mmj

Pewnie masz rację. Ale jak tu nie zwariować ze zmartwienia. nawet mojemu mężowi się obrywa, bo mówi, że będzie na pewno dobrze. To ja się denerwuję, że przecież nie jest lekarzem, ale gdyby nie powiedział tych słów, to pewnie tez bym się denerwowała, że mnie nie pociesza. Biedny jest, ale tyle lat jest ze mną, to chyba da radę :) Swoją drogą to dziś po przerwie poszłam do pracy. Matko jak ciężko było wstać, tym bardziej że nocka zawalona ze strachu- bo przecież nic mnie nie boli!!!!

Mikołakjowa trochę się ucieszyłam twoim wpisem. Chodzi o to, że wczoraj wieczorem wpadłam w panikę, że nie bolą mnie piersi. Czarna wizja oczywiście. Jednak dziś niby trochę bolą, sama nie wiem. Wiem, że to sprawa indywidualna, ale jakby brzuch też rzadziej boli. Może się wkręcam.

Ja z kilogramami jestem +1 do przodu. Wyczytałam, że przy moich kg mogę przytyć w 1 trym. 2 kg. Ciekawe.

Ja powinnam się cieszyć, że nie mam żadnych mdłości (z córką też nie miałam). Za to do toalety biegam co 0,5 godz. Najgorsza jest noc, nie wysypiam się przez to. Od poniedziałku do pracy, nie wiem jak będzie ze wstawaniem. Planuje popracować jeszcze do świat Wielkanocnych, ale czas pokaże czy dam radę. A czy widać po waszych brzuchach, ze macie tam małego lokatora? U mnie jest lekko widoczny brzuszek. Oczywiście jak nie mam wzdęć, bo wtedy jest wyraźnie widoczny :)

Zdjęcie mojego maluszka :)

Magda 17 ja tak jak Ty- dziś 9 tyd. i 1 dzień, ale termin mam na 3 sierpnia, chociaż na ostatnim USG widniała informacja, że poród 30 lipca. Średnio w to wierzę, bo do czasu porodu to jeszcze kilka razy się zmieni.

Ja za badania zapłaciłam 240 zł (bez TSH, ponieważ mam niedoczynność tarczycy i jestem pod opieką endo).

Córkę urodziłam 10 lat temu, a poród trwał 2,5 godz. (dostałam kroplówkę bo bóli brak, a wody odeszły). Nie będę ukrywać, że krótkie rodzenie mam po mamie, bo ja urodziłam się w domu, mama nie dojechała do szpitala. Dwa lata temu straciłam ciążę. Podejrzewali ciążę pozamaciczną, bo dziecka nigdzie nie było. Teraz jak byłam w 6 tyg u lekarza to myślałam, że umrę ze strachu. Chociaż zobaczyłam bijące serduszko to i tak się nie uspokoiłam. Drugi raz u lekarza w 8 tyg. usłyszałam maluszka i mierzył 20,3 mm. Teraz już trochę lepiej z nerwami, ale nie będę ukrywać, że za każdym razem gdy idę do toalety (a zdarza się to bardzo często) sprawdzam czy nie mam plamień. Wiem, że to paranoja, ale lęk po stracie dziecka pozostanie do końca życia. Swoją drogą to trochę niesprawiedliwe, bo pierwszą ciążę przechodziłam będąc młodą osobą i nie do końca wiedziałam co i jak. Teraz gdy mogę się cieszyć drugi raz, to zostaje obawa. Mam nadzieję, że z końcem 3 miesiąca lęk minie.

Witam serdecznie. Czytam to forum od początku, ale dopiero teraz postanowiłam się przyłączyć. Od jutra wchodzę w 10 tydzień, a termin mam na 3 sierpnia.