Lęki u dwulatka

[IZKA850721]

Witam wszystkich
Moja dwuletnia córka od pewnego czasu boi sie wszystkiego, nawet dzwieku samochodu. Chodzi przez cały dzien za mna, nie chce zostac sama w pokoju nawet przez chwile. Codziennie w nocy budzi sie z placzem, a jak zasypiato trzeba ja tulic do momentu kiedy nie zasnie. Zastanawiam sie czy to jest normalne jesli chodzi o jej rozwoj, bo czytalam ze u dwulatkow tak bywa. Jednak jest to dla mnie nowa sytuacja bo wczesniej Julka zasypiala sama i nie bylo problemu z czyms takim, troszke sie martwie. Moze macie podobne doswiadzczenia, jesli tak to prosze podzielcie sie nimi.

[andzia_1978]

witaj, to co opisujesz wygląda jak lęk separacyjny, chociaż zazwyczaj wcześniej się objawia i dlatego wzięłabym pod uwagę też możliwość jakiegoś przeżycia, które przestraszyło Twoją córeczkę, bez względu na przyczynę, poprostu odpowiadaj na jej potrzeby, przytulaj tyle ile zapragnie, kołysz, układaj do snu, nie ma w tym nic złego.
Oooo teraz dopiero widzę, że masz także maluszka, w związku z powyższym tutaj upatrywałabym przyczyny zwiększonych potrzeb córci. Trudny to czas, bo musisz poświęcić uwagę i małej i młodszemu rodzeństwu, ale jestem pewna że czułości szybko przekonają córkę, że twoja miłość nadal jest taka sama, pomimo nowego członka rodziny. Pozdrawiam.

[dorotea72]

Mam podobne doświadczenia chociaż mój synek jest 8 mcy młodszy od twojej córci, Krzyś kilka miesięcy temu tak jakby cofnął się w rozwoju i przestał wykonywać czynności które już potrafił: nie chciał sam jeść, wchodzić po schodach, nie potrafił się sam wyciszyć i zasnąć oraz budził się w nocy z wrzaskiem gdy nie czuł czyjejś obecności. Doszło do tego że nie chciał być z nikim innym tylko ze mną nawet tatusia odpychał. Będąc u pediatry na kontroli lekarz potwierdził nasze przypuszczenia że malec już wyczuwa "konkurencję", jedyne co możemy na to poradzić to dawać dziecku dużo ciepła i wyrozumiałości oraz poświęcać mu jak najwięcej uwagi.

powodzenia

[IZKA850721]

Dziekuje Wam bardzo za odpowiedz teraz tak mysle i przypomnialo mi sie ze to wszytsko zaczelo sie jak corcia wrocila ze szpitala ( lezala na zapalenie pluc 6 dni) ja bylam w ciazy i niestety nie moglam z nia dlugo przebywac poniewaz sama mialam problemy zdrowotne i byla wiekszosc czasu z mezem. Pozniej urodzila sie Martynka, a i malo tego bylam z nia 16 dni szpitalu jakies jakis miesiac temu, wiec Julka mogla czuc sie troszke" zaniedbana "bo nie rozumiala tego ze musze byc caly czas z mala. Kurcze ze ja o tym nie pomyslalam czesniej. W kazdym razie tyle czasu ile moge poswiecam Julci, tule, okazuje zrozumienie no i czesto powtarzam jej jak bardzo ja kocham. Mam nadzieje ze jest tak jak pisalyscie i jej to minie.

[Olinka]

IZKA850721

Witam wszystkich
Moja dwuletnia córka od pewnego czasu boi sie wszystkiego, nawet dzwieku samochodu. Chodzi przez cały dzien za mna, nie chce zostac sama w pokoju nawet przez chwile. Codziennie w nocy budzi sie z placzem, a jak zasypiato trzeba ja tulic do momentu kiedy nie zasnie. Zastanawiam sie czy to jest normalne jesli chodzi o jej rozwoj, bo czytalam ze u dwulatkow tak bywa. Jednak jest to dla mnie nowa sytuacja bo wczesniej Julka zasypiala sama i nie bylo problemu z czyms takim, troszke sie martwie. Moze macie podobne doswiadzczenia, jesli tak to prosze podzielcie sie nimi.

IZKA u mojej Julki występują podobne lęki, szczególnie w nocy często budzi się z płaczem i opowiada, że czegoś się przestraszyła. Najczęściej dzieje się tak po dniu pełnym wrażeń. Myślę, że wtedy te emocje z całego dnia "wychodzą" w nocy i malutkiej często śnią się jakieś dziwne sny....
W Twoim przypadku, może być tak, jak piszą dziewczyny, że to przez rozłąkę z Tobą córeczka zaczęła odczuwać lęki. Myślę, że po kilkudniowym rozstaniu domaga się od Ciebie więcej uwagi i boi się, ze znowu może dojść do takiej sytuacji. Myślę, że poświęcanie czasu i cierpliwe tłumaczenie, pomoże Twojej Julce odzyskać spokój i poczucie bezpieczeństwa.