Koszmarny Karolek i koncert szczurów [recenzja]

[Redakcja]

Gdy sięgam po kolejny tom przygód Koszmarnego Karolka, po pierwsze: cofam się w czasie, a po drugie: zdaję sobie sprawę z tego , że ten koszmarny synek to tak naprawdę każde z dzieci, które kiedykolwiek miały młodsze rodzeństwo – czyli m.in. JA.

Koszmarny, niegrzeczny Karolek był we mnie, kiedy pojawił się na świecie mój brat. Mały idealny „Doskonały Damianek” . Wtedy mój tok myślenia i chęć zemsty biegły dokładnie tym samym torem, co niecne myśli i pomysły Koszmarnego bohatera książki Francesci Simon.