Mel

Był raz sobie król sędziwy, lecz był strasznie nieszczęśliwy, bo narzekał wciąż na kości, że go bolą od starości. Nie pomogły maści, leki, i okłady i bandaże Co poradzić? Nie wiedzieli najlepsi lekarze. Król już końca swego pewny, rzekł – „Kto pomoże dostanie w nagrodę rękę królewny.” Kandydatów było bez liku, to przynieśli złote jajko, to kazali się kąpać w strumyku. Król był jednak ciągle chory, nic mu nie pomagało... aż pewnego dnia przedziwnego coś się stało. Znalazł się człowiek, co dał królowi jeden lek w darze. I rzekł „Królu to pomoże. Wiem bo jestem aptekarzem!” Król lek zażył i już po dniach paru pozbył się wszystkich bóli, a nawet kataru. Król w nagrodę jak obiecał, za zasługi nieskończone Dał aptekarzowi królewnę za żonę. I żyli długo i szczęśliwie i aż po dziś dzień każde dziecko wie, że ten lek to była Witamina D!