aagnieszkaa1

Jak tam dziewczynki :) Stęskniłam się za Wami... Dostałam umowę do czerwca. Potem dalej się okaże co i jak. I leci to wszystko... Mam nowego pieska- Benka :) Za mniej niż miesiąc Seba ma drugie urodzinki. Myślę nad tortem...

Ja myślę na teriną wielkanocną. Pyszna :) A sałatka na pewno z kurczakiem, brokułami i sosem czosnkowym. Warstwy od dołu: 1. brokuły ugotowane z solą 2.pierś kurczaka pokrojona w kostkę i usmażona z vegetą (można dać tymianek i oregano) 3.kukurydza 4. pomidory pokrojone w ćwiartki 5. jajka pokrojone w ćwiartki 6. druga warstwa kurczaka 7.kukurydza wszystko zalewamy sosem (majonez z jogurtem naturalnym i wyciśnięty czosnek vegeta do smaku) na koniec (najlepiej przed podaniem żeby nie zmiękły) posypać wszystko grzankami czosnkowymi i na wierzch starty żółtym serem

Każdy z nas, również i dziecko od najmłodszych lat uwielbia przebywać w otoczeniu przyrody. To ona daję nam energię do życia, sprawia, że na naszych twarzach uśmiech się pojawia. To tutaj w otoczeniu przyrody czujemy się bezpiecznie. Przyroda wpływa na wszechstronny rozwój dziecka, tak więc należy organizować dziecku czas tak, aby jak najwięcej czasu spędzało ono na świeżym powietrzu. Rozwijanie wrażeń słuchowych? Nie ma to jak słuchanie śpiewu ptaków, odgłosu morza czy też deszczu uderzającego o nasz parapet. O wrażeniach wzrokowych można pisać i pisać. Ileż to kolorów, kształtów występuje w naszym środowisku... Wrażenia dotykowe? O jaki mięciutki kotek, a jaki zimny śnieg, a ta szyszka jaka twarda. A rozwój węchu? Wystarczy powąchać kwiaty zebrane z pobliskiej łąki. Kontakt z przyrodą jest inspiracją do tworzenia przeróżnych prac plastycznych. Tak więc przyroda wyzwala twórczość i kreatywność u naszych dzieci. Ludki z kasztanów, stepmle z liści, a może korale z czerwonej jarzębiny? Można tworzyć i tworzyć. Aktywność fizyczna na łonie natury ma same plusy. Wzmacnia odporność dzieci, dostarcza wiele frajdy i zabawy, a także kształtuje motorykę u dziecka i jej cechy: szybkość, zwinność, wytrzymałość. Dziecko obserwując zjawiska przyrodnicze rozwija u siebie swój system poznawczy, a co za tym idzie doskonali u siebie cechy takie jak: uwaga, spostrzegawczość, sprawność wzrokową, a nawet rozwój mowy. Kształtuje się tutaj również wyobraźnia dziecka. Maluch, który w aktywny sposób obserwuje przyrodę zaczyna poznawać pojęcia: takie jak przyczyna i skutek. Odwołać można się tutaj do występowania pór roku. Dokarmianie ptaków zimą, opieka nad swoim domowym zwierzątkiem, przy podlewanie roślinek- rozwijają u dziecka takie cechy jak: pracowitość, odpowiedzialność, czy też poczucie obowiązku. Obcując z przyrodą dziecko rozwija w sobie wrażliwość artystyczną, dzięki której doznaje wielu radosnych wrażeń i przeżyć. Tak, więc od najmłodszych lat niech nasze maluszki jak najwięcej czasu spędzają na łonie natury. Niech uczą się miłości do przyrody, bo to ona daje nam życie!

Jestem nauczycielem przedszkolnym z własnego doświadczenia wiem, że w stosowaniu systemu kar i nagród nie ma nic nadzwyczajnie złego. Można stosować taki system, ale w sposób umiejętny. Pozwalając dziecku na wszystko, patrząc jak rozrabia na naszych oczach sprawia, że dochodzi do tego słynnego "bezstresowego wychowania", którego jestem przeciwniczką. Akceptowanie agresywnych zachowań prowadzi do wzrostu agresywności u dziecka. Dziecko musi mieć jasno wyznaczone granice, musi wiedzieć co jest złe, a co dobre. Schodząc na złą ścieżkę, robiąc coś złego musi ponieść odpowiednie konsekwencje. Może brzmi to groźnie, ale zaraz wszystko wyjaśnię. Na początku ważne jest dawanie dobrego, własnego przykładu. Nie wymagajmy od dziecka zdrowych nawyków żywieniowych jeżeli sami przy nim zajadamy się chipsami. Po drugie, gdy nastąpi jakieś małe przewinienie- porozmawiajmy z dzieckiem o zaistniałej sytuacji. Wytłumaczmy mu jakie są konsekwencje danego postępowania. Obserwujmy nasze dziecko, zastanówmy się wspólnie, co sprawia, że zachowuje się ono w sposób niegrzeczny. Ważne w wychowaniu naszych dzieci jest stosowanie tzw. pozytywnych wzmocnień- chwalmy je, nagradzajmy. Niech dziecko czuje się docenione. A jeżeli chodzi o kary jestem przeciwniczką jakiegokolwiek bicia dziecka. Rodzic bijący dziecko okazuje tylko swoją słabość i bezradność. Przed zastosowaniem kary, zawsze ostrzegam dziecko. Daję mu prawo do podjęcia własnej decyzji. Jak więc ukarać dziecko nie naruszając jego godności? Kara nigdy nie powinna krzywdzić dziecka, ranić jego uczuć. Moim sposobem jest przysłowiowe 3 minutki na karnym krzesełku. Po owym czasie brzdąc przychodzi do mnie i przeprasza za swoje zachowanie. Kara typu: zakaz oglądania tv przez tydzień? O to nie dla mnie. Pamiętajmy zakazany owoc smakuje najlepiej... Zamiennikiem tej kary może być 15 minut zakazu bawienia się wszystkimi zabawkami. Ta metoda działa. Po zastosowaniu kary zawsze wyjaśniam dziecku, dlaczego zostało ukarane. Podpowiadam mu co może ono zmienić w swoim zachowaniu w przyszłości. Tak, więc możemy stosować system kar i nagród, ale "z głową."

No właśnie jak wyszło? Prosimy o relacje :)

I ja trzymam kciuki za Szymka :)

No widzę, że niezłą fasolę wyhodowaliście :) Co do różnych nakładek na ząbki. Połową sukcesu jest to, że dziecko chce je nosić. Niektórzy odrzucają i ciężko im w ogóle z czymś takim chodzić. Ja ten tydzień jeżdżę na 6:30 do pracy więc szybko chodzę spać, ale za to wcześniej kończę. Sebi na antybiotyku od czwartku... Po jednym dniu mu już przeszło, ale antybiotyk trzeba brać do końca... A jak Wam minęły Walentynki kochane?

Mój głos również wędruje do: anaaa :) Jest miła, pomocna i aktywna na forum :)

Gdy strach czy stres do mojego dziecka przychodzi, to lęk w mojej matczynej głowie się rodzi. Lecz na to sposoby mam i radę z takimi problemami mojego dziecka sobie dam. A więc, gdy się czegoś boimy, to na spokojnie sobie tłumaczymy... "że to nic strasznego, poza tym strach to nic groźnego." Odwracam uwagę od tego, czegoś strachliwego, mówiąc na przykład coś śmiesznego. Telewizji, gdzie występuje przemoc, strach nie oglądamy tylko z przesłaniem bajeczki sobie włączamy. Gry komputerowe gdzie pełno agresji u nas nie znajdziecie, tylko są te edukacyjne- mają same zalety, z resztą sami o tym dobrze wiecie! Poza tym nigdy mojego dziecka nie straszę, a teraz jak radzimy sobie ze stresem Wam wytłumaczę. Ćwiczenia oddechowe nam tutaj pomagają, a rodzinne spacery nas rozluźniają. Pieska w domu mamy i razem z nim od stresu uciekamy. Muzyki relaksującej słuchamy i ogromną przyjemność sobie tym sprawiamy. A gdy już musimy to folie bąbelkową ze stresu dusimy. I tak oto ze strachem i stresem sobie radzimy, aby ich pokonać wszystko zrobimy!

Ja też kiedyś zorganizowałam mężowi urodzinową niespodziankę. Tort i itp., ale ze znajomymi i rodziną jeszcze się śmiesznie przebraliśmy :) Ulla chyba o niczym nie zapomniałaś :) A jakąś muzykę masz przygotowaną?

Wiele obaw wychowawczych w mojej głowie się rodzi, boje się o moje dziecko: czy to nie o to chodzi? Myślę i myślę czy dobrze postępuje i czy w dobrym kierunku mojego synka wychowuję. A oto moje największe wychowawcze obawy: 1. Czy nie jestem mamą nadmiernie wymagającą? 2. Dokąd można stawiać dziecku granice? 3. Skąd mam mieć pewność, że moje dziecko mnie rozumie? 4. Jak mam mówić, aby moje dziecko mnie słuchało? 5. A co z systemem kar i nagród? Czy to dobrze, że stosuję zarówno nagrody jak i kary? 6. Jak nauczyć synka samodzielności? 7. Jak zareaguje on w przyszłości na młodsze rodzeństwo? 8. Jak będzie wyglądać jego pierwszy dzień w przedszkolu/szkole? 9. Jak mam zbudować w sobie autorytet do naśladowania? 10. Czy kilka minut dziennie przed TV nie sprawia mojemu dziecku krzywdy? 11. Czy okazuję mojemu dziecku wystarczająco dużo miłości? 12. Czy mojego synka będzie dotyczyć problem agresywnego zachowania, nieśmiałości a może ADHD? 13. Czy nie za mało czasu poświęcam na zabawę z dzieckiem? 14. Jak mam stworzyć bezpieczne środowisko sprzyjające rozwojowi mojego maluszka? 15. Czy będzie on potrafił poradzić sobie z trudnymi emocjami? 16. Czy odnajdzie się w swojej grupie rówieśniczej? Mogę wymieniać i wymieniać... A więc czy po prostu nie jestem przewrażliwioną mamuską na punkcie wychowania swojego dziecka?

I kupiłam pastę, ale jak mój brzdąc tylko ją wyczuje to odrzuca szczoteczkę, woli jak szczoteczka jest zamoczona tylko w wodzie. A ta pasta to jakaś truskawkowa z Vademecum bodajże.

Hej seamo. Opowiedz coś o sobie :)

Zaraz Wam opowiem jak swój cellulit pożegnałam, oj długo, długo się z nim zmagałam. Balsamy nic nie pomagają, tylko cenny czas nam zabierają. Tylko nie mówcie, że się zaśmiejecie, gdy się o moim tajemniczym sposobie dowiecie. Moja metoda szczotkowaniem się nazywa i wiele zalet w sobie skrywa. A więc, tak: zwykłą szczotkę do włosów bierzemy, a następnie tam gdzie cellulit delikatnie trzemy. Po czasie zaskakujący efekt znajdziemy i cellulitu raz na zawsze się pozbędziemy! Przetestowane i sprawdzone w 100% :)

I ja miałam wczoraj w przedszkolu bal :) Była dżampa :) I my panie przebrałyśmy się za hawajki, a co! Chociaż śmiesznie było. Do pracy idę dopiero w środę :) Kaszel mnie męczy i ten katar, ajjj....

Zdarzy mi się, ale w wyjątkowych sytuacjach, najlepiej gdy nikt tego nie słyszy... Nie lubię gdy ktoś nagminnie klnie... Oj nie.

Ślicznie dziękujemy!

Ja poszłam na wygodę i mam pomidorówkę...

Znowu katar, znowu kaszelek u mojego brzdąca się zjawia? Co ja źle robię? Dlaczego tak?- wiele pytań u mnie w głowie się pojawia. Nagle Pani Zima do mnie przychodzi i wielkie zdziwienie u mnie rodzi. I mówi tak: 1. Co za dużo to niezdrowo! Dziecko przegrzane- dziecko rozchorowane. 2. Kremem ochronnym zimą buźkę smarujemy i wszelkich zaczerwienień i podrażnień skóry się pozbędziemy. 3. Po karczku sprawdzamy, jaką temperaturę ciała mamy. 4. Na cebulkę się ubieramy i z mroźnym powietrzem radę sobie damy. 5. Ciepłe rękawiczki, szalik i czapeczka to podstawa- z nimi może zacząć się zimowa na śniegu zabawa! 6. Kombinezon z kurtką tu wygrywa, bo więcej ciepła z siebie wydobywa. 7. Jeszcze ocieplane rajtuzki założymy i świetnie się bawimy. 8. Na wygodę stawiamy, wtedy swobodne ruchy mamy. I tak Pani Zima mi wszystko uświadomiła, o co w tym zimowym ubieraniu chodzi i już żadne pytanie w mojej głowie się nie rodzi...

1 czerwca 2013 r. Dzisiaj Dzień Dziecka. Mój mały brzdąc pierwszy raz w życiu będzie obchodzić swoje Święto :) Godzina 6:23- Sebastianek budzi się na mleczko. Dostaje swoje mniam, mniam i leży ze mną i z moim mężem w łóżku. Mnie łapie drzemka. Nagle mój mąż mnie budzi: "Kochanie spójrz." A ja patrzę i nie wierzę. Nasz synek leżąc na brzuszku sam trzyma główkę. Wysoooko, wysoko- jaki dumny i jak się ślicznie uśmiecha. Kolejny kamień milowy zdobyty. To był mój najwspanialszy poranek i cudowny prezent od mojego dziecka w dniu jego święta!

U mnie ostatnio też na kolację były gofry :) A co by tu na jutro przygotować na obiad? Takie danie żeby jutro można było podgrzać, a dzisiaj zrobić... Hm... I na szybko. Czekam na pomysły :)

Betty :):) Świetnie!

Jeżeli twój synek nie potrafi się sam bawić, a wymaga ciągłej opieki i kontroli osoby dorosłej może to świadczyć o tym, że rodzą się problemy związane z niezależnością. Po prostu synek chce być tam gdzie wy, robić to co wy. A tutaj dziecko jest na etapie gdzie samo również powinno rozwiązywać problemy, powinno być świadome własnych możliwości. Z drugiej zaś strony piszesz, że synek Was ignoruje? Może w przedszkolu narodziły się jakieś problemy? Co zrobić, aby taka ignorancja zniknęła? - motywuj dziecko do podejmowania wszelkich działań- chwal go za pozytywne skutki jego działania - nie podnoś głosu - bądź wyrozumiała- wytłumacz dziecku dlaczego trzeba postąpić tak, a nie inaczej - poszukaj innych słów zastępujących słowo "nie"- zamiast np. "Nie krzycz!" powiedz "Nie podoba mi się, że tak głośno mówisz" - bądź konsekwentna A czy synek nie ogląda za dużo TV. Czasami dzieci czerpią takie zachowanie od swoich bohaterów ze szklanego ekranu...

Sesja zdjęciowa. To jest to :):) Pamiątka na całe życie :) Nauzyka świetny pomysł!

A moja siostra jak była mało to: "Mamooo kup mi jebuzia" Chodziło o arbuza