Jestem mamą sześciolatki, która nie chodziła do przedszkola, więc miałyśmy bardzo dużo czasu, aby razem dobrze się bawić i przeżyć wiele wyjątkowych chwil. Dzięki temu, że każdy dzień spędzamy tylko we dwie, pojawiła się między nami niezwykła więź, która pozwala nam dzisiaj mówić o sobie "zgrany duet". Odkąd sięgam pamięcią wszystko robimy razem. Każdy nasz dzień wypełniony jest wieloma domowymi obowiązkami, ale nie zapominamy też o przyjemnościach, dlatego razem jeździmy na babskie zakupy (córka zawsze szczerze doradzi czy dobrze w czymś wyglądam, dopnie sukienkę w przymierzalni, przyniesie inny rozmiar spodni); razem chodzimy na lody i do kina, bawimy się, gramy w gry i tworzymy kreatywne prace, jeździmy na rowerach, biegamy i uczymy siebie nawzajem odkrywać świat. Ja nauczyłam córkę wiele, ale ona mnie jeszcze więcej! To właśnie dzięki niej zaczęłam dostrzegać szczęście w najdrobniejszych sprawach, śmiać się bez powodu, cieszyć się z błahostek i żyć znacznie wolniej, choćby bez pośpiechu iść po schodach licząc każdy stopień, zatrzymać się by sprawdzić dokąd zmierza ślimak lub policzyć kropki na biedronce. Wyjątkowych chwil spędziłyśmy wiele, a ten najradośniejszy dla nas czas to wspólne wyjazdy do parku rozrywki. Córka uwielbia karuzele, rollercoastery i olbrzymie zjeżdżalnie, a ja w tym miejscu poczułam się znów dzieckiem. Gdy widzę, że Emilka jest szczęśliwa to ja też jestem. Choć jest jeszcze całkiem małą dziewczynką, to jest bardzo odważna i gdy mówię, że się czegoś boję, wówczas słyszę od Emilki: „Mamo, jeśli się boisz, to ja Cię będę trzymać za rękę”. Kocham najmocniej na świecie i cieszę się, że mam córkę! Dziś powiedziała, że lubi się stroić po mamusi, bo jak na kobietki przystało uwielbiamy wspólne zabawy, podczas których Emilka wciela się w rolę stylistki mody, fryzjerki i kosmetyczki. I to nic, że wyglądam wówczas tak, że błagam los, aby w tym czasie nie zadzwonił nikt do drzwi, bo najważniejsze jest to, że fajnie się razem bawimy i to jest nasz wyjątkowy czas, którego nikt nam nie odbierze.
