Moja córeczka boi się ludzi

[mamatosi]

Witam wszystkie mamy:)
Moja córeczka ma 2 lata i 8 miesięcy, świetnie się rozwija, pięknie mówi, jest bardzo sprawna fizycznie. Jedyny 'problem', który nas trapi to to, że boi się ludzi. Nie tylko obcych ale także tych, których już zna, a np. rzadko widuje. Jest roześmianym i żywiołowym dzieckiem i np. biega po sklepie jak szalona a jak ktoś zwróci się bezpośrednio do niej i o coś zapyta ucieka do nas, przytula się i nawet nie chce spojrzeć na tą osobę. Podobnie reaguje na inne dzieci. Ma swoje koleżanki z którymi ładnie się bawi ale nie ma mowy żeby podeszła i odezwała się do dziecka którego nie zna, nawet w piaskownicy. Dodam, że nigdy nie straszyliśmy dziecka 'Babą Jagą', nie zawstydzaliśmy, nie zastraszaliśmy, zawsze staramy się ją wspierać we wszystkim co robi, nagradzać i chwalić, zawsze mówimy że 'da radę' i delikatnie zachęcamy do działania. Myślicie, że to minie i z tego wyrośnie? Powinniśmy się martwić? Coś robimy źle?
Z góry dziękuję za wszystkie porady:)
Mama Tosi
Macie podobne doświadczenia?

[Margeritka]

ja myślę, że to jest taki etap i że to przejdzie jej, moje trzyletnie sąsiadki boją się mojej babci i też miały tak, że jak ja coś do nich mówiłam, to wtulały się w mamę, to jest taki lęk przed obcymi i moim zdaniem jest to naturalne, jesli Wasze dziecko nie chodzi jeszcze do przedszkola, to tak może mieć, w wieku przedszkolnym to minie

[Bettyy]

Tak jak napisała Margeritka to taki etap i na pewno to minie Mój synek to był straszny wstydek a teraz nikogo się nie boi i nie wstydzi. A szwagierka co ma taką odważną córeczkę to teraz ma etap że wstydzi się strasznie i jest nieśmiała . Na pewno i twojej córeczce to minie, daj jej tylko trochę czasu

[Ulla]

Spokojnie kochana będzie dobrze, trzeba przeczekać, pozwalać jej poznawać ludzi, ale byś był blisko, czasami się oddalać np. siusiu i zobaczysz z czasem się wszystko ułoży

[mamatosi]

Dziękuje za Wasze odpowiedzi:) Tosia chodzi do przedszkola od lutego i w sumie nic się nie zmieniło. I ten etap 'nieśmiałości' trwa już dobrze od roku albo i dłużej. Wiem, że może po prostu Tosia lubi się oswoić z sytuacją zanim się zaangażuje, zastanawiam się tylko czy jest tego jakaś konkretna przyczyna i czy w jakiś szczególny sposób powinniśmy z tym postępować czy po prostu dać jej czas i czekać aż samo przejdzie...

[Ulla]

kochana postępuj zgodnie ze swoim myśleniem - to ty czujesz co jest najlepsze dla dziecka - spokojnie powoli ją zachęcaj ale nie na siłę, stwarzaj sytuacje wymagające konfrontacji ale z małym nasileniem i będzie ok - trzymamy kciuki