Z maluszkiem na emigrację - proszę o rady

[dorcia1989]

cinamoonka

dorcia1989

Tylko flaflusiowa ja Ciebie proszę, nie myśl o nas jak o jakichś wrednych zazdrośnicach co nie chcą żebyś pojechała i miała lepiej- no za siebie i za jbio ręczę, że życzymy Ci, żebyś pojechała tam, ułożyła sobie fajne, spokojne życie w kraju, w którym naprawdę DA SIĘ to osiągnąć :) Ale musisz się za to zabrać z głową, warto te kilka miesięcy przemęczyć się choćby i sama z teściową, niż zdecydować się na akcję desperację wg mnie. Ja Ci życzę powodzenia w każdym bądź razie.

ejjj ja tez nie z zazdrosci to napisalam
ja tez wyjechalam za "lepszym jutrem " bez jezyka i mi sie udalo...teraz mam dom,mam prace i nie musze patrzec czy mi do pierwszego wystarczy...

Hehe no tak też zakładałam, jesteś w takiej pozycji, że nie masz czego zazdrościć, możesz bardziej podzielić się swoimi doświadczeniami Chodziło mi o to, że tylko jbio z wypowiadających się w tym wątku znam nie od dziś( ;) ) i znam jej podejście do emigracji ;)
Myślę, że wszystkie możemy powiedzieć to samo: na emigracji może być o niebo lepiej niż w naszej ojczyźnie, prawda może i smutna, ale prawda. Tylko w tych czasach kiedy konkurencja nie tylko Polaków ale i Rumunówi Słoweńców i Węgrów itp jest tak wielka trzeba trochę umiejętności, sporo pieniędzy na start i dużo dużo szczęścia :) Ja żałuję, że nie trafiłam do Anglii kilka lat wcześniej, było inaczej bo na własne oczy widziałam przykłady ludzi, którzy nie musieli tak walczyć jak obecni wyjeżdżający i teraz mają dobrze :) Ale w moim przypadku to było niewykonalne, bo się jeszcze uczyłam i to nie na studiach a w szkole średniej ;) A jak już się uda to nie sądzę, że flaflusiowa zdecyduje się na powrót po kilku latach :)

[cinamoonka]

dorcia1989

cinamoonka

dorcia1989

Tylko flaflusiowa ja Ciebie proszę, nie myśl o nas jak o jakichś wrednych zazdrośnicach co nie chcą żebyś pojechała i miała lepiej- no za siebie i za jbio ręczę, że życzymy Ci, żebyś pojechała tam, ułożyła sobie fajne, spokojne życie w kraju, w którym naprawdę DA SIĘ to osiągnąć :) Ale musisz się za to zabrać z głową, warto te kilka miesięcy przemęczyć się choćby i sama z teściową, niż zdecydować się na akcję desperację wg mnie. Ja Ci życzę powodzenia w każdym bądź razie.

ejjj ja tez nie z zazdrosci to napisalam
ja tez wyjechalam za "lepszym jutrem " bez jezyka i mi sie udalo...teraz mam dom,mam prace i nie musze patrzec czy mi do pierwszego wystarczy...

Hehe no tak też zakładałam, jesteś w takiej pozycji, że nie masz czego zazdrościć, możesz bardziej podzielić się swoimi doświadczeniami Chodziło mi o to, że tylko jbio z wypowiadających się w tym wątku znam nie od dziś( ;) ) i znam jej podejście do emigracji ;)
Myślę, że wszystkie możemy powiedzieć to samo: na emigracji może być o niebo lepiej niż w naszej ojczyźnie, prawda może i smutna, ale prawda. Tylko w tych czasach kiedy konkurencja nie tylko Polaków ale i Rumunówi Słoweńców i Węgrów itp jest tak wielka trzeba trochę umiejętności, sporo pieniędzy na start i dużo dużo szczęścia :) Ja żałuję, że nie trafiłam do Anglii kilka lat wcześniej, było inaczej bo na własne oczy widziałam przykłady ludzi, którzy nie musieli tak walczyć jak obecni wyjeżdżający i teraz mają dobrze :) Ale w moim przypadku to było niewykonalne, bo się jeszcze uczyłam i to nie na studiach a w szkole średniej ;) A jak już się uda to nie sądzę, że flaflusiowa zdecyduje się na powrót po kilku latach :)

alez oczywiscie ze wiedzialam o co Ci chodzi

tez mysle ze na kilku latach sie nie skonczy

[flaflusiowa86]

Heh no z tym powrotem to naprawdę serio myślimy, bo Mąż ma fach w ręku, ale tu w Polsce ciężko się odbić od tego dna a za nami ciężki rok, bo pojawił nam się Maluszek, wzięliśmy ślub, a ostatnie nasze zdobyczne weselne pieniądze musieliśmy zainwestować w węgiel na zimę. Żeby nie było opłacaliśmy 80% kosztów wesela z własnej kieszeni. Teraz żyjemy od zlecenia do zlecenia Męża, bo mnie skończyło się macierzyńskie a 400 zł z bezrobocia to naprawdę kosmos...