Ciarki mi przeszły po plecach jak przeczytałam o Waszych doświadczeniach. W ubiegłym roku przeżywałam dokładnie to samo. Było bardzo ciężko, Hania skończyła trzy latka a Szymon był jeszcze w moim brzuszku.
Pierwszy dzień w przedszkolu, 4 godziny, to była dla Hani czysta masakra! Rano zostawiłam radosne, chętne do zabawy i poznawania świata dziecko a odebrałam zapłakaną, wystraszoną dziewczynkę, która powiedziała, że więcej tam nie zostanie. Jej oczekiwania i wyobrażenia na temat przedszkola zderzyły się z nieoczekiwaną rzeczywistością. Było mi bardzo ciężko ale najgorzej cały proces przeżywała Hania i wiedziałam, ze nie mogę się poddać mimo ze przez kolejne dwa miesiące było coraz gorzej. Chorowała, płakała przy wychodzeniu z domu, reagowała lękiem na obcych ludzi. Masakra! Konsultowałam się z psychologiem, nauczycielką w przedszkolu, innymi mamami, których dzieci podobnie przeżywały wchodzenie w nowe środowisko.
WIedziałam jedno, konsekwentnie do przodu, powoli, wspierając córkę. Nie poddawać się emocjom. To jest bardzo trudny etap dla wrażliwego dziecka.
Ostatecznie wygraliśmy. Po 3 miesiącach trudnych poranków płaczu i przepychanek, taczania się po ziemi ( czego wcześniej nigdy nie było, Hania należy do bardzo samodzielnych i odważnych dzieci, raczej rozmawiamy i w ten sposób rozwiązujemy napotkane problemy Hania zaczęła się przekonywać i jakby poukładała sobie wszystko i teraz jet SUPER!
Bądźcie wsparciem dla swoich pociech bo tego oczekują. Nie poddawajcie się. Szukajcie też wsparcia dla siebie w tych trudnych chwilach. Ja miałam wokół siebie przyjaznych ludzi i udało się. Tego Wam również życzę, kochane MAMY :)