Czy jestem za młody na ojczyma?

[2002Ragnar]

Mam 19 lat, spotykam się od jakiegoś czasu z wdową 37 lat, ma syna 9 lat. Jestem już finansowo niezależny i w każdej chwili mogę się wyprowadzić od rodziców i razem z partnerką i jej synem zamieszkać. Zakochaliśmy się w sobie. Lubię też jej synka. Nie wiem tylko czy dam radę. Jego ojciec nie żyje, moja ukochana powiedziała że bardzo by się cieszyła, gdybym się zaangażował w wychowanie i spróbował zastąpić małemu ojca. Ja nie wiem czy dam radę być kimś więcej niż kumplem dla niego, jestem tylko 10 lat starszy od niego. Nie chciałbym z takiego powodu rezygnować z jego matki, bo jest nam dobrze, ale wiem że dla niej dobro dziecka jest najważniejsze i ma rację. Ona jest świetną matką, widzę to po niej, choć wiem że nie jest łatwo gdy się samotnie wychowuje. I ona, i mały potrzebują takiej męskiej ręki w wychowaniu, kogoś surowego ale sprawiedliwego. Nie wiem czy ja się nadaję będąc w wieku, w którym mógłbym być starszym bratem.

[Gość FryderykPierwszy]

Jezeli pani partner rzeczywiscie zmarl (widziales jej akt slubu, data jego urodzenia i jego nagrobek i chodzicie tam regularnie palic znicze), a nie np. wyjechal do UK bo mial plany aby wyjechali razem, ale ona nie chciala i tak zwiazek rozpadl sie -i jestes pewny, ze zmarl (pytanie: czy chce slubu? u nas wziecie slubu dwa razy kiedy pierwszy zyje, to areszt) to nie ma przeciwwskazan.

Jezeli zastapisz jej godnie zmarlego partnera, wezmiecie slub, przysposobisz syna, a w razie rozstania (jakies nieporozumienia jak nie sprawdzisz czy on na pewno zmarl czy to tylko historyjka) bedziesz lozyl na syna alimenty w kwocie 300-600 miesiecznie, ze wzgledu na rosnace koszty utrzymania, to nie ma problemu.

[PepeJulian24]

Myślę, że jak się dogadujecie, to nie powinno być aż tak źle, pozdrawiam i powodzenia 🙂