ciężkie pytania

[paczanga]

Mój mąż zadaje dzieciom trudne pytania, np pyta 2i4latka skąd mają włosy trochę drażniąc sie z nimi trochę będą ciekawy co powiedzą. Szwagierka prosi nas i upomina (to jej dzieci) że tak absolutnie nie można rozmawiać z dziećmi ponieważ takie pytania na które nie znają odpowiedzi wprawiają je w zażenowanie i wprowadzają niepotrzebny stres, przez który dziecko może zamknąć się w sobie.
Jak to jest z tymi pytaniami?

[J.Kruszyńska-Buryta]

Witam,

pytania same w sobie nie są złe o ile dostosowane są do wieku dziecka i służą rozbudzeniu ciekawości a nie sfrustrowaniu dziecka.

Pierwsze pytanie, na które warto odpowiedzieć: Po co zadajemy pytania?

Jeżeli po to by stymulować ciekawość poznawczą dziecka, motywować je do poznawania świata, podtrzymywać interesującą rozmowę to proszę zadawać je bez ograniczeń.

Jeżeli po to by odpytywać dziecko z wiedzy i w zależności czy odpowie dobrze czy źle nagradzać pochwałą lub poprawiać to zalecam ograniczenie do minimum konieczne do sprawdzenia wiedzy przed klasówką. Ważne by odpytywanie przebiegało w przyjemnej i bezpiecznej dla dziecka atmosferze. Gdy dziecko czuje się zagrożone krytyką trudniej mu przypomnieć sobie materiał i łatwo się myli.

Jeżeli pytamy by zabawić się kosztem dzieci to... odpowiedź jest oczywista.

Drugie pytanie, na które warto sobie odpowiedź: Czy pytanie jest odpowiednie do wieku dziecka?

W wieku 2 lat dziecko nie potrafi odpowiedź na pytania abstrakcyjne, nie związane z przeżywaniem "tu i teraz". Dziecko jest bardzo konkretne i pytania nie dostosowane do jego wieku po prostu go będą frustrowały.
Dziecko 4-letnie wie już znacznie więcej o świecie, o sobie i o innych. Znacznie łatwiej z nim poruszać tematy ogólne...

Najważniejsze jednak pytanie: jak dziecko czuje się, gdy zadaję mu pytania? jak się zachowuje?

Jeśli jest zadowolone i uśmiechnięte, chętnie daje się wciągnąć w rozmowę to można pytać.

Jeśli wyraża zniecierpliwienie, zdenerwowanie i niechęć, nie chce odpowiadać to proszę przestać pytać i tym bardziej nalegać na nie by odpowiedziało, albo odpowiadać za nie! Bo wtedy dostaje informację, że jest głupie i nic nie potrafi...a chyba nie o to chodzi, prawda?;-)

Na ostatek, jeżeli szwagierka prosi o zaprzestanie takich pytań bo dba o bezpieczeństwo i dobre samopoczucie swoich dzieci to proszę uszanować jej wolę.

Oczywiście mogą Państwo z nią o tym rozmawiać, na przykład czego dokładnie chciałaby by Pani mąż nie robił. Bo może chodzi o ton pytania i jego reakcję na odpowiedź? A może tylko pewna kategoria pytań jest dla niej nie do przyjęcia?

Za pewne ma jakieś przesłanki ku temu by prosić o ich zaprzestanie.

pozdrawiam
Joanna B.

[paczanga]

Dziękuje bardzo za wyczerpującą odpowiedź.