna swoje dziecko i z pewnościa robi Pani co może. dzieci w taki sposób daja nam znać, że cos jest nie tak, a przeciez to normalne, że nie zawsze jest cudownie.
Prosze nie pozwalać swojej matce pouczać się i ingerować. To okrutne z jej strony wmawiać Pani, że celowo trzyma swoje dziecko w łóżeczku. Może lepiej nie odbierać od niej telefonów, jeśli Pani ma słyszeć coś takiego.