aleks555

Dzień dobry Pani! W moim komentarzu odwołam się do artykułu Doroty Marko- Wonka „Bunt dwulatka”. Czytając Pani wypowiedź można wyraźnie zaobserwować, że mamy styczność z dzieckiem w takim wieku, w którym często można zaobserwować objawy buntu. Dla dzieci w okresie 22-30 miesiące charakterystyczne jest częste mówienie „nie”. Jest to bezpośrednio związane z potrzebą budowania swojej tożsamości, odkrywania tego kim jest dziecko, gdzie znajduje się granica wolności i niezależności, czyli na co dziecko, mówiąc wprost, może sobie pozwolić. Najważniejsze w przezwyciężaniu buntu jest pozwolenie dziecku doznać optymalnej frustracji czyli przegrania swoich potyczek, niepowodzeń bez nadmiernej pomocy osoby dorosłej. Ważne jest, aby w okresie postawić na indywidualny rozwój. W taki sposób, aby nie być nadmiernie rygorystycznym, ani nadmiernie pobłażliwym względem niego. Nie jest to łatwe zadnia, aczkolwiek możliwe do zrealizowania. W artykule Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej Krotoszyn znajdzie Pani wskazówki dotyczące problemów wychowawczych przedstawionych przez Panią powyżej. Będą to informacje dotyczące komunikacji między dorosłym a dzieckiem. Istotne jest, aby zwracając się do dziecka używać krótkich komunikatów i być stanowczym, co do stosowanych przez Panią zdań. Dziecko w tak młodym wieku, ze względu na krótki czas koncentracji uwagi, nie jest zdolne do rozumienia długich wypowiedzi. Nieskuteczne mogą okazać się kierowane zdania typu „uspokój się bo Pani przyjdzie i Cię zabierze”. Proszę także ze spokojem podejść do zaistniałej sytuacji. Dzieci mają naturalną skłonność do wpadania w płacz, a nawet opisaną wyżej histerię. Jeżeli dziecko znajduje się w takiej sytuacji warto wyjaśnić dziecku, dlaczego może być zainteresowane przedmiotem który go nudzi. Warto, aby rodzic okazał zainteresowanie nim , tym samym pokazując dziecku, że może być on interesujący. Innym rozwiązaniem problemu może być odwrócenie uwagi dziecka i skierowanie jej na inny przedmiot w przypadku natrafienia na nagłe wybuchy złości dziecka. W momencie pojawienia się agresji, tutaj opisanego przez Panią bicia, niezwykle ważne jest, aby reagować natychmiast, nie po upływie czasu. Trzeba w takiej sytuacji stanowczo uświadomić dziecku, że nie zezwala się na takie zachowanie oraz przywołać to, co może czuć osoba przez dziecko bita. Warto również ostrzec dziecko, że jego nieodpowiednie zachowanie będzie skutkowało karą. W stosunku taki sytuacji należy być konsekwentnym, gdyż dzięki temu możemy osiągnąć pożądany efekt. Kiedy dziecko się buntuje warto także zadbać o to, aby pomimo wczesnego wieku, miało jakieś obowiązki np. pomagało stworzyć listę produktów potrzebnych do ugotowania obiadu w danym tygodniu.