Margo787

Mama, a co z Tobą.. Mam nadzieję, że dałaś radę przejść przez to wszystko... Trzymaj się dzielnie. Ściskam Cie mocno 😚

Elwira,hej kochana.. Dziękuję za pamięć i troskę 😚dzisiaj mnie wypuścili na SZCZĘŚCIE.. Od wtorku się męczyłam, żeby poronić.. Kilka serii tabletek, dopochwowo, doustnie.. a nic nie chciało się ruszyć.. Było sto razy gorzej niż pierwszym razem.. Półtora roku temu poroniłam po 12tu godzinach od podania tabletek, i ciąża o tydzień starsza jak teraz, a tym razem prawie 40 godzin... Ból straszny, skurcze, mdłości, poty, może nie powinnam pisać, żeby nikogo nie straszyć, każda z nas przechodzi to indywidualnie, nawet drugi raz może się tak diametralnie różnic od pierwszego.. , ale do czego dążę.. Żałuję że łudziłam się, że jakoś przejdzie.. Nie,.. jeśli ból jest silny, że aż ma się wrażenie, że za chwilę zemdlejesz, nie ma na co czekać, bo będzie jeszcze gorzej.. Ból sam nie zniknie za parę minut.. To są regularne skurcze, ból w podbrzuszu i krzyżu, piekący, zalewający gorącem całe ciało.. Porodowe na pewno gorsze, nie wiem.. Nie dane mi JESZCZE było porównać.. . Ale po zastrzyku przeciwbólowym przeszło mi od razu, żałowałam, że tak długo się męczyłam.. Jestem wykończona psychicznie i fizycznie, zdruzgotana, i nie wiem skąd jeszcze wzięłam na to wszystko siły(szok, adrenalina..? ) , ale mam już oddane próbki do badań genetycznych, nie ukrywam jednak, że dużo mnie to emocjonalnie kosztowało.. To jednak prawda, choć może się to wydawać absurdalne po pierwszym razie, ale w z kolejnym razem wychodze z tego silniejsza, nie znaczy, że mniej boli, ale ból i strata motywuje do racjonalnego następnym razem podejścia... Po pierwszym razie niczego bardziej, niż wypełnienie tej straszliwej pustki, czyli natychmiastowej ciąży, nie pragnęłam... Teraz chce się jak najodpowiedniej do tego przygotować... Stąd też te badania genetyczne.. Jeśli okaże się że coś nie tak i to ma się powtórzyć, niegdy wiecej nie skaże siebie ani męża na takie cierpienie... Ale sie rozpisałam.. Ale lepiej mi na duszy.. A co do Twoich plamień Elwira, tak, jak piszesz, każdy większy wysiłek może potęgować, jakby nie było.. Macica dostała po "tyłku", zatem, dbaj o siebie, regenawuj.. Do kiedy jesteś na zwolnieniu? Mój lekarz powiedział, że po takim przeżyciu nawet trzy miesiące może mi dać... Starczy mi na miesiąc, bo od początku września mam urlop 3 tyg więc wracam do pracy po 20 tym wrzesnia, choć moja szefowa odpisała, gdy wysłałam jej zwolnienie, ze nawet nie będzie próbować sobie wyobrazić, co oboje z mężem przezywamy i żebym dała sobie tyle czasu ile będę potrzebować, nie zapominając przy tym że wciąż jestem bardzo wspaniałym i wartościowym człowiekiem...

Elwira, nie spałam całą noc, miałam skurcze i krwawiłam, dzieci płakały na cały oddział.. Jak przysnęłam około 5tej, to obudziłam się cała przemoczona.. Pielęgniarki kazały odkładać wkładki do basenu, jednak nic do badań nie udało się uzyskać, bo sama krew i skrzepy..rano zrobili mi już usg(dobrze, że zdążyłam pójść pod prysznic), pęcherzyk jezcze się nie poronil, więc podadzą mi znowu tabletki.. Jestem wykończona psychicznie, dupa boli po zastrzykach, serce pęka z żalu.. Dzisiaj wypisują te dziewczynę, mam nadzieję że już nikogo mi nie dołożą i choć odrobinę spokoju będę miec.. Mąż mi nawiozl wczoraj jedzenia jak na tydzień, nawet nie mogłam zejść do drzwi z oddziału przez ten dziadowski covid.. Mam nadzieję że jutro będę Już w domu.. Odpoczywaj kochana, poukładaj wszytko w głowie i bądź dobrej myśli, nic innego nam nie zostało... Trzymaj się ciepło.😚

Współczuję Elwira , nie jest to łatwe przeżycie, ale masz już za sobą... Teraz nie zostało nic innego, jak nie poddawać się i wierzyć, że jezcze wszystko się poukłada... Ja właśnie leżę w łóżku i czekam... Tabletki dostałam o 12tej i już zaczyna mnie pobolewać brzuch.. Zaproponowali mi wcześniej tabletkę uspokajającą i tak po niej usnelam, że nawet nie słyszałam, jak przyprowadzili dziewczynę na salę...Też do poronienia.. Ani chwili psychicznego spokoju.. Wydzwania po całej rodzinie i wszystko ze szczegółami opowiada.. Zaraz chyba się wypisze do domu...

Mama, strasznie współczuję.. Ja będę przechodzić to drugi raz.. A tak samo, jak i Ty, jestem przerażona tym wszystkim.. Za pierwszym razem modliłam się, żeby obyło się bez zabiegu, teraz zdecyduje się, bo chcę zrobić badania genetyczne.. Wszystko mam już przygotowane, formularze, pojemniczki itp.. Musimy przez to przejść, wyjścia nie ma.. Trzymaj się dzielnie..