ingirun

Niektórzy jedzą bułkę z bananem, ale Hania (5 lat) woli bułkę z borówkami.

Staś (1 rok) z rodzeństwem w naszej świnoujskiej gigant-piaskownicy.

Hania (prawie 6 lat) sportretowała naszą rodzinę w formie balonów. Chociaż nadęci na co dzień wcale nie jesteśmy :) Od A do Z wykonała wszystko samodzielnie: nadmuchała balony, narysowała twarze, wykleiła je bibułą, wycięła i przymocowała włosy a na koniec ustawiła nas do zdjęcia. I oto jesteśmy :)

"Kochanie, wiesz, że Pan Bóg ma kochające palce? Tymi palcami ulepił wszystko: twoje stopy, nos i każdy włos na twej głowie. Odciski palców zostawił na każdym płatku tego kwiatka, którego chcesz zerwać, i na pszczole też. I nawet dmuchawcowy puszek zrobił, takie te palce zwinne ma! Wszystko zrobił, ulepił, namalował. Napracował się przy tym. A potem dał tym wszystkim cudom swoje miejsce. Powiedział, że tak jest dobrze. I tak ma zostać." U nas takie tłumaczenie poskutkowało. Trzyletni Daniel naprawdę zaczął szanować każde stworzenie wokół siebie. Rozmawia z trawkami, kotkami, robalami. A prawdziwa miłość do przyrody to początek bycia eko.

Świetne projekty :) Gratuluję zwycięzcom!

Najbardziej zależy mi, żeby moje dzieci były samodzielne w okazywaniu uczuć. Na zdjęciu Hania (5 lat), zdecydowała, że ze spaceru z tatą przyniesie mamie bukiet kwiatów.

Pierwsze karmiłam +/- do roku. Zrezygnowałam sama, bo nie wyrabiałam - H. budziła się w nocy co 2 godziny, a ja wtedy byłam ambitna i odkładałam ją za każdym razem do łóżeczka. Po prostu nie wyrobiłam z nerwami. D. sam się odstawił gdy miał 10 miesięcy, ale on to szczególny przypadek, bo jest nałogowym cycaczem kciuka, więc miał ekwiwalent. S. ma 15 miesięcy i jest ssakiem do potęgi, a ja mleka nawał, więc niczego nie planuję. Samo się odstawi jak będzie chciało :)

Oczywiście, że przygotowanie to jedno a życie... to życie. Jak ja widzę, jakie emocje są wśród moich dzieci podczas zabawy, to czasami mi włosy dęba stają! Najchętniej to by się wyzabijały nawzajem :) Ale gdy ostatnio napadło na nie dziecko na placu zabaw, to broniły się nawzajem jakby życie chciały za siebie oddać:) W "Rodzeństwo bez rywalizacji" jest porównanie, że jak się pojawi młodszy brat/siostra to tak, jakby twój mąż przyprowadził pewnego dnia młodszą kobietę i powiedział: "Bardzo cię kocham, a od dziś będziemy żyć sobie szczęśliwie razem z moją nową żoną".

Mi bardzo pomogła książka "Rodzeństwo bez rywalizacji". Bo tam jest jak na dłoni opisane, w jaki sposób rodzeństwo nawzajem się postrzega. To, co się teraz dzieje z twoją córeczką, to dopiero początek. A im twoje drugie będzie starsze, tym zazdrość będzie większa. To, że dziecko się początkowo cofa to normalne. U mnie nawet 6-latka zaczęła wyszukiwać wszelakie smoczki i dzidziusia udawać. Ważne, żebyś ją rozumiała i patrzyła na to co robi z miłością. A książkę sobie poczytaj, bo, jak pisałam wcześniej, sprawa jest rozwojowa ;)

Tylko chusta. Najwygodniej, najbezpieczniej, najzdrowiej dla Twoich pleców. Trójkę wynosiłam i na żadne nosidło bym nie zamieniła.

Siusiak i sikorka (sikorynka). Albo kuś i kuciapka.

Raz jeszcze w pełnej krasie :)

Tercet projektantów Hani&Dani&Stani zaprojektowało dwa stroje podróżne dla Dzwoneczka: 1. Strój podróżny "Tęczowy" (główny projektant Daniel, 3 lata)- dzięki niemu Dzwoneczek będzie komponował się kolorystycznie i stylistycznie z każdym kwiatem, na którym usiądzie podczas podróży 2. Strój podróżny "Mapa" (główny projektant Hania, 5 lat - dzięki niemu Dzwoneczek nigdy nie zgubi ani mapy, ani drogi do celu podróży.

Do nas też film już dotarł. I został oglądnięty :) Dzieciom się podobał bardzo, rodzicom jeszcze bardziej! Raz jeszcze dziękujemy.

Oj , dziękujemy! Hania będzie wniebowzięta, gdy jej rano powiem!

No to lecimy :) Moje dzieci układają klocki nałogowo. Szczególnie Hania (5 lat) i Daniel (3 lata). Oto ich wytwory :)

Ktoś policzył, że mały człowieczek, który stawia swój pierwszy krok, zrobi ich w przyszłości 300 milionów. Niech każdy z nich da mu tak wiele radości jak ten pierwszy! Nie oszczędzaj na butach!

Może to i nie praca plastyczna, ale praca na pewno :) I to taka, która wymagała od moich dzieci dużo cierpliwości. Hania (5 lat), Daniel (3 lata) i Staś (1 rok) hodują na parapecie za oknem wszystko, co się do tego celu nadaje. Są więc ziemniaki (które dawno temu zaczęły kiełkować w skrzynce na warzywa), cebula (która straciła kiedyś swą jędrność) i pyszne rzodkiewki z nasion. A dla moich pasibrzuchów wymarzony ogródek to taki, w którym można się w realny sposób najeść :)

Jak zrobić Pinokia: 1. Robimy tzw. risercz 2. Wstępny szkic 3. Wycinamy... 6. Przyklejamy... 7. Et voila! Najpiękniejszy Pinokio Hanulki (5 lat)

Nad morzem jest zimno i wieje a matka gna nas na trawę. To niech wie, że cierpimy na wiosenne przemęczenie i będziemy leżeć :)