Dzień dobry,
Palenie od dawna jest powszechnym problemem wśród młodzieży. Nawet dzieci sięgają po papierosy, przez co wiele z nich z czasem popada w nałóg. Uzależnienie od nikotyny ma bardzo poważne konsekwencje dla zdrowia młodego człowieka. Palenie papierosów przez młodzież ma wiele przyczyn, a jedną z nich jest negatywny wzorzec przekazywany przez rodziców. W tym miejscu chciałabym zapytać, czy Pani pali papierosy? Ponieważ nie znalazłam o tym informacji w poście.
Załóżmy więc, że pali Pani papierosy. Jest to jedna z ważniejszych kwestii, ponieważ taki wzorzec przekazywany jest córce. Dziecko, które wychowuje się w rodzinie, gdzie palenie papierosów jest codziennością, często wyrabia w sobie przyzwolenie na takie zachowanie. Wydaje mu się, że papierosy nie są niczym złym. Poza tym przyzwyczajenie do dymu tytoniowego sprawia, że pierwsze doświadczenia z papierosem nie wywołują tak negatywnych skutków, jak w przypadku dzieci, które nie są do niego przyzwyczajone. U dzieci, które nie są do niego przyzwyczajone często występują mdłości, duszności i zawroty głowy. Dzieci mają tendencję do naśladownictwa rodziców we wszystkim, co robią, są oni bowiem dla nich niepodważalnym autorytetem. Jeśli więc palą, dlaczego ono miałoby nie palić? Jak zaś wierzyć rodzicom palącym, którzy przekonują swoje dziecko, że papierosy szkodzą i nie należy ich palić?
Załóżmy, drugą wersję, że daje Pani jednak pozytywny przykład swojej córce i nie pali Pani papierosów. W takim wypadku bardzo ważna jest szybka reakcja na podejrzenie, że dziecko zaczęło palić. Uważam, że powinna Pani szczerze porozmawiać ze swoją córką na ten temat. Młodzi ludzie często w ten sposób chcą zaimponować swoim rówieśnikom, poprzez zachowania typowe dla osób dorosłych, które są niezależne. Jednym słowem chcą one zyskać popularność, autorytet i akceptację wśród rówieśników. Jeżeli znajomi Pani córki popalają papierosy to niewykluczone, że córka będzie chętniej po nie sięgała, aby nie zostać wykluczoną z grupy. Jak Pani zdaniem córka odnajduje się w grupie rówieśniczej? A także w szkole, w sytuacjach stresowych? Jest to istotna kwestia, gdyż wielu nastolatków twierdzi, że palenie papierosów poprawia ich samopoczucie, odpręża i uspokaja. Moim zdaniem warto by było poruszyć ten temat z wychowawcą klasy oraz rodzicami innych dzieci. Czy oni również zauważyli niepokojące sygnały w zachowaniu ich pociech? Może wychowawca powinien zorganizować zajęcia dotyczące szkodliwości palenia papierosów na młodzież. Jeśli problem ten dotyczy większej grupy dzieci, łatwiej będzie wspólnie zapobiegać takim sytuacjom. Gdyby inni rodzice (palący) stali się bardziej czujni i zwracali większą uwagę, czy np. nie ginom im z paczki papierosy, na co ich dzieci wydają kieszonkowe? Łatwiej byłoby je nadzorować, przeciwdziałać i zniechęcać do nałogu. Moim zdaniem warto by było zaprosić na godzinę wychowawczą osobę, która wygrała walkę z nałogiem, skutkiem, którego była choroba nowotworowa. Uważam, że bezpośredni kontakt z osobą, która doświadczyła w swoim życiu wiele bólu i cierpienia byłby wystarczającym impulsem do autorefleksji.
Gdyby chciała Pani bardziej zgłębić temat, polecam książkę „Twoje dziecko pali. Możesz mu pomóc”, której autorem jest Allen Carr. On również doświadczył walki z nałogiem i daje doskonały przykład jak skutecznie rzucić palenie. Od lat poprzez swoją twórczość pomógł milionom palaczy uporać się z problemem. Używa do tego racjonalnych, logicznych argumentów, objaśnia mechanizm „nikotynowej pułapki” w swojej książce bardzo precyzyjnie. Istotą jego przekazu jest rzeczowe ustalenie faktów i nazwanie prawdy.
Liczę, że moja wypowiedź przybliży Pani problem i skutecznie pomoże go rozwiązać.
